13.ARALIK.2017 TARİHLİ İMPARATORLUK 15
AV. NEZİRE SELÇUK ÖZ BİLİŞ, 5. AKIŞ
Ve hepimiz buraya akıp geçeriz. Ki sizin yoğunluğunuzdan, kök gerçekliği hak edelim diye. Şu anda Bu Meclis, kök gerçekliğin tohumlayabildikleriyle kotlama yapıyor.
Bir tek insan, Biz olduğunda, her insan biz olacak. Aha görev budur. “Biz olmak….” Bir tek insan. Ki bizlik, birliktir.
Bu birliği hak edip de sağlayan Bu Meclis, hepimizi koklatabilecek bir meclistir. Doğanın gücü olup, bu çalışmayı yapmak burada…yaşamı hak etmek burada…akıp geçmek burada mümkün oldu. Ve bizler, Rahman olanlarla bu çalışmayı, burada yapmaktayız.
Satıhta bilinen bir şey yok ama derine indiğinizde, görüşünüz farklılaşır. “Sel…sel…sel” denir ya hani; sel, Aklın Kelamı’yla gerçekleşir. Aklın kelamı selde olur. Sessizde, sistemde, haz duyulan yarın da olur. Her şey, aha budur.
Bu Meclis, aşk sayfalıyor…Hakk Kapı’yı açtı, yarını kotluyor. Her dürümde var. Koklayan; koklanan bir ışıktır ve doğanın gücüdür.
Doğanın gücü, Bu Meclis’le kotlanıyor. Ve süper sistemleşme burada gerçekleşiyor. Yardım…yardım…yardım ister Yaşam Kalemleri; yardım. “Bana yardımcı ol, bana yardımcı ol!” Derler. Ve biz deriz ki “yaradan yardımcı ister mi?” Yaradan yarattığında, Hakk KA HA olur ve yaşam olur. O, yarattığıyla yaratıldığını bilir. Onun Yaratan olarak yardım ihtiyacı var mıdır? Olduğundan öte vardır. Neden? Çünkü bilmek, bir tek olmak, yaşam için gerekli olanı hak etmek, Biz olmakla mümkün. İşte; yardım dediğimiz bu bizlikte gerçekleşir.
“Ben bendeyim ama benim benliğim herkes olan bir benliktir.” Bunu anlamayan kimse, bu çalışmayı anlayamaz. Çürük mü insan? Çürür. Kükrer de çürür. Kültünü kotlar da…kırar da…yükünü alır ama yüksüz de olabilir. O yüksüzlük, kök gerçekliğinde olmalıdır onun.
Nesiller dünyayı hak etsin diye çalıştık canlar. Yolu bulmayan, yukarının en yukarısında bile olsa, yaşama inemez. Yolu bulmadan, dünya olmak, doğanın gücüne aykırıdır.
“Kil, kum olan bir planette, Kuran olup, ışık olmak imkansızdır.” Ve diyorlar ki “oldu. İnsanlık bunu başardı ve yoğunluk arttı.” Aha bu.
Ha, diyeceksiniz ki “ama dünyada olsun diye çalışılmalı…” Ya kalemler? Her anda yaşamı yoğunlaştırıp kotlamıyorlar mı? Nesiller dünyayı korumuyor mu? Başka dünyalarda ne olup bittiğini size anlatayım mı? Hadi, anlatayım;
Çok planette, Kervan kalkmış gidiyor. Neden kalkmış; bilir misiniz? Hazır bekliyorlardı zaten. Nereden nereye varılacağını bekliyorlardı. Bugün, varılan yere yöneldi tüm kervanlar. O kervanlar, hızır gibi dünyayı korudular; bilir misiniz? Hızır gibi. Hani; dersiniz ya “Hızır aleyhi selam, gerçek kalemiyle indi ve bizi korudu.” Altın ışık budur işte.
Ve birçok planet dünyayı korumaya çalıştı. Bu dünya bilinmez mi? Bilinir de, hangi yönüyle bilinir? Kim ne bilir? İlmi bilen bilir. Dünya İlmi’ni bilmeyen, bu dünyayı dilleyemez ki.
Ve dünyanın ruhudur insan. Hak-ta-Ala’nın Kuranı’dır insan. İnsan, Muhammed Mustafalar’ın görevlisi, insanlığı kotlayan, yaşamı tohumlayan mı? Asla değil! İnsan, nefesin koruyucusudur.
Her bir dil, Allah İlmi’yle dillendikçe, insan Mutlak Kalem olur ve yol olur. Size tabular verilir. “Hadi;” Denir. “Bu tabuları hak edin, has olup, akıp geçenin” ama o tabular size yaşamı verir mi? Verdiğinde, hak ettiğinde, tohumlandığında, Muhammed Mustafalar’a ışık olunur ama Muhammed Mustafa, Kuransa, kotlama yapar.
Kuran ne demek? Nisa Kalemi olmak demek. Nisa kelamdir, hakktır, karanlığı aydınlatır ama aşk mıdır acaba? Hepimiz dünyada mutlak olanı aradık. Muktedir olanı hak ettik. Kutsal olanda toprağa indik. Yarını mutlak kıldık. Yaşadık, yaşandık ama bin dil, bir tekse, kelam kalemdir canlar. Bugün biz buyuz.
Han, Evrenlerin İlmi ve biz o handa hancıyız canlar; hancı…ve siziz biz. İyi bilin.
Kokun; kokum, yolun; yolum, öfkem; öz köklerinde gücüz kalemim. Ben, öfkesiz olan İlim Kapısı’yım can. Sakın sakın yoruldum deme!
Kök gerçekliği kulda tohumlarız biz. Öz kelamı hakk kıran, hakk kelam yaparız ama Yaradan olur da yaparız. Çanı çaldık. Hadi; kontrol tamam.
https://vimeo.com/247795594
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ
