İMPARATORLUK (15/1)
13.12.2017
Halik olup gelenler, eğer RAHMAN olan sizin yarınlarınızsa; biz, siziz!… Siz, bizi bugün bu çalışmada kodlayacaksanız, gelin kodlayın!... Umut olur ki nesiller boyu YOL’u kodlayanlar, burada olurlar.
Alıp götürdük dünyayı yarınlara. Akıp geçtik!... İnsan soyunu kontrol ettik!... Et ve kemik olan yarınlara, NEFES olduk… Öyle çok görev taşıdık ki KARANLIK, İLMİ TOHUMLADI… İNSAN, mutlandı; kontrol kurdu; aktı ve geçti!... GEÇİŞİ YARINADIR… YAŞAMIN NEFESİ OLARAK YARINA GEÇTİ… Ayrılık bitti!...
Evren evren gezenler; geçip yarınlara KURAN oldular ve bizi, bize KAYNAK yaptılar.
Alıp götürdükleri İLİM KALEMLERİ, İLMİN KULU oldular. TOPRAK TOPLUM’a KALEM olup YAŞAM oldular… ÖZ GERÇEKLİKLER’i ile BİLGİ KAPISI’nı açtılar; görev istediler.
Görev vermek mi gerek!? Yoksa bilip; HALİK kılıp; kendi tohumlarında, görevli olmaları gerektiğini, bildirmek mi gerek!? BİLEN, OLDURANDIR… Oldurmak için bilinir; bildirilir ve YAŞAM SİSTEMLEŞMESİ ile HASAT YAPILIR…
Ark, ilimle aktığında; tüm insanlık, KURAN olur ve KUTSAL NEFES olur… Ağırdır yük!... Çok ağır!... “Medine” dediler… Merdiven kurduk Medine’ye. O merdiven, NEFES’i kodlarkan; hepimiz AMON olduk ve SULTAN olduk… ÖZ KÖKLER’i kodladık; yarınladık… Şimdi artık KAYNAK olmalıyız.
ARZ, ARŞ’ı kodlarken… AK KAPI, İLMİ kodlar… İnsan, NEFES’e vardığında; diri olur, üzerinde görev taşıyanları kodlar… Evrenler, EKMEK (İLİM) olurlar ve RUH olurlar ama sınırlar çizilmelidir ki kim ne yapacağını bilsin…
Biz, ZAMANA KAPI AÇANLAR; herkesin, kendi sınırını bileceğini düşündük. Ne var ki kin ve nefret duyguları, sınırların kodlarını kırar ve o sınırlar, dinlenmez… Dinlenmeyen, dillenmeyendir… Ondan sonrası, “kulluktur” denilemez… Savaşa şarkı okuyanlar; savaşı, HASATÇI KALEMLERİ ile kodlayanlar; DİNCİ KALEMLER’i kodlarlarken KELAM’dan ayrışırlar.
“Din” dediğiniz; sizi, KAYNAK’tan çıkarır… Sizi, YAŞAM’dan çıkarır… Ama siz, sizi hak ettiğinizde; ağır, hafifler ve siz, DİNCİ KAPILAR’da kulluk yaparsınız ve siz, KURAN olur TOHUM olursunuz… Kul, kulu dillerken; KİL, KUM’u diller… Biz, sizi ve siz, bizi dillerken; herkes, KELAM’a kul olduğunu diller…
Herkesin, kendi için yaptıkları ve herkes için yaptıkları farklıdır… Ben, dünya için IŞIK halinde GÜÇ kodladım. DÜNYA, ben için İNSANLAŞTI, KUL OLDU… Her insan TOHUM oldu ama RAHMAN olamayan, HASAT yapamaz.
Cennet, eti kemiği ile vardır ama cennet, kulluk içindir… Ben, dünyaya İNSAN olup gelmedim. İLİM olup geldim… Gelişimde kulluğum vardır… Asıl önemli olan; BİLGİ KALEMİ’ydim… Benim için herkes, KURAN der ama ben, KUL İLMİ ile KURAN’ım…
KURAN olmak, SİSTEM olmaktır… SİSTEM olmadan RAHMAN olamazsınız… Aç KIRANI, KURAN’ı ve oku!… KIRAN; KELAM’ı okuduğun zaman; sana, sen olup iner. KURAN ise KELAM’da HALİK olduğun zaman; sana, sen olur iner… Biri seni, SEN’den kodlar… Diğeri seni, SESSİZLİK’ten tohumlar… Bir tek sen, KUL isen; sana, kendi yolunda KURAN olanlar, koklanıp inerler…
Bütün amacın, İNSAN olmalıdır. İnsan olmazsa amacın; yolun, kontrol kuramaz… ÖZ GERÇEKLİK’in İNSANLIK olduğu anlaşılmalıdır.
Artık AMONLAR, GÖK ÇÖZÜMLEMELERİ’ni, HAS TEKNİK ile yapacaklar. HAS TEKNİK, HERKESİN KELAMIDIR… Siz konuşacaksınız; AMONLAR, sizi kodlayacaklar… Siz konuşurken; onlar, sizi anlayacaklar; BİZ olup koruyacaklar ve topraktan, görev taşıyacaklar…
ANA KALEM olan, onlara görev taşıtacak. Sorumlu olan, görev taşıyan olacak… Taşıtanın sorumluluğu yoktur…
ZİYA olan, KELAM oldukça; yarınlar kodlandıkça; yaşam korundukça; herkes, kendini dilleyecek ve ZİYA, zamana kul olacak.
Antlaşma yapmıştık tüm insanlıkla. Bu antlaşmaya göre; güçlenen her kim varsa, İLİM için çalışacaktı. KÖK GÖREV’i hakkedecekti!… Dilleyecekti!… Dürümleyecekti!… İnsanlığı dinletecekti!… İsmi, NEFES olacak; DİRİ olacaktı!… Buyurun olmadı mı!? Herkes, iyi bilsin ki oldu!…
Murat ederiz ki DİNCİ KALEMLER, KUTSAL NEFESLER’i artık dinlerler… DİN KALEM, KUL olduğunu anlar… Kukla olan insan, İSLAM DİNİNİN KALEMİ’nde olmamalıdır… O kendini aşıp; YOLUN KUTSAL NEFESİ’nde olmalıdır… Artık o; bilmeli, bilinmeli ve OLGUN SİSTEMLEŞME’lerle anlaşılmalıdır…
Dünyanın EN ve BOY’undan geçen o; artık yolu bulmalıdır. “O kimdir!?” diye sorarlar… Bu güne kadar ismini hep dillediğimiz ama kelamda olmayandır… Artık onun, herkese KELAM etmesi gerekir. “Kimse, kimseyi bilmesin!” dedi. Deyin ki ona; “herkes, herkesle olsun!” Şimdilik!…
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ
