BEDEN İLMİ 1/3
30.11.2016
Yarın, Can Kalem yazacak. “Al da oku!” diyecek. Yaşam olacak; “oku!” denilecek. “Kelam ol!... Ekmek yap!... İnsan ol!...” denilecek. Ol ki hak et!...
Eski Dünya; yarında, cümle yüreklere Kuran oldu; Hakk oldu. Üzerinde yaşam olan ilim oldu; BİZ oldu!... Aha oldu!...
Deri kemik insan, kendini dilledi. Diri yüreklere AKIL oldu…
“Olmadan olunur mu!?” dediler… “OL” dedik OL’du…
Şer, şevkle kaleme indiğinde; nefes, İNSAN olur; şerri, nefeste kökten çekip alır…
Seyir halindeyiz diri yürekleri!… Seyir halindeyiz yarınları!… Yaşamları seyir halindeyiz!… Vakit geldiğinde, İlmin Kapıları açılacak ve yol, nefese varacak.
Deve, yol aldı; yüreklere vardı. İnsan soyunu kontrol için ağır yükü hafifletti. Cennet İlmi’ni tüm insanlığa öğretmek için çabaladı…
Aşık İşçi, cevherinde Hakk’a aşıktır… İlme aşık olan işçi, nihan olan sayfalarda, Ruhlar Kapısı’nda yaşama aşıktır… Nihan olan nefes olandan, insan olana vardığında, kini aşan yüreklere aşıktır… Muhakim ve hakim olan insan, İsrafil olarak yaşar ve yaşatır… İslami hakiki nefeste, cevherden geçer; cennetten geçer; Yaradan olur ve yarın olur… O, kul olur Kutsal İnsan olur… Onu, mutlak sayın!... Onu, Kul Kuranı sayın!... Işık sayın!...
Öz Görevlidir o… kelam olur; insanlaşır… Işık olur; Ümmi Kapılar’ı insan soyuna açar… Kara kara olur!... Kara kara olur da Yaradan olur… Yarattığında yaşar… Aşk ile biliş ile kelam ile ve yarın ile!… O BSUİ’dir. O, bize BİZ’dir. Onu kul diye bilin. Onu “Mutlak Ana” diye bilin. Ona “Amon” denir. Ona “Aton” denir. Ona “murat olan yaşam” denir. Onu umutla dileyin!... Bilin ki size, siz olur geçer; gelir…
Açma yarınları!... Açma yaşamları!... Açma tohumları!... Anaları dille!... Yürekleri dille!... İnsanlığı dille ki hasat olsunlar!...
Onur duyarım ki maya olarak yaşıyorum… Uluların, rahmet olan yarınlarında, nefes olarak yaşıyorum… Nur olan kalemlere, kelam olarak yarınlarda ışık oluyorum. Mutlaka, muhakim biliş ile kendimde, kendi yüreğimde oluyorum…
Uzak zamanların ışıklarından ilme varan, temiz zamanları kodlayan insanlık, senim ben… Cennet olan, ilim olan insan soyu; sema olan, yarın olan, ben olan; senim ben… İş ki hak et ol!… Hak et!... Kimse seni önleyemez!... Bil ki hak et!…
Dedim ki Hakk ol!... Ölme!... Aha! yarat… Yarat… Yaşat… Aşk ile insan ol… Öz görevin İNSAN olmaktır…
Şimdi bir bir say insan soyunu!... Sev ve say!... Seni sevmeyeni de sev!... Sevmeyeni, seveni; bilen, bildireni; her diriyi, hak et bil, bildir, seyret, seslendir!...
Şikayet etme! Seni, sana veren insanlıktır… Şikayet etme! Onu, ona veren sevgidir… Sen, o ol ve onu koru!… Unutma! Yaşam, senden sana gerçek ikmal tamamlayarak ulaşılan bir yaşam sayfasıdır. Umut olur ki herkes, bunu okur ve anlar…
Oğullarımızı ve kızlarımızı dünyaya gönderirken, İman Tohumları ektik onlara… Onların, insan olmaları için akıl verdik… Onları, koruyacak nefes verdik… Olmaları için yarınlarını hakikiyetle kodlattık; KAHA yaptık onları… Mutlaka, ağırı hafifletecekleri görevi verdik… İnsanlaşmaları için yaşam verdik… Eşya olmalarını sağladık ki kontrol edilsinler diye… Yirminci yarında, KAHA olacaklarını dilledik onlara… Muratları nefesse Sistem olmalarını istedik…. Onları koruduk…
Uyuyanları uyandıracak olan insanları gönderdik yaşamlara… KARE, KÜRE demedik DİRİ YÜREK dedik… Cennete koyduk hepsini de… AŞK İLMİ’i anlattık!... NİHAN İLMİ’ni anlattık…
Şer yaratanın; Sistem’den, cennetten çıktığını anlattık… Atlanta Ata Kapıları’nda yarınlarını anlattık onlara… Muhakim olarak, kul olacaklarını ve yarınlanacaklarını anlattık…
Devre devre kaleme inmeleri için işçilik yaptırdık tüm insanlığa ve dedik ki “hak edin!” “Han, insan soyudur!” dedik… “Han olun!” dedik… “Hasat olun!” dedik… “Okunun, okutun!” dedik…
İyi ve kötüyü anlattık. Aktık!... Aktık!... Hakk’ın nefesi olduk… Umut olur ki kil olan insan, kum olandan öte ulaşır ve yaşar… Yaşayabilmesi, ışığa varması iledir… O insan, ışığa vardığında; Nihan’da kelam olur… Akar!... Akar ve sayfalanır!... Şimdilik…
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ
