BEDEN İNSAN (2/2)
07.12.2016
YERKÜRENİN YARATIMI
Dünya bir Zaman Kapısı’dır. Öyle denir!… Bu kapı, insan soyunun kaleme iniş kapısıdır. Burayı yaradan, iman teninde tınlayan yaşamdır… Her bir yaşam, yer küreyi tohumlar; kodlayarak yaşatır ama aynı zamanda yaşamın tohumlanışını da yapar…
Nesiller boyu, size sizi anlatmaya çalıştım… Nasıl yaratılır yaşam!? Yürek ile yaratılır… İnsan, yürekten var olmuştur… “Yarın İlmi”ni hak etmiştir ve Rahman Kapıları’na vardıktan sonra yol olup yoğunlaşmış ve Yerin İlmi ile yaşam yolculuğu başlatılmıştır…
“Dünya!” diyorum ya!... Bu küçücük planet, henüz yok iken; henüz insanlık, yaprak yaprak ışığa beşik iken ve insan, nefese varmadan önce, “Dünya” diye bir Yaşam Kapısı yaratılmasının gerekliliği bilinmekteydi…
Bilirsiniz ki Kürzi İlim vardır. Kürzi İlim, Kalemin Levhisi ile dillenir ve dinlenir… Ama bu kalemin, kalem ile kelam oluşu ve yaratıcılığı farklıdır…
İnsanlık Boyutları’nda, GÖK KÖKLER vardır. GÖK KÖKLER, herşeyi, biliş halinde yaratanlardır. İşte o Yaratıcılar, Ana Kapı’yı açarak, tüm insanlığın kodlanabileceği bir yerküre yattılar…
Bu yerkürenin yaratılabilmesi için KAHA olan yaşamların tohumlanışı gerekliydi. Bunun için her insan, kendini hak etmeliydi. Kontrol dışı hiçbir bilgi kalmamalıydı… Dünya üstünde birçok form olmalıydı… Bu formlar, bütün kütleyi tohumlarken, koklanmalıydı ki hakiki insanlık, o kokuyu duyabilsin ve kanatlanarak, yer gerçekliğini hak etsin; bilsin ve bilip kontrol kursun. Sonsuzlaşsın; yarınlansın; yerkürede İman Kapıları’nı açsın ve yoğunluğu artırarak, yaşam ışığını yaksın.
Dünya küresi, bir gürzün ilmi ile yaratıldı… Gürz dediğimiz, İnsanlık Tahtı’nda, geçiş kapısıdır ve Kürzi Siyahlar’ın en siyahından, bu yoğunluğa, akılarak girilir… Kürzi Kapılar’ın, insan sırrını anlayabilmeleri, İlim Kapıları’nın hakiki insanlık için umutla kodlanışı için gerekir.
Dünyada dereler olsun; akıp insanlığa aşk taşısın… İnsanlık, karanlığı aydınlatacak gücü bulsun… O güç ile kulluk yapsın… Yaptığı kulluk, onun Tanrılık Kulluğu olsun…
ÖZ’e, GÖZ’e; geri çekiliş için gerek vardır ama yaşama da gerek vardır…
Bundan sonraki dünyalarda, daha güçlü yolculuklar olacak… Bu dünya, nefes ile yaratıldı. Ve bu dünyayı var eden; İnsan Sırrı’nı bilendir… Biliniz ki Zaman Sayfaları’na bakarsanız görürsünüz ki dünya için, İKİNCİ DİRİLİK devreye girmiştir.
İKİNCİ DİRİLİK, arzın gözü olan ışığın, ikinci kez devreye girişidir… Bu da sizi, sevgiyle kucaklıyan tüm insanlığın kaynağından çözümlenen ve yüreklere inen YAŞAM SESSİZLİĞİ’dir…
Bunun neticesinde yolculuk başladı dünya dışına… Nerelere!? Zayiatsız olan; türevleri kontrollu olan tüm yaşamlara!… O yaşamlar ki Kürzi’dirler ve görev taşırlar… Kürzi olanların taşıdıkları görev, Yaşam Sayfalanışları ile yaşamı tohumlamakla ilgilidir…
“Dünyada cinler var!” derler… “Yaşam var ama cin yok” diyemezsiniz. “Dünyada İlim Kapıları var!” derler. İnsan varsa, ilim vardır!… Bu dünya, tüm insanlık için yaratıldı…
İnsan soyu, türevleri ile kodlanmış bir Sistem’dir. Biliniz ki dünyada yaşayan herşey, ilimle yaşar… Bunu, hasata kodlamak için türlenmek gerek… Tüne, güne gerek var… Geçiş için itibarı olan yolcuya gerek var…
Biz dünyada iken; bildiklerimizi, tüm insanlığa bildirmeye çalışıyoruz ki biz, dünyadan göçtükten sonra, arzın zararı olmasın; yaşamı kontrollu olsun. İsteğimiz budur!...
Dünya dışında diri yüreklerimiz var… Eşya Zamanlar’ı tohumlayanlarımız var…
“Biç insanı; dik” dediler. İnsan ilimdir. Biçer diker yüreğinde kelamı ama aklı biçip dikemez… Akıl, Allah’ın tınısını duyanların anladığıdır. Aksi olanlar, ağır yük taşırlar ama insanı ve ilmi bilmezler. Aklı hiç bilmezler!...
Sevgililer “Dünya” dedim ya!... Çokları sordular. Dünyayı kim var etti!? Diye… Yarınlar var etti… Bunu iyi anlayın!... Dünyayı, yaşam sayfalanışları yapan, İlim Kalemleri var etti… Umut olur ki her bilgimiz; anlatılır, anlaşılır!...
Muradımız şudur; Dünya, ölümlü olmasın… Ocak olanlar, yarında kaynak olsunlar… Mukayeseli çalışmalar yapılmasın… Ziyan olunmasın…
Her bir Bilgi Kapısı, kendi yoğunluğunu kodlar ve koklar. Bura, ora yok!... Tek bir yaşam; bir tek kap; hepsi insan!... Anlayın ve anlatın!...
“Ben dünyayım” deyim… “Ben kulum” deyin… “İman Tınısı’nı duydum” deyin... İnsanlık ailem, kaynaktır… İlmin Kapısı’nı açar… Biliş haline varır… İnsanlaşır… Her bir yolcuyu alır tartar… Tartar ve tanıtır… Ama Hak İlmi ile yapar bunu…
Ulu bir Dünya!... Bu dünya, ben!… Bu dünya, sen!… Bu dünya, en; Birlik İlmi’nde boy; yol, her an ve zaman!… Aha bu!… Şimdilik!…
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ
