BETA KÜRZİ YAŞAM SİSTEMLEŞMESİ (14)

2. AKIŞ

Yaşamak, yaşamak, yaşamak…bugün burada yaşam yoğunluğunda tüm insanlık kelama inmiştir.

Yaşamak; ve bilişle yaşamak. Son sözüm şudur. An Kapıları’nı açtık bugün.

Eser yaşamdır ve Levh-i’de eser kayıtladık. Döktükleri ilmi topladık. Yoğunlaştırdık ve yaşattık. Sessizlenen, seslenen tahditlenen ilimsizleşen kim varsa hepsini dilledik. “Hadi gelin ben ana kapı insan.” Yok mu dünyalı? Yok mu dünyalı ? ohhh yok mu? bana insan denir diyen yok mu?

Deve kalkmış yaşam ilme yön çizmiş. Yürek ilme yürümekte. Süper sistemleşme bütünün gücü ve tüm yarınlaşma ışık ve burada sevgiden öte bir sevgi olmalı.

“Hayır yok mu?” “şer yok mu?” yok mu kötülükler? üstün kötülük?

Ben Zabura sesleşen, yerdeki ve gökteleri dürümleyen. Her diriyi teknik olarak kayıtlayan. Zannetmeyin ki sizden öte siz yoktur.

Borular öttü yüceliklerde ve dediler ki “inin yaşam sesleşiyor.” İndik canlar, indik. Dendi ki “gidin, sesleşin. Gerçek çalışma yapılıyor.”

Kortejin sözü söylendi dendi ki “dünyanın kör, sağır her kim varsa yüceliklerinde hepsi yolcu oldular. Korteje dahil oldular. Baktım ki gerçekten kör ve sağır kim varsa korteje dahil olmuş.

Bana dediler ki “sen de korteje gir. “Ana” dedim “ben ne yapayım burada? Onlar bende yok ki” ve ben sorduğumda ana dedi ki “öncü birliklerin İlm-i Ko olup ışığa inişlerinde her sistem oradadır. Girdapların sessizliğinde öz görevi yapmaktadırlar.”

Davayı kaybetmedik anam. Gönülller sesleşmeye başladı. Yüceler cevherinde cennet canlar cemaatleri ile dilleşmeye başladılar. Korku yok. Kurtarılmış sistem yenilenmiş. İlimle dillenmektedir. “Ol” dedik oldu.

Muhakim ve hakim olan insan! ölüleri dirilttik. İşte bu. Şimdilik bu. Aha!