Ayakkabılarımı çıkarıp geldim zamana… Sevgililer, Sessiz Zamanlara, kaynak olarak indim. Kanım, İlim Kanı’dır. Ben, insana Kuran olmaya indim.

“KARA IŞIK” denilen biliştir… Her insanın bilişi!… Aha! o bilişi, insanlığın hak etmesi için insanlaştım!... İmparatorluğun Görevlisi olarak indim… Yaşama borç ödedim… Borcumu; tüm insanlık için ödettim… Ödeyen, ödetenim!…

Misafir değilim dünyaya. Turkuaz’ın zırhı giydirildiğinde yarınlara; bitki, hayvan ve tüm zamanlar, yoğun ışıkla kodlandılar.

Bence, dirilik arttı diye yol açılmadı. Yol, Ölüler Diyarı’na (dünyaya) nefes ile kodlanmak üzere açıktı zaten ama o yola varan yoktu… Bugün artık o yol, KARA IŞIK’la bilinir bir yol olacak.

Burası cennettir… “Dünya” denilen planetin, en güçlü yaşam sayfalanışı yapabilen bir planet olduğu artık görülmeli ve bilinmelidir… Bu planeti ziyaret edenler, arzın görebileceği en eskiler ve sonrakiler, bu planette, yaşam sürdükleri sürece kodlamalar yaptılar. Dünyaya, yarınları tahditsiz olarak yaşattılar. Hepsinin tek bir hedefi vardı. Yarınlar!…

Yaradan ve yarattıran, her anda, bütün kütleyi kodlayabilir. O Yaradan, ilme kul olup yarattıklarında, yaşamı sayfalayabilir. Bunun için bedene gerek var. İşte bedenliler, bu nedenle dürümlere indiler ve yaşam sayfaladılar…

Enle, boyla yaşandı zamanda. Ölü, dürümlerde dirildi. Kıran, kırılan her anda yarınlandı. Taht, insan soyu oldu. Tahta kodlanan ilim oldu ve yol, Allah Yolu oldu.

Öncü Birlik olarak bu çalışmayı yapanlar, Öz Kelam olarak kontrol kurdular. Yeni dönemi başlattılar… Yeni dönem herkese hayırlı olsun…

ÖZ verdik; öksüz insanlığı hak ettik… ÖZ verdik; sözü, Sistem’den cevhere çektik… SÖZ, ÖZ ve GÖZ olduk!... Aha bu!… Şimdilik…

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ