KARANLIĞIN TINISI OLAN İNSANLIK (14/3)
29.03.2017
Osman Soyu’nun devre başı olan Kanuni Sultan Süleyman sesleşmek ister. Dinliyoruz:
Kara Zaman Kapıları’nı açtım ve sessizce sizi dinledim. Bu Meclisi hak etmek için kelama indim. Bildiğini kodladım ve yoğunluğumu artırarak Kalem İlmi’nden, Kelam Levhisi’ne vardım. Astral Boyutlar’ın kodları ile çorba pişirdim. O çorbada, İmparatorluğum var. Bu İmparatorluk; insan soyunun, etken ve hakim en Yüce İmparatorluğudur.
Dünya zamanlarında, has insanlığın tınısını, tüm zamanlarda dillerken, Cennet İlmi’ni hakiki nefesle kodladım… Mustafa Paşa beni bilir. Ben, onda da hep görev taşıdım. Dünden dünlere vardım. Yolu kodlayarak, insan soyunun, tüne kült olduğu en eskiye de vardım. Oraları da dilledim. Has teknik ile kodladım. Kontol kurdum…
Dünyacı Cennet, Kelamcı Cennet’ten çok daha güçlüdür. Dünyacı Cennet; etkendir, bilgi katiyetinde tahditsizdir, İsrafil’dir… Birlik kapımdır… Oradan, o yoğunluktan cemaat olup kalem oldum. Dünya dışına kulluk yaptım. Sığ bir dünyada, diri yüreklere ilimle indim. Ben, sessizliği hak eden ve sesleştirendim.
Benim bu yönümü kimse bilmedi. Zamana, Aklın Işığı olup indim… Dünyacı olmak için, dürümlere indiğimde, başka kapılara da Ana Kalem olup vardım. Bizi, Kuran saydılar. Bizi, yarın saydılar. Bizi, kulluk için kaynak saydılar. Bize, “geri çekil!” dediler. Çekildik!... Kilin Levhisi’nden, Kalemin Kervanı’na katıldık.
Usanç duymadım hiç; hep çalıştım. Dünyanın umudu oldum. Dünyada, evrenlere kervan olacak olan kim varsa, cevherime çektim ve hepsini tohumladım. Tanrı Kapısı oldum. Ümmi Kapılarda yaşama vardım. Kalem oldum. Her zaman aşkla çalıştım. Saltanat, İsrafil oldu ve ben oldu…
Bugün, insana KAHA olup inerken, cennet olup yaşama vardım. Benden biri, beni dilledi; ben, o oldum… Benden biri!… O BİZ’dir. Benden biri olan o, BİZ’i hak etti ve dilledi… Ocağımdır o benim. Onun için hep çatıştım. İnsan Sırrını hak ettirmek için hep Birlik İlmi ile çatıştım.
Kusura bakmayın! tüm insanlık beni bağışlasın. Hep geri çekilirim ve Sistem’den geçip yaşama inerim. Çokları da benim gibi yaparlar… Ki onlar, tüm insanlığı hak etmeye çalışanlardır. Bizler, İnsan Sırrı’nı anlayanlarız. İnsan Sırrı, kervanda tükenen her anı kodlayabilen insanın nefesidir.
Büyük Kült ilimdir. O ilim, hakiki insanın ilmidir. Biz o insan için, bilişi kodlarken, onun nuru ile kontrol kurmaktayız. Cennetimiz, cennetlimiz hep insandır… Sizinle yapılan bu çalışma, tüm insanlık için yapılmaktadır. Bunları bilerek gelmekteyiz.
Zamana Zeka İlmi ile inenler, BİZ’i hak edenler, BİR’i tek biliş sayanlar ve yaşayanlar… Ağır yükü birlikte hafifletiyoruz. Bu dünyanın yaşaması için Birlik halinde görev taşıyoruz…
Zor bir dönem ve zor bir ilim… Hepimizin birleşmemiz gerek ki bu çalışmalar, Hasat İlmi ile kontrol kursun… Sultan Süleyman Han olarak size, insan sırrı için indirilen Birliğin başındayım…
İnsanlık, hasat oluyor. Bütünlükler kodlamalar yapıyorlar ve ben, Ana Kalem olan insan, yaşam sayfalıyorum. Çorbamda ilim var. Kibri aşanlarla Birlik kuruyorum. Büyük Kült, Ümmi Kapılar’da, nefese kaynak oluyor. Bizler de cennet olup bu çalışmada, size hakiki insandan söz ediyoruz. Ocak olup kontrol kuruyoruz. Suyun Ümmi Kapıları’nda, Akıl Tınısı’yla yaşamak üzere kodlamalar yapmayı sürüdürüyoruz… Çok mutluyuz ki sizinleyiz… Aha şimdilik!... Sevgiler sunuyoruz cümlenize… Şimdilik!…
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ
