YAŞAMIN SIRRI OLAN İNSAN (31.10.2014)

Yaşam ve yaşayan!... Her biri bir sistem ve yaşamak, bir ruhi tohumlanış... Ve insan bir canlı ama cansız ışığı ile tam bir sır!... O bir resim ve o bir kelam!... Ama “ben varım!” diyebilir mi!? Ya da “ben varlığımda yaşamaktayım ama yokluğu da dinliyorum” diyebilir mi?

O insan, Birleşik Işık olduğunda; o ışığın; yaşamı, tüm insan soyları ile dürümleyen, ilmin işçiliğinin ışığı olduğunu anlayabilecek var mı?

Diri bir yaşam ve diri bir Sistem… Ama yol, insanın yolu. Ve o yol, ilim!... Peki o yaşamla dürümlenen İnsanın İlmi, has mı? Yoksa Süper Yaşamlar’ın tesiri ile köklenen bir başka bir yaşama mı bağımlı? Veya Birleşik ışık halinde köklenen ve göklenen bir sistemle mi çalışmaktadır?

Birçok insan ve birçok sistem!... Ama sistemleşen kim varsa, Işık Tohumu!... Bütün bunları sorguladıkça sorgulayalım ve dinleyelim; acaba yüreğimizdeki İnsan Işık, bizi bize ne şekilde dinletecek.

Herkes kendi “dinci” ya da “ilimci” bellek kayıtlanışlarını; hak edip de dürümleyemese de bir diğerinin nefesini dinleyebilmek için kendi bilinç örtülerini açar ve onun nelerle ilgilendiğini anlamaya çabalar. Çokları, koruyucu bir sistemle, dirilikleri dinlerler. Birçokları da “Biliş Tohumları”nı kontrol etmek üzere dinlerler. Kimisi kanat ister; kimisi ise yaşamın ışığını ister. Çoğunda nur yoktur. Ama yine de kelamlarında Ruhi Kayıtlar olmasını ve o kayıtlardan ışık çekip, büyük bir cevheri görev taşıyabilmeyi isterler.

Dünya arıcıların ve balcıların tohumladıkları ilimle kodlanmıştır. Arı, bal verdiğinde, balı alan, her nefesi, koyu bir sessizliğe dilleyebilir. Ama balı hak edip de yiyen, kaynağı hak ederek görev taşır.

Dünya bir çalışma alanıdır. Kimler günü gün ederse; onlar, kaynağa varıp sistemi hak edemezler ama günü gün eden Cevheriler; günle gürleşip; günle dürümleşip; yaşamı tohumlayarak; “cennet görev” yaparlar. Cennet kültler haline geçip, yaşamla dinleyecekleri ilm-i Hakikiyetleri dillerler. İşte yaşamın sırrı budur.

Dünya alışmakta olduğumuz bir yerdir. Hepimiz yarımlanarak bu dünyayı hak ediyoruz ve Hak olup bütünleniyoruz… BİZ olmayı hak etmeyenler, BİRLİK kurup da bütünlenemezler.

Dünya yaşam sayfalarında iş yapmak sorumluluk gerektirir. Birimiz bir iş yapsak, hepimiz o işi insiyaki olarak yaparız ama ben bir iş yapıp, herkese o işi anlatıp dinlettiğimde; herkes, o işin idrakinde, biliş açısını genişletip; o idrakte genişleyip yaşama kayıtlanmak ister.

“Zaman ve yaşam benim” dediğimde, ben Nurun Kuran’ı olarak ışığın tohumuyum. Benim zamana görevim ve yüreğe gücüm var demektir bu…

İşimizi hak ettiğimizce yapmak üzere çalışmalarımızı sürdürürken, yerin eli yüreğimizdedir. Bunu bilelim ve bilişimizi tohumlayarak tüm yaşama ektirelim…

Sevgilerimizle,

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ