BARIŞ:

Allah’tan kotlanmış olan Cevheri Kotlar, bir tek Amon olarak burada görev yaptılar. Amon olmak, hasat yapmak için gereken en birinci şarttır.

Atlanta Ana Kaynakları’ndan gerekli kaynak kotlama çalışmaları yapılır ki bu çalışmalar, halkaların en geniş sayfaya ulaşabilmesini sağlamak üzere görevlilerin toplumları ile yapılmaktadır.

Etle kemik ayrılmaz denir. Bizler de Ana Kaynak’ta ayrılmayan görevlileriz. Sultanlıklar’ın kontrolları, böyle geri dönebilmeyi sağlayabilecektir.

Etki alanın genişlemekte ve sonsuz sanal yarımlar, bu çalışmaya kayıtlanmaktalar. Akan sayfalarda Işık Yolcuları vardır. Onlar, kendi değerlerini Kati Yaratım’da cevhere katmaktalar.

“O’sun” diyenlere; dedik ki “hayır O olan, herkes olandır.” O, kendini kontrol edebilen cevhere kayıtlayabilen ve zamana görev diye katabilendir. O, Kuran’da yazan en eski diri Yüce Cevheri Kot’tur. Onun adı Ana’dır. Ana, Kati Yaratım’da bütün kütleyi kontrol edebilendir.

Aranın açılması ile birlikte, bütün kötülükler Ana Kaynağa iner. Ana Kaynak, “Atlanta Ana Kaynağı”dır. Teknik olarak oraya varan en yüce cevher, kendine varır ve zamanı kotlar. Unu ulu olan cevher, kendi yüreğini hasatta ışıkla dinler ve diri yoğunluklara kotlar.

Her anda ve Zaman Sayfaları’nda, tek bir Yücelik var ki hala BİR olarak görevlidir. O BİR, Sultanlık’tır. Ekip olup çalışan O, kendi yüreğini Kayd-ı Hayat İlmi ile kotlar ve canlara kayıtlar.

Asal Dünya’da ışık yandığında, umut vardır. Hak Toplum olarak çalışan her Yüce, bunu bilir ve bindiği dalda ışık olur. Oğul olur, Sultan olur ve kontrol kurar. Ata Kaynak’ta, Ana Kaynak’ta ve Zaman Sayfaları’nda hep İnsan Sayfası vardır.

Unutmayın ki han biziz; han BİR’dir. O handa ışık yanar. O han, Ana Kapı’dır. Ana Kapı, sıla kotlaması yaparak ayağınızın altına aldığınız ışıklardan açılan bir kapı olmadığı gibi, herkese ışık vererek, kontrol kurarak açılan bir kapı da değildir. Ana Kapı, BİR olarak açılan bir kapıdır. Orada arka ön yoktur. Orada asla ışık sınırlanmaz. Orası, sınır aşan Yüceler’in cevherlerinde var olan bir kottur. Önemli olan bunu anlayabilmektir. Herkes orada bir çalışmacıdır ve herkes orada bir yolcudur. Yol ise Akkor olan bir sonsuz sayfadır. Oraya varan tek bir Yüce’dir. Orada o her Yüce olarak çalışmaktadır. O’nun adına O olan her Yüce de o çalışmaya kotlanır ve o çalışmaya kayıtlanıp deva olup çalışır. Kını kırılmayan, yolu kotsuz olmayan ve Zaman Kaynakları’nda değersiz olmayan o Yolcu, kutsal bir cekettir. Onu giyen her Yüce, kendini giyer. Amin…