12.ARALIK.2018 TARİHLİ AKLIN KELAMI (6)
AV. NEZİRE SELÇUK ÖZ BİLİŞ, 1.AKIŞ

Yaşamın kuranıdır itibar ve bizler “mutlak kuranlar” olarak itibarlıyız.

Teknik tahditle bütüne hizmetçilik yapaktayız. Masaya oturanların tümü, kült olarak bütünün gücüdürler ve bizler burada, bu yoğunlukta “muktedir” olarak çantamızı tohumlamaktayız ve tahditsiz olarak “kelam kalemi” olmuş olanlarız.

Kurandan kelama varanların “sahra” oldukları da bilinmelidir. Herkes kendi yoğunluğuyla “sahra” oldu ve “bütünün gücü” oldu.

Muhammet Mustafa’nın kör ve sağır olan biliş kelamında, kırılış, hakiki kalemsizlik ve kutsal kuran kırıcılığı yoktu. Hiç kimse onun kontrolsuz olduğunu dilleyemez.

Nesiler boyu onun yoğunluğunu kodladık ve burada, bu yoğunlukta otağına “kul” olduk.

Öz görevi “ekmek” yapmaktan öte “hasat” yapmaktır. Ön gerçekliği de budur.

Kucağımızdaki gücü bilmezler. Bu güç, “aklın kelamındaki kuran”dan alınan ve toprak tohuma “kuran” olunan bir şafaktır.

“Kaçıp gidersek yaşamdan…” diye başlar yaşam sahralarındakilerin kontrollu kodlamaları… İyi anlayın ki kaçan kelamını kontrol edip, hasatını yaptıktan itibaren her ana “kaynak” olabilir.

Ve bizler kendi lekesiz kayıtlarımızı bütüne “gerçek kapı” olarak kodladık. Uzakların en uzağıyız… Ama şafağın şevkindeki kelama “kalem” olanız.

İsrafil kelamındaki kulda, “mutlak kuran” olarak kodlandık ve “toy olanlar”ı kaleme çektik.

Az ve öz değil, ilimle dillendik hep… Hasatın tahtından, kelamın kulluğunda ve muktedir olanın toprağından indik yaşamalara…

Kaçamak yapmaya niyetimiz yok… Her şey, her şeyle olur. Bizler mesafeyi kurarak kodlamalarımızı geçiş kapılarında, “mutlak kalemler”le yapmak üzere bu çalışmayı kaynağa çektik.

Kaçın kaçı olarak kaçtığınız, kaçın kapısında kelam olduğunuz ve kaç kere dürümlendiğiniz bilinmez canlar!

Mushaf, insanın kuranıdır. Mushaf’ı haketmek, “mutlak kuran” olmakladır.

Uzak; en uzak bir gezgenin kelamı hulusi kalemse, fakih; kelam olur ve toprak, ilme; mutlak kuran olur.

Kaçtığınız zaman, kendi yüksek kelamınızdan kaçarsınız.

Şafağın şevkindeki kelamda muktedir olarak, mutlak olup türevlenirsiniz.

Koca bir doğa ve koca bir saha… Bugün burada, Bu Meclis’te mektep okumanın, mektep kalemine inmenin ve yoğunlaşmanın gereği yoktur.

“Çok mutluyuz ve çok hakikiyetliyiz ki; değil mi?” diye sordular. Evet. Bizler kelamız ve hakimiz.

Çürümeye başlayan bir zamanın geçişini yaptırmak ve yoğunluğu artırmak kolay olmadı.

Kurullarımızın bugün burada olmaları, mutlak kaynağa inişle ve hakikiyeti tahditsizleştirmeyle gerçekleşti.

Uzun zamandan beri “doğanın gücü”nü haketmeye çabaladık ve bugün, burada “mutlak” ve “hakim” olarak “kök görevimiz”i yapmaktayız.

Evimizin görevidir insan ama bizim ilmimiz anlayabilecek olanların kendi yaşamlarını haketmeleri şarttır. 
Kırk kapının kırkında nesillerimiz var… Ve her kapıda aşkımız var… Şarkımız var tüm sahralarda ama Yaradan’ın tahditsizliğinde kelamımız mutluluktur. Öz gereklilik budur.

Zararım var mı? Asla yok. Kendimi dünya diriliğinde bütüne hizmetçi olarak dürümledim ve evrenlerin kelamından ötede, teknik tahditsiz olarak kayıtlar yaptım.

Kurullar bugün beni anlamaya gelecektiler. Ben tüm kurulların kodlanışını, hakikiyetini ve halikiyetini tahditsiz olarak dilledim.

Ergin ve hakim olan insanın merdivenin, tüm insanlığa “tohum” ektirdiği bilinir. Ve biz o merdiveniz.

Çorba, “ilim çorbası” ki bu çorbayı hakettik. Şafağın söküşü, hakikiyetin tahditsizliği ve bütünün gücünün dürümlere çekilişi bizleri mutlandırmaktadır.

Kurandan öte bir kuran ve kalemden öte bir kalem, teknik tahditsiz ve hakiki olarak “mutlak kuran”a inmektedir.

Ayın kelamı mutlaktır ama güneşin kalemi muktedirdir. Bunları da iyi bilin.

Bizler ayı “kul” olarak kodlarken, yasalarla kodladık. Eğer ay yüzeyindeki kelam, mutlak kuranımızı toprağa çekebilmişse, biz o kelam olarak ayı “hak teknik”le hatim ederiz. Ve bütünün görevini kodlarız.

Çanı çaldık… Aşkla… Hepinizi kucaklıyoruz.

https://youtu.be/ThxJ5Os7wYo

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ