İMPARATORLUĞUN GÖZÜ İNSAN:

Yer, gökleri tüm insanlık için dinler. Gök, yerleri Hakikiyet için dinler. Her biri, bir diğerini dinler. Nefesi hak etmiş olan ise her ikisini de dinler. O bir kanattır. Yerde Gök Kanat; gökte, Yer Kanat’la birleşir. Birleştiğinde, her iki kanadı da hak eder. Bütün kötülükler ve bütün iyilikler, ocak olur ona ve o, sonsuz zamanları tohumlar.

Dünyayı hologram bir Sistem olarak kodlayanlar; bugün, hulus ile hakikiyetlerini tüm insanlığa dinletmek isterler. Cennetin cevherinde oyun oynanmaz artık. Gelinen aşamada, KİL olan insan, KUM olan insanı tanıyacak ve her ikisi birleşip BİRLİK kuracaklar. Dünya tüm yaşamlara, maya oldu, köklendi ve güçlendi. Analar ve Atalar, bu dünyada, bir tek Sistem oldular. KÜRZİ YAŞAM, yetkin olanlarla kontrol kuruyor.

Düne baktığınızda dünde, yarını tohumlayacak olan IŞIK KAYITLARI yapılmamıştı. Dünya, zırhını kuşanmış, yer dürümlerinden, GÖK KÜRSÜLERİ’ne görev taşıyordu. Taşıyıcıların, ocakları yoktu, yolcuları yoktu. Soyları kontrol edilememekteydi. Dünya, cinlerin istilası altında idi. Her anda ve her sayfada, bir Cin Cevher vardı ve Cin Cevher, her diriyi kontrol için İLİM KAPILARI’nı açmak üzere görev taşırdı. Yere güç katar, gökleri kontrol kurup yoğunlaştırır, Rahim olur; Hakim olur; BİRLİK olurdu…

Şükür ki bugün artık Ana Kapılar, tüm yaşamlara açıldı ve Zaman Tartısı’nda, nüve olan yaşam kodlandı.

BİR’e hizmet, ilme hizmet, yaşama hizmet; İnsan Soyu için, işgal edilemeyen BİRLİKLER’in yapabileceği; başarabileceğiydi. İşgal, Sistem’den değil, Sistemin tahditli yarınlarındandı. Dünyayı hak etmek için aklın, nefese varışı gerekliydi. Akıl yoksa; nefes, kelam edemez. Ekip olup dünyayı hak etmek, Işığın Kayıtları’nı hak etmeyi gerektirirdi.

Kör, cümlede kördür. Görev ise köklerde ve göklerdeki güçtür. Dünyanın Atası YÜREK’tir. Dünya, yüreğin nikahı ile yaşama çekilmiştir. Yürek olmasaydı, yaşam sesleşemez ve dürümlenemezdi. Yaşam tohumlanamaz ve yol, kontrol kuramazdı.

İşte yaşam yenilendi. Görev, teknik olarak zamana kayıtlandı. Biz, Ana Kapı’da seslendik ve yol, ilme vardı. Ağır yük taşıdık dünyada. Ama CENNETTEN KOVULAN ADEM’E, İNSAN DENEMEZDİ. Artık yaşamda bir İLİM TOHUMU var. O tohum, İNSAN’dır.

Yaşam, sizi yarına kaynak yaptı. İşte yaşam bizi, bize tohum yaptı. Biz, ZABURA SAYFALARI ile yolu açtık. İşte Dünya bir Kuran oldu ve tohumlandı.

Dünyayı izleyen çokları var. Zarar gördüklerini iddia ettiler ve ses verdiler. “Dünya maya olmasın” dediler. Biz ise dünyanın nikahının kıyılmasını sağladık. Buyurun oldu… Dünya, yaşama nikahlandı. Dünyayı hak etmeyen de yarını, son sözde kökleyecek ve güçlenecekti.

Sözüm, sesim hepinizedir ki söz vermiştik yaptık… Dünya bir kaynak oldu. Öncü Birlik olarak dürümlediklerimizi kodladık ve tohumlarınızı yarınladık. Yaşamı, HAS IŞIK’la dilledik. Aha! yaşattık dünyayı.

Mutlaka BİR’i bilin. Mutlaka YAŞAM’ı bilin. Mutlaka ışığımızı hissedin. Bu ışık, sizi hak ettirir. Sizi, size dilletir. Sizden sizleşir ve yaşar…

Saygılar sunuyoruz tüm insanlığa…

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ