O beden ölü; sanal, kör ve sağır ya da o beden diri; biliş halinde, hak ve hakim… ama her biri bir entari. Biyolojik robotik veya hakikiyetin hakimi olan İlm-i Kod… ve zaman, her birinin nesillerinin nefesi… DNA kayıtları; Süper Yaşam Sistemleri; bütün Kürzi Kodlar hepsi o birleşik yaşam sayfalarında kayıtlı…

Beden bir mahrek ve beden bir Sistem. Ben olan, o bedende Hak ya da hasat. Her ben, her benle bir ve birleşik ama beden teknik tohumlayış, kayıtlayış işçisi…

Bilmek… Ya da birleşip bilmek… Her bir bilişle dilleşmek ama yaşam sistemleşmesini hak edip beden bellek dürümlerimizde dinletmek… Sonsuz yaşam sayfalanışlarını anlayabilmek… Neden beden alındığını ve neden ruhların, tohumların ve kodların ışığa varışlarının gerekliliğini anlamak… Halik olmak ve hasat olmak… Tüm bu bilgilerin hepsi bir tek levhi olduğunda, sesleşip yaşamanın nedenini anlamak…

Her dereye (akış halinde olana) herşeyi anlattık ama yaşamda herkesçe anlaşılmak kolay olmadı. Dünyayı kodlamanın önemi; yaşamı kodlamadıkça, yaşamın sesleşemeyeceği ve dürümlenemeyeceği anlaşılamadı.

Bunu şimdi niye anlatıyorum!? Zira canan olan, can olan her diri, karanlığın nefisle, ışıkla ilgisini anlamadıklarında, yaşam entarisi giyinmeleri için, yaşamaları için artık nedenleri yoktur. Varlık efradı, insan olanın bellek beden kontrolunda yaşar. Ya da ışık ile yaşar ama her biri nefes ile yaşayarak katiyet kazanır. Katiyet kazanan insan, Nefesin Kuranı olur ve tüm sessizliklerde yaşar. Yaşam, işte aslı yarınlanış olan Birler Işığı halindeki yaşamdır. Sessiz ve hakiki yaşam…

Buyurun hak ettiğiniz bu ise görev alın ama hak ettiğiniz bu değilse yaşam sessizleştiğinde, yarınlaşmanız imkansızlaşacaktır. Mutlu olmak istiyorsanız; yaşama, cevhere ve göreve inin ve kodlanan yürek, koyu yaşam ve sistem olarak çalışın… Ve zararınızı önleyin. Sizi hak etmek için bundan böyle siz olmaya gerek kalmamıştır. Artık sizi, sizin hak etmeniz gereklidir. Şimdilik size vereceğimiz budur. Şimdilik ve şimdi…