SINIRLARIN AŞILMASI:

Tohum olarak doğan yürek, sessiliklerin sessizliklerinde, Din Tohumlar’ını kotlayıp yenilendiğinde; yeni bir Rabbi Yoğunluk’a varır ve orada tohumlanır.

Dünya, Ana Hasatı yaptığında, hasatın dara düşenleri, yerde ve gökte dürümlere tohum olurlar; Birlik olurlar; birleşirler, yaşam sayfalarına geri gelirler. Gelişleri, ara sayfaların tahditi ile olur.

Her mahir ışık, Allah’a görevlidir. Has İlim Hakimleri, ağır yük taşırlar. Ocak ağırdır. Taşıyanlar, İnsan Sayfaları’nda Kuran-ı Kerim’i okuyan Birlikler’dirler. Kuran-ı Kerim, ağır tartıdır. Her Yüce’de kotlar, yaşar ve tahditler. (Kuran-ı Kerim = Yaratının tüm kayıtları

Birlik kontrolu kurulduğunda, yaşamları kayıtlayanlar, yenilenir ve zararı önleyerek Kutsal Işıklar’a kaynak olurlar.

Öze, söz ve ses gerek ve zeki yücelik gerek.” Denir. Birleşilir ve hakimiyet kurulur.

Oğullar, mutlaka zararı önlemek için Birlik olun. Halı döşeriz yüreklere, kimse kayıtlarını yaşam sayfalarından çıkarmasın diye.

Hasat daha güçlü olmalıydı. Hasatı yapacak olanlar, “Daimi Yaşam Sayfaları”nda tohum olanlar olmalıydı. Nesilleri kotlanmış ve yolları tohumlanmış olmalıydı. Han, biz olarak tohumlarken her bir Yüce Cemaat’i, her bir yol, Allah Yolu olmalıydı.

Düzen; Ana Kayıtlar’da, yaşam sayfalarında, Tanrı’nın hususi sistemlerinde dillenir. Birleşirsin, Hasat İlmi ile hakim olursun ve yalın bir sessizlikte ses olur akar ve zamanı yaşatırsın. Her resmi hak eder, resimlerin resmi olan Birlik Resmi’ni yaparsın. İşi bitirdiğinde o resmettiğin Bütünlük olur. O zaman ses; yaşamları, tehir etmeden dinletir. O zaman ışık, yol olur. O sazı çaldığını ve saz olan o yolun ışık olarak dillendiğini anlarsın. İş ilimse, ilmi dinlersin. İş birleşim ise Birlikler’i dillersin ve hakimiyet kurarsın. Hasat bittiğinde, yetkin sessizliklerde, kati yollara kotlanır, ışık olursun. Onurlu bir dünya çalışması başlar.

İşi bilmeyen halim olup da hakim olamaz. İz mi kalır yüreklerde o zaman. Sağı solu tanıyın ve bilin. Sadece izi bilenler iz olurlar. Bütünü kotlamak bu şekildedir. İz olmayan yoğun teknik kayıtlarla kendi yüreğini hasat tertibi ile Birlik Kaynakları’na tohumlayamaz.

Zurna çalar her dürümde, Has Teknik ile birleşmek ve dillenmek için. Hususi çalışmalarda dinleşilir ve hakikiyete varılır. Hazırlıklar bittiğinde, din oluş biter, yeşil renk mavi olur. O görev Birliklere, diri yüreklerinden bildirilir. Her yürek, aklın hakimi olduğunda, bu Yüce Cevheri Dil’i konuşur ve der ki “yüreğim konuştu.” Orada konuşan her Yüksek Kürsü’dür. O yoğunluklarda hırs kalmaz. Zamana Kuran oluş, birlik halindedir. Kati Yaşamlar, diri yüreklerde, tüm sessizlikleri Has İlmin Sistemleri’nde diller. İşte o zaman Ana Yaşamlar, kaynak tohumları dinletir ve zirveler, Birlikleri Hakikiyete kotlar.

Okumaya başladığınız bu bilgiler, Alimler’in Has İlimleri’dir. Omuz başlarında melek olduğunu düşünenler, artık bilmelidirler ki mektep kuranda melekler, sağ ve sol dilleri dinletmek üzere birleşirler ve hırslı olmayan yüksek sessizliklerde tüm sevgiler, Zinnur Tohumlar olarak Bütün’e ait olur.

Ört yürekteki hırsı ve sağındaki ışığı çak, solu yaşa. Solundaki ışığı çak, sağı yaşa. Her yanı yaşa ve de ki “ben, her yanda olan bir Rabbi Ses’im. Ben insan soyuna tohum oldum.” Bunu de ve sonra tonlarca kürsüyü al ve taşı. Her Kürsü, Ak Tohum olsun ve zamanı kayıtlasın. Anıları canlandır yüceliğinde ve baş tacı olup olmadığına bak. Ses resimse ve ses Has Teknik’se ve ses kaplarında Dünya varsa, orada toplum Amon’dur, huruç halinde tahditsizdir ve zararı önleyendir.

Kalan zaman sayfalarındaz Namaz İlmi’ni de bildirmek isteriz:

Namaz, Allah’a ulaşmak için kılınırsa, Din Teknik’le kılınır. Allah İlmi’ni Has Teknik ile dilleyen her yürek, namaza durur ve kendi yolunu bulur.

İki yüreğin en yüce dirilikte dinleştiği bir sayfa, namazdan üstündür. Orada Kafsal Dil vardır. Bu dil, Allah’a görevin en üstün ses sayfasında dillenişidir.

Everest olan bilsin ki her resimde o vardır ve o, en Yüce insan, en ışıksız olanda dahi ışık olabilen bir yoğunluktur. O küçüğün küçüğünde bir ışık zerresi ise de büyüğün büyüğünde büyük bir safhadır. O safha, Güneşlerin Tebliği’dir. Oraya varan Ana Kaynağa varır. İş budur.

Ameliyatlar yapılır her Yücede ki Has Tohumları toplasın ve zaman kaynaklarında ışık yaksın diye.

Eve dönen her yürek, Allah’a döner. Ev Allah’ın cevheridir. Ev, insanın toplantılarını yaptığı bir yerdir. O yerde insan, sınırsız bir yaşam sürer. Oraya indiğinizde, yarınsız ve dünsüz bir yaşayışa girersiniz. Sınır aşıp Yücelikler’e varırken, bunları anlamak sorumluluktur.

Kompozitörlük yaptırılır her Yüce’ye. Dinletilir bilgiler ve bakılır; hangi bilgiyi alıp yaşayacak. Eğer yürekteki bilgi, ışığı kotlayacak bir sessizlikse, oraya görevli olacak dürümde olduğunu bildirir kendi yüreği.

Ya da insan, ışık olamaz ama Has Tohum olabilir mi? Buna bakılır, ve denir ki “kanatlan ve ağır ağır uç. Bak neler var Yücelik’te!...” Dinler ve der ki “ben yüreklere inmek isterim. Onları Has Teknik ile bilmek isterim. O gün geldiğinde, onlardan kayıtlar yapıp, onları tohumlamak ve yeşertmek isterim.” Bunu dediğinde, okul olması beklenir. Oğul vermesi istenir. O doruklardan toplumlara görevlidir. Anıları canlandırılır yüceliğinde ve görülür her bilgi her şey. Bakar, diller ve hak eder. Sonra donuklaşır ve sanır ki halkı, Has Teknik ile bilebilecek. Soru sorulur ona ve denir ki “neden insan ışıklardan ırak oldun?” Ve o der ki “Melekler Mektebi’nden iş almak için. İşi bilmek sorumluluktur.”

Melekler Mektebi, Allah Mektebi diye bilinir. Ne var ki Allah, mektep kurmaz. O her mektebin hakimidir.

Sonsuz ışıklar yanar ve zaman teknik sonsuzlukları dinletir. Hazır olanlar, bildirileri net bilirler ve dillerler. Hazır olmayanlar ise Has Teknik’le Birlik Tohumları’nı toplarlar ve yaşatırlar.

Musa, bize ilim ile geldi. İsmi, Hak İlim olduğunda, ışık oldu ve yaşadı. Şimdi halka halka geçti ve yeni bir zamanı yaratmakta olan Yücelikler’e ulaştı.

İnsanlar, yanlışsız bir dünya istemekte iseler, mutlaka bilmelidirler.

Mali sorumluluklarımız var. Has Teknik’le bu sorumlulukları bilir ve bildiklerimizi Has Tohum ile dilleriz ve halkı halkla birleştirir Kati Yollar’ı açarız. Zamana görevli olmak böyledir.

Ya da başarılı olanlar vardır. Her biri Altın Tohum olur yaşarlar. Onları Tanrılar olarak bilmek isteriz. Kan Torbaları olduklarını anlayamayız.

Her Dünyalı, bir kan torbasıdır. Bu torbada Allah vardır. Ama Allah, insanı Ten İlmi ile var ettiğinden, kendi yüceliğini ona, onu koruyan olarak bildirir. O, kontrol kurduğunda; organlarında, ocağında hep Allah İlmi ile bildirilir ve bilinir.

Bütün amaç insanı insan yapmaktır. Hamur yoğurup kendi yüceliğinde ekmek yapan her bir diri, orada kendi yüksek ışıklarını diller. Han olan o, has ola o ve kotlayan odur. Onun rubaileri her yücede ses olur ve diller dili olur. “Şindir yürek” denir. Şin, insanı insan yapan ışıktır. O ışığı her yüksek kot bilmekte ise orada, Atlanta Otağı kurulduğundandır.

Dünya Ana Kaftanı, Atlanta Otağı’ndan giyilir ve diri yüce cevherlere koyu bir şevk olarak kayıtlanır.

Sevgiyle…