Ruhsal açıdan gelişmek gerekli midir? Çalışmak gerekli midir? Hem evet, hem hayır. Her bilinç kendi olgunluğunu arttırmak ister. Her bilinç yüreğinin sesinmi duyabildiği ölçüde birşeyler yapar. Yaptığı şeyler günlük hayatın koşuşturmalarının ötesine geçmekle alakalıdır. Ben kendi açımdan biliyorum ki hayat bir noktada bitecek. Ve o zamana kadar kendime ne katabildiğim önemlidir. Aslında dünya hayatı benim bunun için seçtiğim bir illüzyondur. Ve bu açıdan bakıldığında tek önemli şey budur; gelişmek. İnsanlar ruhsallıkla ilgilenmezler. Onu küçük görürler. Günlük meşgalelerine gömülmüş yaşayıp giderler çoğunlukla. Buna kapılıp gitmek, bu konuları boşvermek çok kolay. Ama içten içe bir özlem var. Bunu hissedeni bu huzursuz eder. Yerinizde duramazsınız. Günlük hayatın hikayesi, tatminleri, meşgaleleri sizin içinizde duyduğunuz özlemi doyurmaz. Bu yüreğinizin sesini duymaya başladığınız zamandır. Ve elden geldiğince onu takip edersiniz. Yargı yoktur bu konuda. Takip eden etmeyenden daha değerli değildir. Bu yüzden bu biraz kişisel birşeydir. Aslında acı da çekersiniz kendinizi araştırırken. Zor dönemler geçirirsiniz. Kendinizi sorgular, kendinizi değersizleştirir, hayattan zevk alamaz hale gelirsiniz. Belki de bu yüzden çoğu kimse bu konuları karıştırmak istemez. Bu dönemler olmak zorunda değildir aslında. Siz içinizden gelen özleme karşılık veremediğiniz, öğrenmeyi planladığınız hızda öğrenemediğiniz için enerjiniz sıkışır. Yani gene sizden kaynaklanır problemler. Gönül diler ki ruhsal arayşında kimse böyle zorlanmasın. Ve gönül diler ki herkes kendi hayatına günlük meşgalelerin ötesinde bir anlam katsın. O zaman haklı bir gurur duyarız öldüğümüzde kendimizle. Haklı bir gurur duyarız bu hayata doğmuş olmakla...

Bu arada ustalara da şükran bildirmek gerekli diye düşündüm. Bütün peygamberler, ermişler, aydınlanmış kişiler olmasa günümüzdeki ruhsal çalışmaların da işi çok zor olurdu eminim. Onlar yolu açtılar. Çok zor şartlar altında tüm dünyaya yayılan ortak bir bilinç alanı oluşturdular. Hayatın "Bir" olan doğasının her farkına varan bir sonrakinin ve sonrakilerin işini muazzam ölçüde kolaylaştırdı. Şükretmek gerek ki bu böyle oldu...Bir an için yüreğinizin ta derinliklerine inebilirseniz onların sizler ve tüm insanlık için duydukları sınırsız şefkati, tarifi imklansız güzellikteki bağışlayıcılığı ve sevgiyi hissedeceksiniz eminim. Şükretmek gerek bunun için. Onların şefkati öyle derindir ki siz hayatınız boyunca gelişmek konusunda ne kadar başarısız olursanız olun onların size olan sevgileri değişmez. İşte bu duygudur zaten tüm evreni oluşturan zemin. Koşulsuzca sevilmek...Ve arayışımızda bize destek olan şey de budur işte...Ben böyle hissettim.

Esasında ruhsal açıdan çalışmak nedir biliyor musunuz? Gitgide artan bir netlikle ayrılığın olmadığını anlamak. Klasik dünya görüşüne göre ayrı ayrı bireyleriz. Ben, sen, o, hatta şuradaki ağaç, oradaki kuş...Zihnimiz milyonlarca parçaya bölünmüş bir dünya algılıyor...Ruhsal olarak gelişmekse bu ayrımların ötesine geçmekle alakalı. Bir insan ne kadar bütünse o kadar huzurlu olur...Bütünlük cesaret demektir, o mutluluk demektir...Ve o özgürlük demektir. Hiçirşey bu kadar saçma olamaz...Herşeyin birbirinden ayrı olduğu görüşü kadar...Ruhsal açıdan gelişmek bunu diyen yüreğimizi önce arasıra, sonra daha sıklıkla duymaktır...O kendimizi ve başkalarını yargılayamayacağımızı, çünkü böyle birşeyin olmadığını anlamaktır...Evet ruhsal olarak çalışmak ve gelişmek olsa olsa bu ve bunlardır...