Nietzsche, Eflatun ve diğerleri

Aristo, Kant ve işte daha niceleri

Bir denizin içinde

Bir su damlası olmanın

Aslında içinde bir deniz barındırmak

Olduğunun

Bilincinde miydiler

Gökyüzündeki yıldızları

İnceleyen astronom ve gökbilimciler

Kendi içlerine bakmakta olduklarının

Ayırdında mıydılar

Dünya hakkında herşeyi bilen

Biliciler

Kendilerinden başka bilinecek

Birşey olmadığını

Anlamışlar mıydı

Bilincinde değil, ayırdında değil ve anlamamış

İseler

Bu dizeleri okuyanlar

Onlara gerçekten de

Kulak asmış mıydı

Ölüm vakti geldiğinde
Bir heykel dikin
Şiirler yazıp
Güzel sözler söyleyin
Egom için
Bana gelince
Mutluluğuma gölge etmeyin yeter
Öyle gözyaşları falanla

YAŞAMA ÜÇLÜ AĞIT

Ayrıldığında atom parçalarına

Kayboldu o parçalar boşlukta

Öylece yönsüz, sahipsiz ve kederli

Ve tanrısız, ve dinsiz ve kasvetli

Kaderler ayrışmıştı hidrojene ve protona

Ağlarken elektronlar gözyaşlarıyla

Aradı herkes tanrının kudretli ellerini

Yaratılan herşeyi o, o gün yitirmişti

Beyhude aradı gözler ayı gökte

Bilemediler onu yaratan tanrı nerede

Tanrı ise yitip gitmişti bir atomun içinde

Elektronla protonun arasında bir yerlerde

Seyrederken rahipler elektronların gözyaşlarını

Biliyorlardı kimse onlara inanmamıştı

İmansızlıktı ayın yokolmasının nedeni

Bu kahreden bir sır, kahreden bir felaketti

Ne deseler ne yapsalar bilemeyeceklerdi

Kimin çizdiğini ölümün ötesini

Atom bile ayrıldığında kendi kaderinden

Hiç bilememişti neden olmuştu bu neden

Neden kaybetti rahipler inancını

Ve kim ayırdı elektron ve protonları

Kimdi yok eden gökyüzünden ayı

Ve rahipler ve kuantlardan başka kimler ağladı

Ve sel gibi akan kimin gözyaşlarıydı

Kimindi ölmüş ölümler ve yanmış cesetler dağı

Kimindi ağlayan tanrı ve rahipler

Kime aitti yarısı bile yaşanmamış kaderler

Böyle bir ağıt yaktılar bir yaz gecesinde

Bigbang, Tanrı ve İnsanlar Hiroşima adlı bir şehirde