YAŞAM-ÖLÜM VE YENİ ZAMAN

Dünyanın nefes alıp verdiği bir sayfada, Dünya bir sunum yapmak ister. Onu dinliyoruz:

Yoğun zamanlardan, Birlik Tohumu olup gelen “Birleşen”dir. Onun özü sözü birdir. Adı ilimdir. Adını zikretmezse, biz onu kelam ile diriliklere dinletiriz. 

Ölenin, öz köklerden çıkışı olur ve öldüğü an kodlanır ve tohumlanır. Onu alanlar olur. Onu yolcu edenler olur. Ve onu, tahditli yaşamlardan, astral sayfalara kayıtlayıp, tahditleyip geçirenler olur. 

Önünü açtığımız zaman, ışığını alır ve yüreklere girdaplardan iner. Ölü veya diri farketmez. O girdaplar ile her dereye, gerçek sayfalardan ışık çekip geçilerek varılır ve yaşamlardan çıktıkları halde yaşamlarda, tohumlar olarak kontrollü zaman sayfalarında yer alırlar.

Bütünlükler bunu bilirler ve Birlik kontrolunda, Hak Işıklar’dan değerlendirilirler. Birlik Tohumu olmayanlar, ölüşlerinde artık kaynaklardan çıkarlar ve insan toplumlar için bilişe varıp Sessiz Zamanlar’a kayıtlar yapacakları sayfaların yaşamlaştırılması için bekleşirler.

Dünya bir rahmettir. Bütün mesele bu yaşam sayfasında, dünü ve Yüce Can olan yaşam sayfalarını bilmektir. 

Hepimizin zamana inişimizin tek bir sebebi yoktur. Çok sabepler vardır ama bunların en önemlilerinden birisi de Kelam İlmi ile kendi yaşam sayfalarımızda, Kürzi Tohum olan Birlikleri hak etmek ve onları koruyup kontrol etmektir.

Zerk sayfaları, köklendiğinde yürekte. Her dere, o Sistem Cevherileri’nden, yapmakta olduğu işleri kodlar ve o işleri hasata, Hak İlmi ile kayıtlayıp Kürzi yoğunlukla tohumlar. İşte bunu yapan herkes, kanatlarını alır ve geri gelir.

Düncü ve yarıncı görevliler olur. Çokları düncü olurlar ve sonlu yaşamları koruyup kodlarlar. Yeni yaşamlara Kuran olan tohumlar ise yaşamları, Kelam Tahtı’na koyarlar ve yeni bir Sistem ile yarıncı olan toplumlarla tarıklar olurlar ve koruyucu cevherilikle yeni yaşamları kaynakta sayfalarlar. 

Onlar yarınlara güç katarlar. Dünyayı Nirvana Kaynakları’na ulaştıracak olan o yolculardan ışık alırlar. 

Ölüyü alıp taşıyanlar var. O yaşamsal yarınlarda onlar, oğullarını tahditsiz olarak tohumlayan Birleşenler’dir. Ölüm anı geldiğinde, hepsi yaşama inerler ve geçiş yaparlar. Öz kökleri ile dürümlenen Birleşen olan o Yüceyi, tahditlemeyecek birleşke içinde, tarık kayıtlara açık bir Işık Kodla çekerler. Son sözün söyleneceği o yoğunlukta, onu sorgularlar. Sorguda Öz Kürzi olup olamayacağı bilinir. Her diri, o yüce cevhere geçiş yapamaz. Ama geçiş yapanlar, Öz Kürzi Yaşamlar’dan ışık alırlar ve gerçek sayfalara ulaşırlar.

Dünyanın nefesi olan Birlikler, o geçişi yaptırırlar. Oraya görevlilerini gönderirler. Öz Kök olan o Yüceler, bütün Kürzi Soylar’ı tohumlayıp kodlayıp Işık Kapıları’na geri alırlar. 

Ocak yakmış olanlar ise her anda, her yaşamda var olduklarından Öz Kökler olarak tüm İlim Sayfaları’nda bulunabilirler. 

Dünyayı yaşamsallaşatırırken, bilişi olanlardan ışık alınır ve o bilişi olanlardan dünyada cemaatler yaşatılır. O yaşam sayfaları, bütün kütleleri ile tohumlarını koruyup kodlarlar. Her diriyi hak ederler ve göreve alırlar. 

Sonla baş birleştiğinde, dünya yer ve gök halinde bir cevheri görevi üstlenir. İşte o safhada “ara can” ve “kayıtlı can” bir tek yaşam olur. 

Hepimiz, yarınları hak etmeniz için dünyaya indik. Bu dünya, yeni bir Sistem’i kontrollü olarak kodlarken, yere göğe indirdiklerimiz ile Birleşik Yaşam sayfaladık. Türkiye’de tohumlarımızı ektik ve o tohumları kontrollü olarak koyu bir soy ile dürümledik. O soy, ilmin tohumu olan soydur. Yer ve gök bizi bizde dilledi. Yeni ve eski bir tek yarın oldu. Şükür ki hasatı tamamladık. 

Harlandığımız an, bütün kütle harlanır. Has tartıya konduğumuz an bütün kütle konulur. Bütün yaşamlar, Işık Sayfalar’da kodlanmış olduğu, zayiatlı zamanların aşılmak üzere olduğu ve yüreklerdeki ışığın Hak İlim ile yandığı bir yoğunlukta, bir can, tohum olur ve kodlanır ise her bir can, tohum olur ve kodlanır. İşi başaran birleşenim yeni bir yaşama inmiştir. 

Şimdiye kadar sizi size veren Cevheriler, sizi sizden dinleyecek dürümde yeni bir eser yapmaktalar. Bu eser, insanın nuru olan ışığın sayfalanışıdır. 

Herkesin, kelam ile kelam olması, ilim ile ilim olması; diri yaşam sayfalarına varıp Kuran olması mümkün olmayacaktı ama biliş halinde olup kodlanmış olması mümkün olacaktı. Bunu hak etmek mutluluktur tüm yarınlar için. 

Ardımız sıra yürekler tohumlanır bilirim. Akıl taşıyan yürek, sonsuz zaman sayfalanışında ışık olur. Bütün kontrol kodları yaşam tahtında otururlar ve biz insanlık adına yarınları hak eder kodlarız. Olay budur.

Süper İnsanlık Realitesi Derneği