23.MAYIS.2018 TARİHLİ TURANLARIN KURANI (13)
AV. NEZİRE SELÇUK ÖZ BİLİŞ, 4. AKIŞ 3. BÖLÜM

Hepimizin yüreğinizde, “ol” diyebileceğimiz bir sahra oluşacak. Korkmayın, daha güçlü bir dünya kurulacak… Daha güçlü bir KAHA olacak dünyada…

Sevgililer, dini kalemlerin örtüsü örtülmeden, dili kalem olanlar dürümlerde, kök gerçekliği dinletecekler.

“Koşma, yorulursun.” derler. “Koşma, yok olursun.” derler. Koşma, öksüz kalırsın.” derler. “Koşma ki koru yürekleri…” derler. Koşmaktan öte koşarız ki kaynak dışı bilgi, kaynakta olsun diye.

Koşmak, Allah’ın ilmiyle olur. O ilmi dilleyen, mutlaktır. Ki koştukça yasalar koyar. Asla hata yapmaz. Koşmaktan yorulan oğullarımız, koşuyu kaybetmezler ama yarını kaybederler. Kesin olan bu bilgiyi anlayın.

Yarını kaybetmek, yarınlarda kontrol kuranda, yaşamak anlamına gelir… Oyundur bu. Koşun ki kontrol kuran olun. Kontrol kurulan, olmayın. Koşun ki ruh olun… Koşun ki kontrolcu olun.

Ümmet dünya, yolu bulsun diye koşarım… Yaşam, sayfa sayfa kaynak olsun diye koşarım… Öz gerçeklik kontrol etsin rüyayı diye koşarım. Beden olup koşarım. Ki mahrek olan, hakk tahtında kontrol kursun.

Sofra, insanlık sofrası, mutlak kutsal sahra olsun. Koşarım ki yarınlar, yarınlaşanlar olsun diye… Ve ben mayayım, hakkın kapısı olan, kaynak olan insanlığın mayası.

Bereket ki doğan güç, aklın kübrası. Bereket ki yol, hakkın kalemi. Bereket ki ruh, mutlak ve bu mutlak olanda Mustafalar kutsal sınırların kodlarında kontrol kuracaklar.

Açkı çarkı hepimizde döner. Açkı çarkı… Çark döndükçe, ruh kodlama yapar. Ruh kodlama yaptıkça, kontrol mutlak kayıtlara iner. Mutlak kayıtlar kodlayıcı olur, her insanı kodlar ve koklar. Korumak için mi? Yoo, kontrol için.

Her altın göç kapısı, merkez kapının ilmiyle açılır. Bizim insanlığa verdiğimiz bu ilim, her kapının açılmasını sayfa sayfa kayıtlayacak ilimdir.

İtibarı olmayan, kelamı kodlayamayan muktedir olup, burada olamayacak. Mucize ilim ve muktedir insan, kayıt. O kayıt, Allah kaydı.

Hasat, tabuların yıkılmasıyla birlikte, kaynakta gerçekleşti. Hasatı yapan, Medine olan değil, insan olandı. Buluştuğumuz andan beri bunu yaptık… Hasatçıyız biz. İnsanlık hasatıdır yaptığımız. Her insanı hasat etmek içindir çabamız. Ve yüksek aklın kuranı olan, kulu olan insan, mutlaktır ve topraktır.

Han; haktan, has tahttan kodlandı. Han, insanlaştı. Hana, ilmi koyan, içini boşaltmadı ve oraya mutlu, huzurlu bir sahrayı kodlayarak kaydetti. İşte dünyada yeni görev budur, o hana hak tahtını kodlamak…

Böyle bir doğa yoktur başka yaşamlarda. Böyle bir doğa yoktur ama bu doğada her şey halkın ışığıyla aydınlanır. Eğer bir çam ağacını sahraya indirdikse, insanın ilmini kodlamak için indirdik. Eğer bir çiçeği kodlamışsak, yine insanı kodlamak içindir.

Bir dünya kurduk. Bu dünyaya yolu kodladık ama çoban gerekmişti dünyaya… İşte mutlak kuranlarımızı çobanlık yaşamlaştırcılık için indirdik insanlığa… Ve bugün artık dünyada sofra, bütünün sofası oldu.

Artık dince konuşulmuyor. Ancak kaynak olanlar, insanca konuşabilirler. Ve bugün artık bu dünyada, insanca konuşuluyor.

Körpe zaman, körpe zamanlar… Hepsi kuranda vardı ama ya kaynak olanlar, yoktu. Ve şu anda artık dünyada kaynak olanlar, yaratıcı ve yaşatıcı olmaya başlayacaklar. Kür yaşamlar oluşacak.

Zar atıldı her ana… O zarda ruh, yoğun şekilde kodlayıcılığa başladı. Her anda o yoğunluk oluştu.

Hoca, hacı değil, aşk sahralarında kodlama yapıyoruz. Ve kodlayan, koruyan oluşturuculuğunda, kodlayıcılığı kayıtlıyor.

Dedim “Allah’ın adı insandır.” Sorgu, sual ettim. Aklın kalemi de insandır… Yine sorgu, sual ettim. Hakkın kapısı da ilim olan insan ve yine sorgu, sual ettim. Toprak topluma tohum olan da insan ve yine insanlığı kelama dilledim… Yine sordum, yine sordum ve her anda insanlığın KAHA olan levhisini koyulttum ve bütünün kübrası yaptım.

Hakkımdır insan! Peki, ben insanlığa ne getirdim, ne taşıdım? Safha safha aşk taşıdım. Benim insanlığa taşıdığım aşktır. Her bir dünya, mutlak kuranı kodlayarak bu dünyayı tohumladı. Her bir dünyanın kuranı buradadır. Her bir rüyanın kürzi kalemi de buradadır. Her bir hasat da burada yapılır. Peki, burada ne var başka? Cevher olanlar var ve burada mahrek olanlar var.

Mizah dergileri çıkarırsınız değil mi? O dergilerde karikatürleriniz olur ve sanırsınız ki o karikatür, size sizden sizi anlatır. Siz o karikatürü çizerken, bilirsiniz ki çizen, çizilendir aslında ve her anı siz olup diller. Orada verdiğiniz her ilim kaydı size, sizi açıklar. İşte dünya yaşamı da böyledir.

Çizdiğiniz o karikatür, biz olup dürümlerde sizi dillerken, verdiği ses yarınlar için olur… Ve her verilende, sevgi vardır… Ama ses vardır… Ama dünyanın kulluğu vardır.

İşte; çizimleriniz sizden, size sevgi olur ve yasa olur. Ben dünyaya öz görevimi anlatırken, dün beni dilleyenler, bugün beni anlamaya başladılar. Ben bu dünyaya koku yükseltmeye, koklamaya, tohumlamaya geldim insanlığa… Ama iki Medine yok. Ve ben her anda var olan muktedir insanlığım. Bunu anlayın.

Korkmayın! Devre devre dünya izlenir yaşam kalemlerinden ama izlenen, hep kelamda kendi rüya boyutlarındaki kendini diller. İzlendiğini anlar ve izleyenin kendi olduğunu anlar. Biz bu dünyayı izlerken, kendimizi izliyoruz burada. Ve izlediğimiz kendi yüreğimizin kuranı olan insanlıktır.

Dünya doruklara, toprak olan insana ilim öğretirken hep kendindeki, kendi yüreğindekini öğretir ama ya insan nefes olmadan kendini dinletirken, aklın kalemi değilse ne olur?

Kurullar toplanır. Sorumlu tutulur o ve denir ki “sen, sana sen ol da geç yüreklere.”

Hepimiz ağır yüküz bu dünya için. Bunu da iyi anlayın. Bu dünya için bir tek kaynak insan, hakkın kalemi olur. İşte o kaynak insan, bu meclisin yoğunluğudur ve biz dünyaya göz olup gelenleriz.

Bu dünyaya bize hafif, biz bu dünyaya hafifiz. Bunu iyi anlayın.

Kim insanlık ilmini dillerse, ekmeği kelamıdır ve yoğunluğu aklıdır.

Sura üfüren insan ve suru kodlayan yine insan… Ama muktedir olan da insan. “Yaradan yarattığında yaratıldı.” deyişimiz işte budur. HU MA Sİ KA HA KU MA Sİ KA HA. SA HA Sİ KA HA.

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ