SES, ZURNA olur!... ÖZ KÖKLERİN SİSTEMİ olan bir ZURNA!... Buna, “SAHRA SİSTEM” de denir. Ya da buna “SUR” denir. Biz, buna “ZURNA” diyelim!... ZURNANIN SESİ!... Ve bu ses, SİSTEMİN SESİ olsun ama bu, YAŞAMIN SESİ’dir ayni zamanda!...

İşte yaşam, bu sesle tohumlanıyor; bu sesle kodlanıyor… Bu sesle, TOHUMLAR kontrol kuracaklar ve yeri yaratan İLİM, Sessizliği dilleyecek…

İşte SESSİZLİK sesleşirken; ZİYA olan yarınlar, tohumlandı… Mucizedir İLMİN KALEMİ’nin, tahditlenmeden yoğun IŞIK’a inmesi!... Bu IŞIK, yarına kodlanırken; TEK KELAM, İNSANLIKTIR… Bizler, İNSANLIK KODLARI’nı, kodlanmış yaşamlara, diriliklere çekiyoruz.

Dirilmek ama HAS SAHRA’dan dirilmek!... Yazar, yazdırırken yarınları, kontrol kurmak!... SON SULTANLIK’ta, SON YAŞAM’da YOL olmak ve SONUN BAŞI olmak!… Sonra RAHMAN olmak ve YARINLARI, KAYNAĞA ALMAK…

Ve dere akarken, DİRİ olup o DERE olmak!... Oldurmak SONSUZLUKLAR’ı!... Oldurmak RUH’u!... Oldurmak KURAN OLAN YARINI!... “OL!” demek!...

Yarın için İLİM olmak ve on kere “OL!” demek!... On kere “OL!” diyen, oğullarını tohumlayabilendir. Sorumluyuz bundan!...

Sonra, “Zİ SİSTEMİ”ne giriş ve bu Sistemle kodlanış ve kervanın, İnsanlık Boyutları’nda, YÖN bulup; YOL olup; KURAN’a varması!...

“Kimse BEN dememeli!” diyenler var!… Değer biçerler yarınlarda KUL olanlara!... Sorgularlar! “BEN mi!? BİR mi!? BİZ mi!?” diye…

Biz, “İNSAN SOYU”na deriz ki!... Biz “İNSANSILAR”a deriz ki!... Biz “YASALARI KOYANLAR”a deriz ki;

KİL İNSAN’a, “BEN” denir…

KİL, KURAN’a varır KUM olur… KUM İNSAN’a, “BİZ” deriz…

O İNSAN, RUH olur yoğunlaşır… İşte ona, “BEDEN ALIP YOLU BULAN” deriz… Ve ona, “BEN” deriz…

BEN! yine BEN!... Birinde, BİRLİK var; diğerinde, BİR TEK OLUŞ var… İki BEN!... Biri KALEM; biri SESSİZLİK!... BİR TEK KELAM ve KELAM, BİZ olan “NİSA Sİ SA HA SİSTEM!...”

Eşya, ESMA olarak da ifade edilir. ESMA, SİSTEM olmadığındandır ki OCAKLAR TAHTI, KELAM ile kodlanır… Bir TEK KELAM, ocak yaktığında; işte ona da biz, “BİR TEK OLUŞ” deriz.

SAHRA; insanlığın, KAYNAK olarak kodladığı yarınlardır… Her SAHRA’ya insan soyu kodlanır ve SONSUZ ZAMANLAR kodlanır… İşte bu kodlanışa; yerküre, “İSLAM” der. İnsanlık kontrol kurar ve RUH, MUTLAK SAHRA olur.

İyi ki hak ettik de İNSANSI boş KURANLAR’a, boş yaşamlara, ilmi tohumladık… İş budur!... İş budur!... İş bu dur!...

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ