25.NİSAN.2018 TARİHLİ TURANLARIN KURANI (9)

AV.NEZİRE SELÇUK ÖZ BİLİŞ 4.AKIŞ – 2.BÖLÜM

Çok özeldir, bu bilgiler. Bugün insan, kendini bile anlamazken, bizi anlamasını, beklemiyoruz.

Ocak yaktık, biz yaşama ama bu ocağa, sahraları koyduk. Eğer bu sahraları anlatabilirsek, kelam; hologram olmayacak artık.. Ve bütün köklerimiz, dünyayı koruyacak.

“Cennet” dediğiniz, bu dünya; Mikail’in kübrasından çok daha güçlü bir kübra olacak..…Bugün sahra, kırık... Hasat, kırık… Yarınlar, kontrolsüz ama gözün gözü olan dünyaya, biz, özümüzü indirdik.

Bu dünyanın kontrolü, bu yoğunlukla, olacak... “Sahra” dediğimiz, karanlıktaki kahramanlıkların ötesindeki, yaşamdır.

Değerliler, bugün bizi dinleyen, öz gerçekliğini, hak edip, anlayan ya da kontrol kurabilen, kim var, diye sorduğum zaman… Yolda hiç kimse yoktur.. Hiç kimse yoktur.

Ama aklın kalemine vardıklarında, hakkın kalemi olup, tohum olduklarında, bu bilgileri okuyup, anlayacaklar….O gün, biz dünyada olmayacağız ama dünya, bizde olacak, bunlar, iyi anlaşılsın.

Kıbrıs’ta eşkali bilinenler, mutlaktılar. Çok güçlüydüler, bilir misiniz? Hani dersiniz ya “Atlantis”.. Kıbrıs; Atlantis’in kaynağıydı... Dünyanın, ruhuydu. Bugün orayı, hak edip, dilleyen, çok az biliş var. “Atlantis” diye bilinen yer, Kıbrıs’ın kodlarıyla, bütüne hizmetçilik yapan ve hakikiyeti kodlayan, bir yaşamdı.

Ve dünyanın ruhu, kodlanamadı. Toprak, tohum olAmadı diye, o yoğunluk kontrolden çıktı ve gerçek kalem mutlak kurandan, kayıtlarını sildi, ayırdı...

Orada oluş sebebim, buydu. O yaşam kapısına, geldim. O kalemle kodlama yaptım, kelam olup, indim… Beden almamanın, tek sebebi muktedir olmaktan öte muktedir kılmaktır, yaşamı.

Yaşamı muktedir kılabilmek için öz gerçekliği kodlamalıydım. Yaşam kodlarının, toprak toplumu, tohumu kodlamalıydı ve orası mahrek olmalıydı, ilmi kalemlere... Bugün nefesim çok iyi çünkü ruhum mutlak ama yolumda, kontrol var mı?.. Mutlaka.

Din miyim? Asla. Ben, ilimim. İlim!.. Kimin adı insansa, kendini dinler. Kim ilimse mutlaktır… Mutlak olan, muktedirdir... Bizim yapmakta olduğumuz, bu görev, hakiki görevdir. Bütüne hizmettir, bu. Ve kulluktur.

Umutlarımızı asla yitirmedik.. Evrenlerin sessizliklerinde dillendik. Kardeşlerimizi kodladık. Oğullarımızı tohumladık ve hep çarptık, böldük. Çarptık, böldük ve bölüp, bölüp, çalıştırdık. Her şey ilimleydi. Ve bugün, öfkemiz asla kalmadı.

Vakit geldi, canlar. Vakit geldi!… Atonların kodlarının, kutsal tahtının, görevi başlayacak... Bu görev; Amonların kulluğundan çok farklıdır. İslam’ın insanlığının, gücünden de çok farklıdır.

“Kıbrıs” dediğiniz, o yaşam kapısı da açık kalacak. Oğullarımız, orayı kodlayacaklar… Öz görevimiz kodlanacak. Ve toprağımız, tohumlanacak.

Kafkasların Astral kapıları açılacak, Kıbrıs’ta… Kafkas; sahraydı. Aklın KA HA olan, tahtıydı. Ve oraya göz olup, indik, biz.

Kervan yürümekte. O kervan; murat, murat, murat… Ve murat; ilim.. Birliğimiz mutlak ve mutlak birlik, itibar. Herkes iyi anlayacak ki bunun ötesi bir yaşam oluşmamıştır.

Koca bir doğa ve tohum. Bu doğa ve bu tohum, Amon… Atonun kulluğunda, toprağa indi ve yaşadı. Ve Atonu kodladı. Ve Aton tahditsizleşti, yasaları koydu... Konular yasalar, kaynak oldu... Altın ışığın kulluğunda mutlak olduk, canlar.

Altona kalemleri kodları, diriliklere indirdi... İşte, göz, söz ve öz, gözün sözündeki, güç oldu... Eşya; insanlıktır. Bir tek insan, bu eşya olduğunda, her an olur… On tur tamamlandı, şuanda ve yoğunluk arttı.

Şikayetçi miyim?. Asla. Çok konuştuğum, kesin. Çünkü beşere, göz gerekir… Buda, İslam’la ve itibarladır. Ama sessizliğin seslenmesi de gerekir. Ve budur yaptığımız, burada.

Şeytana aşk, bize, hak gerekir.. Hakikiyet; hakk’ın kalemi ve biz, tahtta tahditsiz olan, insanlık olarak, geri çektik, yaşamı... Çeyrek değil, tam olarak, bütünledik.

İşte dünya, bu oldu!...Bugün, bu oldu, dünya. Bugüne gelmek, hepimizi mutlandırdı… Çok mutluyuz... Çok.

https://youtu.be/OWWWIS4-NHY
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ