İNSANI BİLİN:

Yere ve göklere güç katan insan, yerin ve göklerin nefesidir.

Yeri ve göğü yaratandır; yaşamın sırrıdır.

İlahi bir Can Kaynak’ta Birlik Kodu olan ve Zamanın Işığı olan o insan, kapkaranlığı apaydınlığa dönüştürebilir.

Yeri ve göğü insan için yaratan yine insan ve zamanı yaşama indiren o insan. Var’a ve Yok’a insan olarak kodlanan ve tohumlanan yine insan… Biçer yüreklerde görevi diker ve yine!… ve yine!…

Ve yeni bir İLİM TOHUMU olur. BİR’in ışığını yakar. BİRLİK olur. Yaşar IŞIK olur. Akıp gider CEVHER olur. Ve olduğunda, kutlu bir SESSİZLİK olur.

Onurla çalıştığında, oluşan YER ve GÖK’le çözümler yaşamları. Aşıktır şavka; aşıktır şevke ve zamana aşıktır; insana aşıktır…

Anlaşır yüreklerle ve dinleşir Yaşam Sistemleri’yle. Akıp geçer ve dünyayı korur. Ölür, yarınlara varır, akıp geçer. Ağırlıkları tanır ve tarıklardan taşır.

Yerli ve Göklü insan, her resime kanatlarını indirir. Her resimle ışık yakar ve yaşar. Her yaşamda, bir cemaat olur…

“Ölümü hak etmeyen ölmez” deriz ya hani. Hak etmeyen ölmez de hak eden ölür. Zira o KÜBRA olup Yaşam Sistemleri’nde tüm Rahmet Kodları’nı yaşamla kodlar ve ZABURA olup ışık yakar. İşi, bilmek ve Birlik kurmaktır.

Ölüler Diyarı olan Dünya, yaşamın ışığını yakan TEKNİK KAPI’dır. Bu kapıya gelmek; ölüm için ve köklenmek için; biliş için ve dilleşmek içindir. Astral Yaşam Sayfaları için ve yaşamsallaşanda korunmak içindir. Ve dünya için ölmek, yaşama doğmak içindir. Buluşup koklaşmak, sayfalaşmak ve yaşamsallaşmak… İş budur… İşte bu… şimdilik…

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ