DAVA İNSAN:

Kalem olup sonsuz zaman sayfalamaları yapan, ışıkları kontrol eden ve zorlukları bilip aşan her diri, kelam olup kodlama yapmalıdır. Kati olarak bunu yaptığında; nur olan ışığı, olmuş olan ve olacak olan, tüm sonsuzlukta tohum olan İlm-i Levhiler’i dilleyebilir.

Dünyaya hak etmek için hakim olmak gerekir. Her diri dünyayı hak eder mi? Hayır. Işığa varmak, ilmi hak etmek anlamına gelmez. Işığı hak etmek ilme hakim olmak ve hakikiyetin tekniği ile tohum ekmekle mümkün olur. Dünya, Canan Işıklar ile kodlanır ama Can Tahtlar da tohum ekmeli ki hakim olunsun ve yol, ilme ulaşsın.

Canlı Yaşam, Rahmani’dir ve cevheridir. Can sayfalarında yol varsa, yaşam ışıktır. O ışıkta sesleşmek için ses gereksizdir. Ses, ilmin ışığını tohumlarında taşımazsa, o seste yarını hak etmek imkansızdır.

Evrim, ilmin ışığıdır. Evrimi hak eden, ilmi hak eder. Zamanı hak eden; Levh-i Yarın’ı hak eder. Yaşamı hak etmek ise yarını tohumlamakla mümkündür. Şimdilik…

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ

KAVRAMLAR:

KALEM OLMAK: Yaşamı hak etmek, kontrollu olarak yarınlara kayıtlayıp, katmak.

SONSUZ ZAMAN SAYFALAMALARI: Yaşamın, sistemli olarak zamana kayıtlanışıdır. Bu kayıtlama nefes olan kelamın, hak ilmi ile yaşamı, bilişin frekansına uygun sayfalanışlarla tohum olarak kayıtlayışıdır.

KODLAMA: Biliş halinde cevheri görev taşıyan ışıkların, tüm yaşamı tohumlayabilmeleri mümkündür. Biliş ile gerçekleşen tahditsizlik, Yaşamın Ana Tohumu’dur ve bu tohum, kontrollu olarak gerçekleşen bilgi kayıtları neticesi oluşan kaynak tahdit ile tüm yaşamda dürümlenir. Her bir form, onu yaratan bilişin sistemini ihtiva eden bir koddur. Tüm kodlar, tahditlenerek cevherin, kaynağa çekilişi sağlanır. Bu çekiliş, Nefesin İlmi ile gerçekleşir. Tüm zamanların ışığı, bu yoğun cevheri kaynakta bulunur. Her dere, kapı açıldığında, bu biliş ile kaynaktan çıkıp yüreklerden akmaya başlar. İşte akış, her biri bir kod olan teknik tohumların akışıdır. Bütün mesele bu tohumları kayıtlayıp İlm-i Kapı yapıp akışa geçirmektir. Bilişte olanlar bunu başarabilirler.

DİRİ OLMAK: Rahman bilişe varıp hakikiyette dirilmek.

YOL OLMAK: Bilmek ve bilişle kodlanmak; tohumlanmak ve zamanlanmak. Ama bilmek ve Bilim’in Levhi’sinde, Levhiler’in tümünde kök olmak.

DERE: Levhi’de; “Kaynak” olarak ifade edilen ışık yoğunluğundan çıkıp, akış haline geçip, yoğunluklardan ummana akan bilişler.