DİRİ IŞIK ÇALIŞMALARI:

Yürüyoruz!... Robotik timler bizi izliyorlar.... Yine!... Ve yine!... Ama biz yine yürürken, Cevheri Görevliler de bize katıldılar... Yerküre yürüyor!... Ölüler Diyarı Dünya yürüyor!... Öz Gerçeklik, ilmin ilmi olmak ile yürünen yol... O yol, bizim yolumuz ve o yolda nefesimiz görev taşıyor. Yine yürüyoruz ve Zamanın Tahtı’na ulaşıyoruz. Zamanın Tahtı’nda ilim var. Biz o ilmi hak ettik. Cevhere güç katarak İlm-i Kodlar’ı tohumladık. Yerkürede, İnsan Kapıları açtık. O kapılarda, Yer ve Gök sesleniyor.

Cevhere görev taşıyoruz. “Gülüm, ben seni severken, sen beni sev!...” diyor yaşam. Ben diyorum ki “ben, sen olursam, senin yarınında görev taşırken, senleşirim ve sesleşirim. O zaman ben, sen sevgisiyle hak eder hareket ederim.”

“Gülüm” diyor Dünya, “seni hak etmezsem Sessiz Zamanlarda kaynaksız olurum. O zaman Dünya yaşamaz; Din yaşar” diyor.

Ve devrelerimi kapatmadan, sessizce diriliyor ve diriliklerde dürümlediklerimle sesleşiyorum. “Dünya, seni seviyorum. Ben, senim” diyorum. Ve Dünya bana, “alıp götür beni” diyor “bu yoğun ışıkta... Ve zamanı tohumla. Yaşat İnsan Sayfaları’nı” diyor.

Ve ben diyorum ki “Seni hak etmek için senleşmeliyim. Sesleşmeliyim... Ama sesleşirken, hak etmeliyim. Halik olmalıyım.”

Ve Dünya bana dönüyor soruyor “neden kelama varmak gereksin ki?” diyor. Soru, cevabı tahditliyor ve sevgiyle ona ses vererek diyorum ki “ben senim. Ama senin yolun bence daha kapalı. Dünya, ben sana ağır gelirim. Beni taşıyamazsın.”

Ve diyor ki “seni taşırım ama sen seni taşı.” İşte olay budur. Dünya ben ve ben dünya... Ama bu dünya bana hafif geldi. Bence dünya Halik olup hakikiyetinde Has Işık olmalı ki onu hak edelim.

İşte Canlar! Dünya Has Işık halinde ve biz ondayız... Bundan sonraki çalışmalarımız DİRİ IŞIK ÇALIŞMALARI olacak.

Dünyanın ışığı, hepimizin ilmi ile Levhileri tohumlayacak ve biz o dünyada nesillerimizi kodlayacağız. Amin... Şimdilik...

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ