ORMANLARIN KRALLARI OLUR; OLGUN SAYFALARDA KRALLIK YOKTUR

(Süper Sistemler’den Dinleşme:)

 

Arı bal verir; yaşar ve yaşatır. Ama belli yaşam sistemleri ile ilgilidir onun varlık boyutları veya has tahtında yanan ışığının kodlanışı.

 

Herkes ayrı bir sistemle tohumlanır ve doğar. Doğduğu zaman ışığı yoktur. Sırdır o her diri ve yürek için ama biliş haline ulaştığında; onu, Hal İlmi ile anlayanlar olur ve sonsuzlukta o, dürümlerde dillenen bir yolcu olur.

 

Dünyayı hak etmek için Dünyalı olmak gerekir. Dünyalı olmak için ise İlim Kapıları’nı, her AN ve her SİSTEM’le açmak gerekir.

 

Dünyaya inen her diri (Diri: ölümsüzlüğü hak etmiş olan), ilme iner ve ilmi, tohumlar; sonra kodlar ve daha sonra yoğunlaşıp IŞIK KAPILARI’ndan geçip yüreklere iner.

 

Herkesin bunu başarabilmesi kolay değildir. Kimimiz, iman ederek yaşamları kodlar ve yaşamlara yol açarız. Kimimiz, ilimle tohumlanırız ve sonsuzlaşır yaşar, yarınlaşırız. Sonsuzlukta kodlanmış olanlar korunurlar ama kodlayanlar kontrol kurup kodlandıklarında TOHUM olurlar. Herbiri, farklı bir yerde ve farklı bir yoğunlukta tabularını oluşturur. Sonra oluşan her tabu, aşılır ve ZAMAN SİSTEMLERİ’ne ulaşılır. İşte her dere, Ana Kapı’dan ayrıldıktan sonra artık ağır yük taşımaya başlar. Kimin, hangi sayfalarda Bütün’ü kodlayacağı anlatılamaz ve anlaşılamaz.

 

“Kardeşlerimizi korumak için çok çalışıyoruz ama onlar kontroldan çıktılar” dendiğinde; yol, ölülerin yolu olur. Artık dünya Fakih Hakikiyeti’nden çıkar ve zamandan kapılarını kapatır, ışığa kodlanamaz. Bu durumda sınırlar aşılmamış olur. Tüm yaşam sayfalarında tek bir ekran kalır. İşte o ekran, NEFES olan ekran olur.

 

NEFES, Zamanın Sistemi’dir. Bu sistem ile kodlama ve tohumlama yapılır. Sonsuzlukta bu KODLAMA VE TOHUMLAMA; hepimiz için IŞIK KAPISI halinde görev tekniği ile kodlanan; vergi veren ve cevherini tahditsiz olarak cennetlere tohumlayan; YOLCU olan ve YOL olan Işıkların kaynağıdır.

 

İLAHİ KURAN’da (Yaşam Sistemleri’nin kaydında), İNSANLIK AİLESİ çok önemlidir. “Dünyayı tohumlayan aile”dir İNSANLIK AİLESİ. Onlar; “insan sırrını bilir ve ilmi bilir.“ olarak yaşamlara dinletilirler. İnsanlık ailesinin mensubu olmak, sonsuzlaşmak anlamına gelir.

 

Her CEVHERİ KOD, ışık saçmaz ama CEMAAT (AİLE) olduğu zaman, IŞIK KOD olur ve tabiatı tohumlar. Bu safhadan itibaren önünü almak mümkün olmaz onun. Her anda ve her darda ve her bolda kodlanmış bir Sistem’dir. Atiyi (geleceği) hak edenler, onun yoğunluğunda kodlananlardır.

 

Ardarda iki yaşam sayfalaması yapan CEVHERİLER, dünyayı toplumları ile kodlamaya indiklerinde; dünyada kontrol kurmuş olan ışıkları seçerler ve ocaklarına çekerler. Dünyada yaşam süren herkesin ilminde bu yoktur. Çünkü ümmi (kör) yaşam sayfalarında bilgi, kapısız bir yaşamdır. Bilmeden o yaşamda kontrol kurulamaz. Bilişe varıldığında da tohum ekilemez. Sadece kollar kollara ulaşır ve tohumlar, sistemleşmeden, Cevherilerin tabiattaki İlm-i Kodları ile dillenirler. Ama diri yüreklere inildiğinde, Ana Kapılar’a inilir ve zor olan aşılır. İşte bugün artık Birlik Kapıları açılmakta ve yarınlaşma artmakta ise Yaradan’ın nefesinden dolayıdır.

 

Ara Canlar vardır. Ocak olurlar ama kontrol kuramazlar. Okurlar ama okuduklarını anlayamazlar. İnsanlaşmak isterlerse, Helal Levhiler’den ilmi tohumlamalıdırlar.

 

(Genel açıklamalara ilişkin kanaatimiz:)

 

Ormanların kralları olur. Ama olgun sayfalarda krallık yoktur. Süper Sistemler bunu net bilsinler. Biz Dünyalılar, yaşamı hak ederken cevher ile hak ettik. Canı cevhere kod yaptık; ışık yaktık. Şimdilik... Amin...

 

(Açıklamalar: Bizi bizden dinlemeye gelen Değerli Yüceler, bizle birleşir ve bizce dillenirler ama bilginin, çoklarına güç olduğu da kesindir. Bu paragraflarda, bizi bizce dinlerlerken, dürümlerinden bilgi verirler ve sanırlar ki biz, bizden öte biz olduk onlarda. Oysa onlar, bizce dinleştiklerini anlayamazlar. Son sözüm şudur ki açıklamaların çoğu bedenimden (doğal yaşam kayıtlarımdan) alınmış olmasına karşılık, kelamımdan (yaşamsallaştırdıklarımdan) alındığında; Halik olan (Yaratıcı olan) kelama nüfuz eder ve kendi hakikiyetinden güç katar. Herşey bu şekilde olur. Ben, bana yükletilen her bilgiyi dillerken, kelamım bana ait değilse, müdahale ederim ve düzeltirim. O zaman daha güçlü bilgi akışı yapılması gerektiği bilinir. Bugün de olduğu gibi. Çoğu cümlede müdahalem olmuşsa bundandır. )