“Kuran” dediğim nefestir… Hepinizin, kelama Halik olup nefes olması!… İşte, Kuran oluşunuz ve dirilişiniz budur.

Murad ederim ki kantar, ilmi tartmaz… İnsanı hiç tartmaz… Yarını, Hakk Kapılar’ı kapatır ve Ruhsal Kaynaktan çıkarır, kodlar ama tartmaz…

Canlarım, sizi tartmadım. Bilin sizi tarmadım!… Tarttım mı yoksa!? Asla tartmadım… Bilirim ki bu dünya, mutlu bir rahmettir. Her insan, bu dünyaya Turkuazın Cevheri’ni bulmaya gelir… Nedir cevheri kod olan Turkuaz!? İsrafil’dir… Hepimiz, İsrafil olup yaşam olmaya geldik…

Atlanta Diriliği, bizi bize kodlarken; Mesih olanlar, Kuran olmaya geldiler. Hepsini hak ettik…

Ölüm, insanın kalemidir diye düşünüldü. Ölüler Diyarı Dünya, dirildi. Kelam, ilim oldu ve kervan, Sistem’den sesleşerek yola koyuldu.

Ana Kapılar’ın tümünü açtık. Zeytinler, zeytincikler yaşama indiler. Hepsi, yaşam sırrını hak etmeye çabaladılar…

Muradımız, Hakk olmaktı… Hakiki nefes olmaktı… Yarın olmaktı… Onlarca!… Onlarca yaşam sayfalandı… “Yürü ya cevheri!” dediklerinde; her cevheri, bir resim yaptı. Tüm resimler, kul oldular ve yoğun ışıklar, Mutlak Kuran oldu.

Öyle çok!... Öyle çok çalıştık ki! kendilerini anlayamayanlar, kelam olamadılar… Rahman, kapısını açtığında; yarın olabilmek için yaşama kaynak olmaya çabaladılar…

Sormayın daha neler oldu!... Herkes, herkesi anlamalıydı!. Anladılar mı!? hak ettiklerince!... Öz geçişlerini, hak ettiklerince yaptılar…

Çar çabuk kodladık hepsini de. Hak Tını’yı koklattık tümüne… Kervana, kervan olanları, anlaşma gereği aldık. Tükenen her insanı, Hakk İlmi ile hak ettirdik… Rasih Kelam, her diriyi kontrol etti… “Cennet” dedikleri, Cevheri Güç, Ümmi Kapılar’ın, kelama inmesi ile birlikte, kul oldu. Yolu açtık…

Muradımız şudur: Ölüler Diyarı olan insan soyu, yerkürenin kültü olsun ve yaşasın… İnsanın, ölü olduğunu artık anlaması gerekir… Ölü olmak, hak etmemektir… Ekip kurabilirse; yolu bulabilirse; Hakk’a varabilirse; yarını, kul olup tohum olabilirse; belki hak eder!... Aha bu!… Şimdilik!…

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ