Deri kemiktir insan… Bize “gel” dedin. Geldik!... Bizi hak ettin ve yaşam sayfaladık seninle… Sen ki bir dünya olarak varlık sürüyorsun; şu anda seni, Halik diye dinliyoruz… Seni, hakiki diye dinliyoruz ama seni, cennet diye de dinlemek istiyoruz…
Dünya, sana Varlık Boyutları’ndan söz etmek isterim… Bu Dünya, Ana Kapı… Aha bu dünya, yaşam ve biz, insanlık; bu dünyayı tohumlamaya gelenler…
Sevgili Ana Dünya, sana “Yaradan” dedik. Sen yarattın; sen yaşattın; sevgiyle tohumlandın ve Yolun İlmi oldun…
Sana, “Arzın Gücü” dedik. Seni, tohumlayan yaşamlara kir ve pislikle Düzen’i kurmaya gelenlere; kelam ettik ve dedik ki “Ana Kapı insanlıktır. Ancak insanlık. dünyayı korurur…”
Ürkme Dünya! Biz, sendeyiz. Senin yarınında ve senin ilmindeyiz… Sen bizi anla!… Çok mu hakim oldun yaşamlara!? Çok mu hasat oldun ilminle ve yüreğinle!? Neden insanlığı hasata tohumladık ve yolu açtık bilir misin!? Senin için!... Sen kelam ol diye!... Sana kapı açtık; insan ol diye!… Seni tohumladık; nefesini hak etmek için…
Biz Dünyalılar; sana, senin ilmine geldik… Sana, senin yüreğine geldik… Sana, yarınına geldik… Kilin ilminden Kuran olan yaşamına indik… Vakit geldi… Ulu Dünya, sen ve biz teni hakim olanlarla dürümlendik. Seni, Hak Işık’la dilledik… Seni yarınlarda tohumladık ve yolu açtık…
İnsansı Boyutlar, İlmi Kapılar ve Resmi Çalışmacılar; biz, yarınları hakiki nefeslerle dürümlemeye geldik…
Yaşam, imanla olur… Öz Kökler, göklere insanla varır… Işık; yere, ilim olur; kalem olur iner de yaşam, yer ve gökle tohumlanır…
Sevgili Dünya, Dünyalı İnsanlık, Cennet İlmi’ni hak ettiğinde; seni, kodlayacak ve koklayacaktı… “OL” dedik. OLLL!... Aha bu!…
Şer mi yarattık!? Şekilde şer yoktur!... İlimde şer olur… İlimde olan şer, yaşamı kontrol içindir. Biz, dünyaya İsrafil olup gelen, her anı hak eden ve yolu açan ışıklara güç kattık… Hepsini hak ettik ve yaşattık. Şimdilik!…
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ
