Dalarım ilme! İnsana anlatırım... Dünyanın nefesinden, insanın kalemine inerim ve anlatırım... Dünyanın yaşamını anlatırım!... Yolu anlatırım!... Kontrol kurarım; İman Tahtı’nı, ilmi kodlarım; yaşamı anlatırım!... Nereye vardım!... Neden vardım!... Nihan’da yol var mıydı yok muydu!?

Bura ilim!... Al bilgiyi anla!… Ben dünyadayım. Bana, “Ana Kapı” dediler... Anla ki hakim ol. Neden tükenen zamanları hak etmeye çabalıyoruz!? Zaman, yolculukta değerlidir... Hangi yöne gideceğimizi Zaman Kalemleri ile anlarız...

Yön var mı yok mu!? Hak İlmi, var mı yok mu!? Mutlaka bilinir ki hakim olan insan, İlmin Kapısı’ndan geçmeden kendini dinleyemez. Önce İlmin Kapısı’ndan geçecek... Bunun için ne gerekir!? İnsanlık gerekir... Her bilgiyi hak etmek, anlamak gerekir... Okuyun tüm insanlığı!... Okuyun; okutun ve anlatın!... Anlamaya gayret edenleri, çekin yüreklere; açıkça dilleyin onlara tüm bilgileri...

“Masiva” derler yaşam kapısına!... Kapı, insan da olur yaşayan Tanrı da olur... Ölüyü hak etmeyen; diriyi hak etmez diye bilinir ama Hal Tahtı’nda, Hakk İnsan var... İnsan soyu olur ve dinler yaşamı...

Burada dara düşenler var... Burada kulluk yapanlar var... “İyilik yapan, iyilik bulur” derler. Dahası, iyilikten öte iyilik var...

Hangi yaşam, sizi sevgiyle kontrol etti!? Hangi zaman, sabahı hak etti; akşamı, hasata tohumladı!? Zamanı hak etmeyen mi vardı!? Karışık Zaman Işıkları, Karışık İnsan Soyu!... Yol karışık!... İlim karışık!... Yaradan karışık ve yaşam karışık!…

Hisar olur tükenen dürümlerde. Hisara nefes konulur. Nefesin içine de kendinizi koyarsınız ve sorarsınız: Hisar, insanı kuşattı mı!? Diye... Kuşatan, kuşanan nefestir. insan ise kelam olur; kendini bulur ve yoğunluğa kalem olur... Otu koparır. Koparılan ot olur ve som altın nefese varır... Açar kapıları; aşk ile akar...

Değerliler, sizler Hatonlar’ı dinlemektesiniz hep... Her anda ocaklarını hak etmektesiniz... Onların ışıkları, hep sizinle birlikte. Ve onlar, nurdan Kuran olup yolculuk yaparlar her anda ve yolculuk, sabah zamanlarından, aha! kaleme iner ve aha! yarına iner ama An Kapısı’ndan akar; yaratır ve yaşatır...

Temel bilgidir ki size gelen; kelama gelen her kim varsa, umutla gelir... Sizin yürekleriniz, ocakta tohum olursa, yaşam kurulur. Ulular yarınlanır... İsrafil, Levhi olur ve yol olur... Üzerinde Güç Kapıları olan insan soyu, Kuran okur ve okunur...

“Öleyim!” deme ana!… Senin için; benim için; insan soyu için ölüm; kültlerin, Kuran’dan çıkışıdır. “Öleyim!” deme ana!... Öle öle kalem olan; Ulu Kul’dan, Kutsal Yarın’dan ağır yük taşır... “Öleyim!” deme ana!... Ölme ve öldürme... Sevgiyle kal; aha bu!…

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ