ERGİN SAYFALARIMIZA, DİRİLİKLERİMİZDEN:
Öz geçişleri yaptık. İnsan, tohumdur. Kürzi Yaşamlar’da ışık halinde dillenir. İlmin kaynağında tohum eken insan, kanat takar ve cevhere, güçlü olarak ulaşır.
Everestler’in kendi yücelikleri ve bizlerin yüreklerimiz, hep birlik halindedir. Bir tek ışık halinde Kuran olan Birlik Tohumları, BİR’e kaynak olur. O kaynak, İlmin Kaynağı’dır.
BİR’e hizmet, insana hizmetten öte değildir. İnsanlık sayfalanışında, hepimizin ilmi tektir; şahsa özel değildir. Hep zaman sayfalarında tahditli çalışmalar yapılır ki her diri bu çalışmaları anlasın ve Sanal Boyutlar’a açıklasın diye.
Biz bugün insan ışıkları, her diri için dürümledik. Din İlmi’ni kayıtladık ve yeni bir kontrol kurduk. Şükür ki bunu hak ettik ve yaptık.
Dağın tepesine çıktığınız zaman, derinliklerin tekniğini bilmezsiniz. Din Sayfalanışı’nda derinlik yoktur. Dağ vardır. Teknik olarak o dağlar, Işık Kodlamaları içindir. Bizler ise Dini Yaşamların kontrolu için en eskileri hak edip; yerin tekniğini öğrenip; yeşilin ışığını kayıtlayıp; maviyi kodlamak üzere çalıştık. Değersiz hiç kimse yoktur. Bunu bilmekteyiz. Dere olup akan herkesi, kendi yüreğimize çağırdık ve dinledik. Kendileri Tanrı olarak kodlandılar ve zaman sayfalanışında dürümlendiler.
Konutlarında, kaynaklarında ve sayfalarında diri olmak üzere kayıtlandıklarında; Birlik İlmi hakiki ilimdi. Ocak yaktık ve dinlettik her sesi.
Oğullar, İlmin Hakimi olmak için, Din Kaynağı’na varmak gerekir. Muktediriyetle kaynağa ulaştık. O kaynakta Apollon vardı. Dünyanın yaşam sayfalarında, düz bir yaşam süren Apollon, hiçbir kırıcılık yapmamış ve hak edip var etmediği hiçbir ışık kaydında, kendini tohumlanmamış bir cevherdi. O bilmekteydi ki yaşam sayfalarında, her diri yoğunluk, bir korumadır. Orada koruyan, kendi yolunu korur. Oysa bütün amaç, insanın tohumlanması ve kendi yoğunluğu ile Bütün’ü, Kürzi Kayıtlara ulaştırmasıdır. Apollon, Bütün’ü cevherine aldı ve kendinde tohumladı. Onun Öz Göç’ü böyle oldu.
Özgür ve hakim olan Tinsel Sayfaların her biri, Apollon olamadı. Nefes Sayfalanışları da yetkin değildi. Hep zamanı kodlamaya çabaladık. Zaman, insanın ışığındaydı. Her Dere kendi zamanını var edip o zamana akmaktaydı. Özenle açıklıyorum ki hak edin de Altın Toplumlar’a bildirin diye.
Biz, içi dışı bir olan yürekleri bulduk. Onlarla bütünlendik. Onları kayıtladık ve can taşıyanlara kontrollu olarak kattık. Atlantalı olmak için akıl gerekirdi. Akıl ise Birleşik Işık’taydı. Işığı hak ettik ve aklı sonsuz sayfalarda dürümledik. Her derede kin ve nefret varken, Birlik Kapısı’nda kin ve nefreti aşan yürekler vardır. Onları hak ettik. Çok zordu dünyayı tohumlamak.
“OL-TURKUAZ” dedik. “Ol ve GEÇ.” Ey Dünya, biz Allah’ı, Cennet Kodlar’da dünyaya çağırdık. Din Tahtı’nda insan olsun istedik. Oğullar biz Allah’ı, cevhere Kuran diye teknik sayfalarda dilledik. Ağırladık dünyayı ve ağırladık tohumları. Tüm insanlığı ağırladık. Cerime Sistemleri’nde Cinni Kaynaklar’da ve tohum eken topluluklarda, hep dünya için cevher yaptık.
Öz geçişi yapanlar, BİR’e hizmetçidirler. Ölü olanlar, Birlik kuramadıkları için öldüler. Olgun Başaklar, kendilerini Hak Teknik’le dilledikleri için hakim oldular.
Birler Kapısı Ulu Çınarlar’a her daim açık kalacaktır. Bu kapıya varanlar, Altın Kuranlar olarak geçip Yücelikler’de dinleşecekler ve sıkıntılarını aşıp yoğunlaşacaklar.
Örtüleri kaldırdığınız zaman bileceksiniz ki sizler, karanlıkların ışıklarısınız. Önemli olan muktediriyettir ve önemli olan kaynakta olmaktır. Din Kaynağı’nda dünya yoktur. Mutlak Kuran yoktur. Öz söz yoktur. Ölüm, cevherinde dil olduğunda, orada mutluluk yoktur.
Beşiri aşıp geçtiğiniz zaman, Cinni Canlar sizleri karşılarlar. Olgun Başaklar olursunuz. Öz geçişlerinizi yaparsınız. Zarar görmezsiniz. Daha ötelere ulaşır, ırakların ışıklarını görürsünüz. O ışıklar, sizi size kayıtlar. Dağa ışık veren, Dağdır. Dağ, tahtında “ah!...” dediğinde; tüm yaşamlar “ahh!..” der. Amin…
Hepinize saygılar sunuyorum…
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ DERNEĞİ
