Tohum ekmek için ilim gerekir… İnsan için kaynak gerekir… İbahim Soyu için yaşam gerekir. O soy, diri yüreklere insan sırrını dinletir ve dilletir.

Köklerin güçlenmesi için Ak Tını, her anda kontrollu olarak tohum eker. Ektikçe eker ve Rahman, Kalem olur… Er ve geç İsrafil olur…

İnsanlık İlmi’nde İsrafil, Kalem Levhi Kapısı’dır. O kapı açılır; ışık yağmurları yağmaya başlar. Yağan yağmur, nefese cevheri çeker. Cennetin etkin ve hakim insanlığı, tohumları kodlar.

Muradımız, İman Tınısı’nın, tüm insanlıkça dinletilmesidir. İnsanlıkça dinletilmesi!... İnsanlıkça ne demek!? İnsanlık Boyutları’na ulaşanlar, insanlaşırlar.

Temel bilgidir ki insan formu, insanlaşmak için yetmez. İnsan, KAHA olduğu zaman insanlaşır.

Derviş, diri yüreğe indiği zaman, insan sırrını okur ama ilmi, hak etmez. İnsan Sırrı, has ilmin kalemi ile kodlanan sırdır. O sırrı hak edip de anlayanlar, bilmek isterlerse kendi yaşamlarını dinlerler ve bilmek istediklerini öğrenirler.

Dorman Kapıları açıldığında, biz Dünyalılar, kul olur; Hulusi Kapılar’da yaşam oluruz ki hakikiyete hakim oluruz.

Cümle yüreklere insandan söz ettim. BEN’i (BİZ’in BEN’i) hak etmek ve BENLEŞMEK yetmez. İsrafil olmak gerekir. İnsan soyu iyi bilmeli ki İsrafil olmadan kul olunmaz.

Çantamda mahrek var. O mahrekte, Kelam Levhisi var… İnsan soyu var… Huzur var… Can Kalem İnsan var…

Şu andan itibaren, Karanlık, tınısını aydınlığa kodlamaya başladı… Din Kapıları, İlmin Kalemi ile açılmaya başladı… Tanrı, nefes olup yol açmaya başladı… Her insan, kelam olup Halik olmaya ve yaşam olmaya başladı…

Hazır olunuz!... Hepiniz hazır olunuz!… Dürümlere kapı açın. Yarınlar; Gök Sözcülüğü için yarını tohumlamaya başlıyor.

Harı yükselttik. Şimdi akış devam ediyor…

(Ses kaydına geçildi…)

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ