Birlik İlmi
  İLİM 05, 5.AKIŞ 1.BÖLÜM
 

17.MAYIS.2017 TARİHLİ İLİM 05

AV.NEZİRE SELÇUK ÖZ BİLİŞ 5.AKIŞ – 1.BÖLÜM

Allah’ın dediği aklın dediği oldukça muktedir olmak, mutluluktur. Hakk’ın kapısını hakiki levhiyle bütünün kültü yapıp, maya olarak, tüm insanlığa katmak hak ilimdir.

Sevgililer, sizi hepinizi kucaklıyorum. Mutlaka bizler ve bizim yüreklerimiz sizin yüreğinizle aynıdır. Çorba pişmiş ve biz, bu çorbaya tuz olacak gücü devreye alıyoruz, şuanda...Hayrı ve hakkı bilenlere, ilimle geldik.

Sevgililer, kantar, insanın ruhundaki o nurdur. Ama kantarı kodlamak, akıl teninde ve tahdidinde olur. Bizler aklın kalemi olanlar, tartıyı kodlarken sessiz zamanlarını dilleyen sizler, hak tende tartıyı kontrol ettiniz…. Ve dediniz ki “hiçbir zaman Tanrı kalemi, insanı tartmaz.”

Ve Tanrı, aklın kalemi ve biz, aklın hak kelamı olarak sizinleyiz. Ulu bir dünya görevlisi. Ulu bir yaşam kalemi. Birlik kelamı olan ilim ve sizinle olmak mutluluktur, hepimize.

Çağın bir ilmi olur. Her insan, o ilmi hak eder ve yolu kodlayarak, kontrol eder. Sizin adınız, ilimdir. Kaç kere dünyaya gidilir diye sorar yürekler. Tek kere gidilir ama dünya ilmi, bütünün kültü olduğunda her an, her zaman orada olursunuz. Ve yaşamın sırrını anlarsınız.

“Bir Allah, birde ben” dedi Nuri kapıda, ilim kalemi. Bir Allah, bir ben, yarında akılda ve ruhi HAKA olanda bir o, bir ben yok.. iyi biliniz ki o Bir, biz Bir’iz ve her Bir, birdir. Bunları iyi anlayın.

Çalının çırpının insan olduğu sanılırsa yarında her şey her şeyle dillenir. Ama ilmin kapısında insan, kelam diriliğiyse iyi bilin ki yaşamda temizlik olur. Ve tükenen her insan, kuran olur.

Unutmayınız ki Allah’ın dediği, hepimizin dediğidir. Ama ağır yüktür Allah’ın dediğini demek. Eğer Allah’ın dediği, aklın dediği ve hakiki insanın diriliğinin dürümlerindeki bilişse iyi bilin ki Allah, sevgidir.

Oğullarım, ben dünyalıyım. Hayrı hakkı dillerim. Hakka hakikiyete ulaşır, aklı dillerim. Hak tınıda, din olurum. Hak tende, hak olurum. Yaradan, yarattıran ve yaşam olan bilge olurum, ben bütünün kültü olurum.

Ama anlayın, yere, Gürzi kapıları, kök geçişlerle dilletebilenim. Murat ederim ki bu dünya, bütünün kültü olsun. Ocağımda ilim olsun. Muradım, insanlığın levhi kapısını açması ve yolu bulmasıdır.

“Öyle bir gündeyim ki beri gel dünyalı”, derim. “Beri gel yürek”, derim. “Akıp geç” derim. “Hak kapıyı açta görevini yap” derim. Daha ne diyeyim ki?

Ulu bir gün ve görevli, örtü örtmeden yüreğe bütünün kültü olan. Kanatlarını takıp, yarına varan. Aklın kapısı olan, her an olan. Ve diri bütünlüklerin, kök geçişlerini yaptıran.

“Bana daha güçlü bir insan gerekir” dediğim zaman işte o ben, ben o olurum. Gök sözcülüğü için tüm insanlıkla birlik olurum ve yerküreye geçerim.

Bana dediler ki “daha güçlü ol”. “Öyleyse olayım” dedim. “Doludizgin çalış” dediler, bana. Ey dünya ben senim, unutma. Benim adım insandır, unutma.

Senin göklere sözün varsa söz olurum. Senin yüreğine ilmim varsa o ilim olurum. Ha ne diyeceksiniz ki? Daha ne olacaksınız? Şarkın, türkün olurum, senin. Dünya, ben sensiz kalmam, iyi bilin.

Bugün sana efradını indirdim. Bugün yüreğimi indirdim. Senin kötülüğünü, benim kötülüğüm saydım. Gönül gücü indirdim yüreğine ve dürümlerinde dillendim.

“Beyler, beyler” dedim. “Ayrı gayrı “dedim. “Bey” dediğim, birliktir. İlmi KA dır, bey, levhidir ama yaşamdır. Hani dedin ya “çok kork, çok kork benden.”.. Oğul ben sen olurum, o korku olurum, unutma.

Bir gün bana dönüp dedin ki “sevgili, ben senim”. “Oh, şimdi” dedim.” “Aha, şimdi,” dedim. Sen ben, ben sen. Ve ben tüm insanlığın kültü olan levhi. Her insan olan. Gel dünyam, gel. Ben senim.

Geniş dürümlerde dillen ki ben sevgi olayım. Kontrol kur ki ben, sultanların sonsuz sırrını dinleyen yarını kodlayan, yaşam olayım. Gel be dünyam, gel. Korkum var mı senden? Öyle çok öyle çok görev taşıdık ki birlikte. “Hangi dünya, hangi zaman, hangi yarın, hah, aha” dediyse oradaydım.

Çamur muydu dünya? Akıldı…Ama çamurda akıl, kulluktu. Öksüzdü dürümlerde dil, kelamsızdı.. Başka ne diyeyim ki ben dünyama. Ben sessizliğini seslendirendim.. Hata yapmadım hiç. Kantara koyma yüreğini. Doğanın kültü insan. Ben dünyalı olan, nefes olan yaşam.

Ha diyeceksin ki kantar, beden. Yok dağım, yok... O beden bana ait.. Ben, Süper Sistemlenişi dürümleyen, kendi yüreğimde, kök gökleri güçlendirenim.

Hangi zaman kapısında insanla diilendiysem, hepsi bedenimdeydi. Hangi yoğunlukta ışığımı kodladımsa, bilişimdeydi hepsi.

Hac dönemlerinde leke bırakmaya kalkanlarda kelam eder…. O lekeyi, teknik tahditle dürümler ve temizleyerek, bütüne kodlardım.

Hangi dünya daha güçlü sordukları zaman hepsi mahrekimdedir. “Hepsi yarınımdadır.”.. “Hepsi kulluğumdadır.”.. “Kontrolümdedir,” derdim. Bugün bana selin önü alındı, dediklerinde. Selin, sessiz kelamın kalem oluşunda, ben maya oldum.

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ


https://vimeo.com/218287773
 

 
  Bugün 152 ziyaretçi kişi burdaydı!  
 
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol