İLİM (9/3)
14.06.2017
Ağır ağır yarına varıyoruz. Ağır ağır!…. Kelamda. kalemde bilişi tohumluyoruz. Aha! ağır ağır!... Kervan yürüyor. O yürüyen, insandır. İlmin Kaynağı olarak görev taşıyor. Ayrılık bitti!... Birlik Kapıları açık…
Bizler, cennetlere cevheri görev taşıyoruz. Zurna, Levhi’de çaldı. Çaldı!... Çaldı!... Biz, kelamda Kuran olup çorba pişirdik. Hepimizin çorbasında, o zurna, SES oldu!… Öz Köklerimiz, ZİYA oldu!… “Kuran” dediğimiz, İNSAN oldu. Bütüne hizmettir bu…
Yola koyulduk!... Yol, KELAM YOLU’dur… Ümmi Kapılar’ı bulup açtık. Her diri, kaleme indi. Yol, NEFES YOLU’dur… Unutmayın ki yarınlara vardır. Aktık!... Aktık!... Hakk Kelam’la kalem olduk…. Yaşadık!... Yaşadık!... ZİYA olduk; Kutsal Işık’ta, karanlığı aydınlattık; CENNET olduk… “ÖZ GERİ ÇEKİLİŞ”imiz yapıldı. Ziya, ZAMAN oldu. Kuran, HASAT oldu. ÖZ, SÖZ, GÖZ olduk… Aktık!... Aktık!... Aktık!...
Cevap arayanlara, cevap olduk… Kalem olanlara, NAKAR olduk… Kulu kuldan ayırlanlara, sayfa sayfa sayfalandık; KAYNAK olduk…
Ölüm, Allah’ın ilmidir. Ölü, KÜLT olur Kuran’da dürümlenir; Nihan’da KALEM olur. ÖLMEDEN ÖLÜR… Öldüğünde CEVHER olur. Alır; yarına varır… Sır Bilgi’yi, KURAN yapar. CEVHERE KATAR… Aha kattık!...
Er ya da geç ilim, kalem olacaktı. Şu anda, İLİM KALEM OLDU… Öz Kelam, Hakk olacak… Şu anda, EL ve OL KELAMI’nda HALİK olan, hasat yaptı… Hakk’a, kapıları açıldı. “AŞK” dedikleri kelam, NEFES oldu. Öz Kökler, Gök çözümlemeleri ile KURAN oldular. Dara düşmedik…
Dini Kapılar, İLM-İ KALEM oldular. Küller, kula kodlandı. Hepsi, KAYNAK oldular…
Önce kendinizi anlayın. Anlayın ki hak edin… Ekmek İlmi, Halik’tir… Ata Kapılar’a varın, ağır yükü hafifletin. İşte bu!…
Bugünden itibaren, cennet olan insan, kalem olup bütünü kontrol edecek… İnsanın, ilme görevi var. Kilin, kuma ve kumun, İlmin Kalemi’nde, nefese ihtiyacı var. VARLIĞIN TOHUMU, YOKLUĞUN KURANI’dır.
“Oğullarınızı koruyun” derler ya hani!… Hani nerede oğul!? Sizin yüreğiniz… Hepiniz, hepinizin yüreği olun; hepiniz, hepinizi koruyun!...
Toy olmayın!... KURAN OLUN ama HASAT OLUN!... Öz Kökler’inize inin; YAŞAM OLUN…
Ör ya da örül!.. Sizi, size kapı yapacak olan, sizin cennetinizdir… Sizden, size varın; kaynak ışığınızı, hakim kapılara kodlayın… ARZ’a, ARŞ’ı indirin; İlimi Hakim kılın.
Yarını tohumlayın. Mutlaka ama mutlaka Sanal Boyutlar’ı aşıp yerkürenin, et ve kemik olan insanına varın… İnsan, TURKUAZIN NEFESİ’dir. İyi bilin!... İşiniz kolaydır. Çünkü artık, NEFES, KİLİN İLMİ’Nİ AŞTI VE RAHMAN’A VARDI… İşte bu!…
Sizi mutlaka işgal etmek isteyenler olur. Onları, kontrol edin. Çünkü onlar, hep kendilerini, hasata kodlayacak olan insanları bulurlar ve onlardan güç çekerler… Onlar için KELAM, Hakim Nefes’tir. Onları mutlaka kontrol edin.
Hat çizin ilme!... Yarına hat çizin!... Kendi yarınınızı kontrol edin; İLİM KAPISI olun… Açın, yarınlanın ve yaşamlanın!…
ANA KAPI, her bir Nefes İlmi’ni tohumlayanındır. Mutlu olun. Mutsal Nefesler’i hak edin…
ASA, sizin yüreğiniz. O asayı kontrol etmeye çabalayın!... Çünkü, SÜPER İNSANLIK KALEMİ, her insanda kulluk yapabilir. O KULLUK KALEMİ, tüm namazları kılabilir. O KALEM, NİSA KAPISI’nda, namazları kıldığında, artık İNSANIN, İNSAN YÜREĞİ OLUR. KÜRZİ ZAMAN, KÜRZİ ŞER OLANLAR’ı aşar ve tohumları kodlar ve korur. Üzerinizdeki yük hafifler!...
Şimdiki ve şimdide ve şimdi!… Şimdi!... Şimdi!…
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ
