Cennet insana, kaptanlık için bildirilmiştir. Her insan, kendi cevherine, “cennet” der. Biz ise insana “cennet” deriz. Hangi Halik, cevhere varmışsa o cennettir. Oturun kodlayın yarını… Hakim olun; hasat olun; yarınlanın; Ata Kapılar’ı açın; Varlık Boyutları’na ulaşın. İnsanlaşın!…

Barış, Halik’te olur. Hak Ten’de hakim olan insan, kendi yarını için Akıl Kuranı olur. “Buluştuk… Aha buluştuk!” der ama yarın için önemli olan kulluktur…

Öz köklerimiz görev taşırken, İnsanlık Boyutları’nda Kuran okunur. Okunan Kuran, Nefes İlmi’dir. İnsanın tınısı, kelam kaleminde, aklın nefesi oldukça, her insan nur olur. Yol olur… Mutlak cennet olur…

Öz görevimiz, akıldır!… Aklın Kelamı, hasattır!… Ayrı gayrı gözetmeyin; insanlışın; Işığınızı kodlayın ve yoğun, hakiki itibar kazanın…

Az konuşun; çok konuşun; hep konuşun!… Aha konuşun ki hasat yapın; Ana Kapı hep açık kalsın…

Aşk sırdır. “OL” deyin; olur… Burada olma sebebinizi her biriniz, kendi Kuran’ınızdan okuyun… Okuyun ki o Kuran; size, sevgiyle cevherini dinletecektir.

Burada olmasanız, her biriniz kalemde olamaz mısınız!? Okuyun ve hak edip cevap verin!…

Dini Kalem, kelamı hasata kodlar mı!? Yok! kelam levhide ise Kuran insanlaşır ve yol açar mı!? Sorun yüreğinize ve cevap alın!…

Kodlayın, tohumlayın insanı… Hakiki nefesi, hak edin dürümleyin… Başınız eğilmesin. Cennet olun… Kodlanan insana, kontrol kurun ve deyin ki niye dünyadasın!? Niye yarına vardın!? Niye kalem oldun!? Niye hasat oldun!? Nüve olan insan, neden kelamda Halik’tir!? Anlayın!... Anlayın ki hakim olun…

Bütün kütlenizle dünya olduğunuzu hak edin anlayın… Siz, sizi bulup bildikten sonra; biz, siz oluruz Canlar… Hepiniz oluruz!… Siz, sizi dilleyin; hak edin dinletin; kili Halik sayan, insanı hakim sayar… Anlayın!…

Burası dünya. Çorba pişmişti (1. Sesli Akış ile)… Ama çorbaya tuz koymak gerekliydi ve tuzunu koyduk (Kayıt yaparak)… O halde yine akışa geçelim!…

(Akışa geçildi… )

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ