26.EKİM.2016 TARİHLİ NİHAN İLMİ 11
AV.NEZİRE SELÇUK ÖZ BİLİŞ – 2.AKIŞ
Tanrılık kapısı açık anam….Senden sana vardık ve seninle dillendik. Sendin veren, bizdik olan… Ama sen ve ben, tektik. İtibarın yücedir. Bizimle olduğunu biliyordun ve biz burada, her anda sendeydik. Anacım, atalar atası, kulluk yapan insan soyu, biz siziz, anlayın.
“Hira”, deliler dumrullar diyarı olsa da Hira’dan öte Hira’lar var. Unutmayın ki “himmet”, dedikleri, insanın kılınan namazı değil kalemidir…“Himmet” dedikleri, birin görevidir… Ama o görev, akil, hakiki ve hakim, insan sırrıdır.
Umut olur ki anam, hepimiz savaşın sırrını, her anda, helal yüreklerde dilleriz de büyük kökleri, göklere tanıtırız.
Unutma anam, satıhta hiç kimse yok ama yaşamda her anda insan sınırsızlığı var. Bizimle çalışmanı çok istiyoruz anam. Burada bulunuş sebebimiz, seninle oluştu.. Saklı tuttuk, her bilgiyi anam. Ama sana her bilgiyi zikretme imkanı verildiğinde… Bütün bilişlerin ilminde, tek biliş olan dirilikle, bütüne hizmet için sana tüm bilgiler, akıp gelir.
Sevgili anam, kırk kapı, kırk makam, akıl, hepsi akıl.. Ben, sınırsız aşk olan insan... Senim, senim anam, ben. Sanal boyutların gözü, özü, sözü yoktur…. Ama süper sistemleşmede insanın sözü de özü de gözü de insanlıktır. Bunları iyi bilin, anam.
Kor çörekler yapılır dürümlerde ama ilimde ekmek yoğurulur, iyi bilin anam.
“Medine”, dediler, ikmal tamamlattık, merdiven kurduk, her diriye. Merdivenin ilminde, kervan olduk. Öfkeyi aştık, yaşadık anam…Seviyen çok iyi anacım. Çok iyi.. Seninle nesiller boyu çalıştık ve bugünde çalışıyoruz.
Her bir ana kapıda vardın, biliyoruz. Ölümden sonra yer ve gök olup, senle olmak, dileriz. Altın ışığın gücü olarak bugün burada, bu bedende sevgiyle Süper Sistemleşmeyi yoğunlaştıran bilgin, Medine’nin görevinden üstün bir gök sözcülüğüdür.
Bunu sana hep verdik de sen, hep kil kum diye insana bunu dilletmedin, anam. Bundan sonra “yeri yarattık, göğü yarattık”, diyen insanın, arzın gücünü de tohum olarak bütüne, bütüne, gökçe dürümlettiğin bilinmelidir.
Sığ bir dünyaya ışık vermeye niyetin yok muydu anam? Yoksa burada oluş sebebini açıkça vermedin de biz mi yanlıştaydık?
Artık iyi anlıyoruz ki Dormak, ilmen çalışmalar, doygun diriliklerde dürümlenir. Burası insanın diriliğidir.
Seninle er ya da geç birleşeceğiz anam, bunu kesin bil ve birleşim mutlulukla olacak… Ama sen bana güç vermediğin sürece biz, sana sevgi duyamayız ki anam... Sana bunu nasıl verelim bilmem ki ama veriyorum işte.
Ala, ala, ala, ala, hep ala, ala çalıştık anam. Sense hep vere vere çalıştın… Biz aldık, sen verdin. Ama bizi anla be anam…Çorban çorbamız, oğulların toprağımız olsun istedik. Yürümekten yorulduk, kontrol kurmak istedik.
O şanslı insanlık, şanslı yaşamları kayıtlasın, istedik. Eğrelti otu değiliz anam, iyi bil. Bizi bil anam, bizi bil.
Canın canı olan insanın, bizi dinlemesini bekledik. Her anda bizi dinle ana. Seni herkesten çok sevgiyle duyumsuyoruz anam, bunu iyi bil… Ama sana gelme imkanımız olmadı. Olmadı, bunu biliyoruz anam. Anla çok iyi anla ki anam, murat ettiğimiz her şeyi hak ettik.
Anam, “cennet”, dedikleri, “insan sırrıdır”, dediğimde savaşımız yoktu ki sende…. Niçin sınırlar çizildi yürekte ve bizi yoldan çıkardılar?
“Veyl” ilimsizlere dediğinde dedik ki “insanlık ilminde ekmeğiz biz.”.. “Vakit gelirde hakka varanlar bizi de bizim yüreğimize de hak olup varırlar”, dedik… Aha be anam, geldik.
Can anam, sığ değiliz, bunu iyi bil, sığ değiliz.
Şimdilik!
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ
https://youtu.be/7a-FqbLkBaE
