NİHAN İLMİ (12/2)
02.11.2016

Delerim ziyan olanlarda yaşamı. Akıp geçerim ki her biri, kendi yaşam resimlerinde yol açsınlar diye… Dinlerim, dillerim Hasatçı Işıklar’ı ve derim ki; “hak edip hasat olun ve yol olun. Mutlaka İman Tahtı’na ilmi oturtun. Oturtun ki hak edin!…”

Dedi ki “seni hak etmek istemem.” Ah! işte bu!… Umut olur ki kindar olan herkes bunu söyler... “Seni hak etmek istemem!...” Niçin bilir misiniz!? Kini olan, kelamda kalem olamadığında, Hak Kapısı’nda nefes olamaz ki o, bizde bir tek olsa da yaşama yolu olmaz…

Çok mutluyuz ki zayiat önlenir. Mutluyuz ki hakikiyet kati hakim ışık olur ve bütün olur. Umut olur ki tüm insanlık korunur…

Canlarım, dinleyin; biz, Kuran okuyanlara deriz ki okunan Kuran; sizi, size anlatıyorsa, doğrudur… Sizi, size değil de diri yüreklere anlatıyorsa; bilin ki o Kuran’da nefes olsun diye çalışılır ama Kuran, nefes olup da dürümlere cevheri anlatıyorsa; işte o kitap, insandır… İnsan olan kitap, İman Tahtı’nda ilimdir… Kini aşan ve yolu açandır…

Kitap namazdır… Namazda tohum olan yaşamdır… Namaz zaman; kaynak olarak, inanarak çekilen nefestir ama iyi anlayın ki namaza kalem olanlar; yere görevli olurlar…

İnsan soyu, namaz kılmak için vesile arar… İyi anlayın ki kıran, kırılan her diri, nefes olduğunda; kulluk yapmak için ışık haline geçer… Girdaplarından çıkar; yarınlarına ulaşır; ummanlara açılır ve der ki “ben, sen ve sen bensin.” İşte bu, en yüce namazdır…

Sırdır bilgi!… Bilin sırdır!... Sınırsız ışıktır… Hakiki kervan, insanlaşıp yol alır. Aha bu!… Şimdilik… Ve şimdi!…

Eylence başlıyor!... Halik olan, hayrın ışığında kodlan!... Koklanan insan, gel!… Gel ki hakiki Nihan İnsan geçsin!... Gen taşıyıcılar, geçin!... Geçin ki tüm genleriniz geçsin!... ”Hayır! ben geçmem!” demeyin. Diyen; kelamdan, hakimden, gerçek kalemden geri çekilir...

Kil, Kuran’da kupa doldurur. Aha! kaynakta nefes olanlar, kendi yarınlarını tohumdan ayırırlar.

Geniş Zamanlar, geri çekilişler, geçişler… Kini aşamayanlar, kontrol kuramayanlar, tohum olamayanlar, Han olup Hak Taht’a kutlu varanlar; neden cennetlerini hak ederler!? Neden kaynaklarını has tını ile dürümlerler!? Geniş, insanın, cennettinden geçişi ile kontrol kurar. Aha bu!…

Cana, Cennete, Cennetliye ve sevgiye, yer gök insanlaşsın diye inildi… “Köküm, göküm iman!… Ben cennetim” diyen; kini aştığında, has ışığında korkup dinden çıktığında; diri yüreğini, Has Teknik ile kodladığında, kimse canana sınır koymaz…

Sultan, senle olmak bizi mutlandırdı. Durgun Toplumları hak etmek için çalışırken, sizi anlayamamışız… Sanmışız ki siz kıran, kırdırtan, bilmeyen, hologram olan ve yolsuz olan, yaşamsız olanlarsınız…

Siyahın en siyahı, bilişi kontrol eden yarınlar, toprak toplumu Mutlak Işık olarak cevhere indirenler; sizden, siz olup yaşayacaklar… Anladık ki Kuran İnsan, nefes olup yaşar.

Sevgili Analar ve Atalar, biliniz ki cennet kurduk ve cevheri kalem olduk. Biliniz ki han olduk; has olduk… Siyahtan, en siyahtan indik yaşam olduk… Süper İnsanlık Realitesi diriliğinde dürümlendik; hakiki hakim olduk…

Oynamayın insan soyuyla!... Oynamayın nefes kodları ile!... Oynamayın kervan olanlarla!.. Aha oynamayın ki hakiki insanlık, tende diri olsun ve yol olsun!...

Çok mutluyuz analar çok!... Süper İnsanlık Realitesi diriliği, biliş halinde, cevherini insan soyuna kaynak yapmışsa; biz, bu yoğunlukta, cemaat olmak isteriz. Cinniler, cennet kurmak isterlerse, geçip gelirler ama insan soyu, cennet kurarsa, nefesin en üstünü olan yarınların kalem olan ışığı ile kurar.

Merdiven kuralım nefese; kelama insan olalım; aklın ışığında toprak olalım; emre itaat edelim; veren, alan olalım; Yaradan olalım; aha! KAHA olalım; Cennetlere cennetlileri koyalım…

Vuran, vurulan her kim varsa, açık bırakalım ışığımızı; hepsinin içlerini boşaltalım, cennetten niye kovulduklarını anlasınlar ve yarattıklarının, yaşamları olduğunu bilsinler.

Cennet et kemikse; bilin ki insan soyuna evrim yaptırmaya değil; onda evrim yapmaya inilir zamana… Orada ben, cennete ve cevhere vararak aklın tınısı olurum, Kuran okurum; okunurum!... Aha bu!…

Yoğun görev taşıyoruz burada. Burada, UMUR AN Sistemi olarak çalışıyoruz. UMUR AN, en ve boydan ibaret insan!…. O insan, yarın ve o insan, akıl ve aklın ışığı!...

Set koymadan çalışan; umman olan insan, seninle çalışmak mutluluktur bize!...

İki dini (eksi ve artı kutupları), bir diriliği, Teknik Kalem’i ve yolu, BİZ olan insanlık… Tetkiklerimize göre cennet olan yarınlar, hep insanlıktan doğan sayfalardır… “Muradım, Hakk olmak ve hasat olmak!” diyenler; sizi, cennetten cevhere görevli kılan insan soyudur…

Huzurla sizinle çalıştık insan soyu… İnsan soyu, Sizi, cennet olarak kabul ettik!… Sizi, KARE KÜRE değil; ilim olarak kabul ettik!... Ziyan olmayan ışıklar olarak, saygıyla dürümlenen cemaatler olarak kabul ettik!… Biz kimiz!? Kimiz biz!? Siziz canlar!... Sizin yürekleriniz olan insanlığız biz!...

Koklandın ana!... Koklandın!... Cennetlerin kokusunu duyduk yaşamında!... Seni ve senin yolculuğunu kokladık ve yoğun Işık Cemaatin, cennet olarak kaynak ışığımız oldu… Süper İnsanlık Realitesi Derneği, bizi bize kalem yaptı…

Çoluk çocuktur insanlık… diye düşünenler; artık anlıyorlar ki çok farklı bir dürümdeyiz. Çok farklı bir zaman sayfasındayız.

“Kaç yaşam dürümlendi tohumlarla!?” Dediklerinde; dürümlerdekiler, din diriliğinden aşıp, geçip; ışık diriliğinde; “de ki yirmi yıl; de ki yirmi yaş; de ki yirmi yaşam!” dediler. Ama “hepsi, cevheri siyah ve cevheri Halik dedilir!...”

Her anda Rahman olan yaşamda, durgunluk tamamen bitmiştir… Artık zaman, devingen ve Sistem, yepyeni bir titreşim!… Bu titreşim, yaşamın tınısını daha yüksek cevherde dürümleyip yaşama indirecek… Buyurun anlayın!... İni, cini bilin; cenneti bilin ama yarını hak edin… Ütülemeyin yüreğinizi. Yüreğiniz mutlu ve huzurlu, çünkü Zaman Savaşı, Işık Yaşamları koklattı… Artık her şey pürüzsüz ve düzen kodlanmıştır. İşte bu!…

Uzak zamanlar, yarınlar oldu ve yol, Ümmi Kapılar’dan aşıp geçti… Şimdilik!… Aha bu!…

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ