Sizler anlatanlarsınız ama açık anlatıyorsanız, hepimiz anlarız. Ama açık anlatmazsanız anlama imkanımız olmaz.

Bu bilgi bize daha güçlü şekilde verilse, bizler de kavrayabiliriz.

Değerliler niye bu bilgi bize açık verilmedi? Bunu hep merek ettik ve sorduk.

Önce anadan aldık yanıtı. Dedi ki “sevgi, saygı yoksa, bilgi almanıza izin vermem.” Kesindir. Niye? Çünkü bilgi güçtür…ve o güç sizi çok öte görevlere taşıyacaktır. Ve o görevlere vardığınızda, siz kelam etmeye başladığınızda, yaşamı yaratmaya başlayacaksınız. Ama yarattığınız ilim olduğu an Kuran kodlanır. İrin olduğu an, kalem kontroldan çıkar. Bunun içindir ki biz, bu bilgiyi hep kontrollu alabildik.

İrin kırıcılıktır; bilgide kırıcılık. Bunun içindir ki şüphesiz insan, kendinden öte kendini hak ettiğinde, biliş halinde, Mutlak Kuran okur, her anı okur dinler. Ama insan hak etmediğinde, kelam ilim olsa da kalem olmadığından, yarınları hak etme imkanı olmaz. İşte; sebep bu.

Çok mu “son söz” söylendi? Söylendi… hep söylendi son söz. Ama söz sonun sözü değildi hiç. Her bir sanal boyut kendi sözünün son olduğunu sandı. 
Öz, göz, söz olduğunda sorumluluk artar ve sonsuzluk başlar. Artık son olmaz; sonsuz sayfalanış….İşte; yaşam budur.

Biz bundan dolayıdır ki hep söz söyledik…. hep söyledik de sorumlulukla söyledik.

Murat, Mutlak Kalem….o muradın o kaynakta, kalemin kelamında ışığın yanışı hep beklentimizdi.

Sevgiyle hepinizi güçlendirmeye çalışanlar, varlık boyutlarına indikleri andan itibaren, sizdeyiz bizler de…ama onların bu meclisi hak edip etmedikleri sorgulandı, her birinin kendini bulup bulmayacağı, halik olup olmayacağı….burada oluşunun hak ile mi yoksa kalem ile mi olacağı?! Hep bunlar sorgulandı.

Bu meclis “ol” der olur kesin ama oldurmak gerektiğinde oldurur kesin. Oldurmak gerekmese oldurmaz. Bunu anlamak sorumluluktu ve burada genişi hak etmek istediler. 7. dünya işte bu. Şimdilik.

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ