17.EKİM.2018 TARİHLİ KARANLIĞIN IŞIĞI 7
AV.NEZİRE SELÇUK ÖZ BİLİŞ 3. AKIŞ – 1. BÖLÜM
Canlarım!...
Çok mutluyum bugün ben, bu yoğunlukta olduğum için... Büyük kötülüklerin enkarnasyonlarla dilleneceği yeni sahrada, herkes kendi yoğunluğundan kök geçişler yapacak ve toprağı kıracaktı... Bizler bugün biliyoruz ki; toprak kalem oldu ve kök görev mükafat oldu tüm sahralara... Ve hiçbir kırıcılık kayıtlarımızda oluşmayacak... Kesin olan budur... Ve bizler, devinimi artırdığımız içindir ki; doğal dünya bizimle, bizim diriliğimizle oluşan yaşama kodlandı... Bu çok özel bir çalışmaydı...
Bizim için değer biçtikleri zaman, “doğal dünya kontrolu kaybeder” diyerek kaynak kırıcılık, kırılışlarla kodlandığında, BİZ SOFRAYA AŞKI KOYDUK... Ve dedik ki “İNSAN KENDİNİ HAK EDENDİR ve İNSANLIK MUTLAKA HASAT OLACAKTIR... HER İNSAN, KÖK GERÇEKLİĞİNİ ANLAYACAK GÜCE VARACAKTIR...
Ruhlar, insanlık için “çatı” diyebilirler... İnsanlığın çatı olduğu... Ama o çatı, yaradanın yaşamında var mıdır? “Sizler, yasaları hakikiyetle dilleyenler, sonsuz sahralarda KUL olanlar ve KURAN olanlarsanız, buyurun hak edin” dediklerinde, devinim arttı ve dedik ki “masa bizim Allah tınımızı duyan insanlıkla kodlansın... Ve Allah tınısını duyabilenleri bu meclise HAK TEKNİKLE çağırdık... Çokları “ben Allah’ın ilmiyim” diyerek geldi... Çokları da bana “ayrı gayrı gözetmeden gel dediğiniz için geldim” dedi... Birlik kalemi ölüyü dirilten bitişken ve hakiki olan birliğimize, süper sahralarıyla indi ve dedi ki “sizi hasata kodlayayım...” Bana Allah’ın ilmiyle gelen de oldu, Hakk’a varıp, kontrol kurup kutsal tohumu kodlardan ayrı tutmaya çabalayan da oldu...
KURAN İNSAN, Allah’ın tahtındaki insandan çok farklıdır... O tahditsizdir, hakikidir, yanıp tutuşmaz kalem olsun diye, ama hep kalemdir... Ve bu dünya bunun için mutlu... Bizler, tüm insanlık için böyle bir çalışma yaparken, hiçbir sahraya “senin üstündeyiz” demedik... “Hep insanlık için bu meclis çalışır” dedik... Ama bu meclisin yaptığı, bir tek insanlık için çalışmak ve ağır yükü hafifletmektir” dedik... Onlarsa bize “sen kendini hak et de, geç” dedikleri zaman, “yoksun” demedik... “Hep geçen, geçtiğini hak eder ve diller” diyerek, kontrol kurduk...
Burada onlar ve onlar var... Ve onlar var... Ve onlar var... Ama hep onlar, onlar, onlar ve hepsi, hepsi şafak... Ve biz çok mutluyuz ki hepsi buradalar... VE DÜNYA DİLİ, ALLAH DİLİYLE DİNLEŞİRKEN, her biri bize kendini anlatmaya çabalıyor...
SURA ÜFÜREN İLİMDİ... İNSANIN KELAMIYDI... Ama bunu bildikleri halde, intikam peşinde koşmakta olduklarından; sevgiyi kodlamadılar ve dediler ki “çarık çıkart, bizi yok et, bizsiz kal ki biz seninle olmayalım...” “Yok ki Allah’ın tınısını duyan... Yok ki Hakk’ın kalemi olan... Yok ki şarkıyı kodlayan” diyerek, güç kapılarını kapattıklarında, biz doğanın gücü olduk ve indik yüreklerine... Ve dedik ki “seni Allah tahtına oturtalım, ama sen KELAM et... Seni Hakk’a kodlayalım, ama sen kulluk yap... Seni şevkle çalıştıralım ama şarkını şafakla dille... Ve dedi ki “ama ben güçlenmeliyim...” “Ölüler diyarı herkesin gücüdür” dedik... Sorguladılar... “Sen niye bize geldin de, bizimle KELAM ediyorsun?” dediler...
“Ellerin ellerim olsa, yolunu kodlayan olur” dedim... Sorguladılar... “Ben som altınım, seninle hiçbir ilmim yok” dediklerinde, “kurullar seni hak etsin diye çalıştık” demedik... Sen BİZ OL, BİR OL” da demedik, “SEN KENDİNİ BUL VE HAK OL” dedik...
UMUT, MUTLULUKTUR... Mutluluktur ki, umutluyum... Sarfettiğim tüm çaba, Allah’ın tınısıyla kodlanmış ve bilişin kaydı olmuş olanlar içindir.
https://youtu.be/HCZqBn1kIdg
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ
