KARANLIĞIN TINISI OLAN İNSANLIK (7/1)
08.02.2017
Yere güç katarken, gökleri sesleştirmek gerek… Ümmi Kapılar’da yarınlar gerek… Allah’ın diri yüreği gerek ki kalem olalım; nefes olalım!… Allah der ki “hak et! Et ve kemiksin. Hak et ve kelam et!” Allah der ki “Halik ol; yarınları tohumla… Toplu çalışmalar yap ki hakiki nefes, cevhere insin…”
İn kalan… İlim kalan… İnsan kalan… Her kalan, nefese kalan ama hakim olana kalan insanlık, Bitişik Yaşamlar’ı tohumlayabilir.”
Sistem’in, Nizam’ın ve Düzen’in ekmeği, İnsanın Kaynak Işığı ile yoğrulur ve yapılır. İnsanlık Boyutları’nda ilim yoksa, yarın olmaz…
Şükür ki bu Meclis, nefesi kodlayabilen ışık ile çalışır… Üzerinde yarın olan bir Sistem için çatışır…
Aşk, sırdır; Hakk’tır ve hasattır ama Hakk’a varmayan, akla varamaz… Hakk’a varmayan, yarını hak etmez… Cennet kuramaz. Çorbasında, umman olan yarını olmaz.
Mesihler, Levhi isterler yarınları tohumlamak için… İnsanlar ise yarını isterler hakim olmak için… Bu Meclis ise yarı yarıya ilim ister; yarı yarıya yaşam ister… Yaşam ve Zaman Sayfaları’ndaki insan, tahditsiz olarak kodlanmadıkça, yarınlar kaynakta tohumlanamaz; cennet kurulamaz; Sistem, kontrol edilemez…
Eşya Zamanlar, Eşya Yarınlar’ı tohumlar… İnsan Zamanlar ise İlim Kayıtları’nı tohumlar… BSUİ dediğimiz Yaşam Kaynakları, İlmin Kalemi olur ve BİR’i tohumlar. Bütün mesele birleşmektir…
Büyük Kült, insan soyunun kültüdür… Bu kült, Sistem Zamanları’ndan kayıtlıdır. Herkesin kelamı ile kodlanmıştır ve Toprak Işık’la, kaynak yaratılarak oluşturulmuştur.
Her kült, bilinç sayfalanışı için tohumdur… O yoğunluklara girenler, kendi yarınlarını hak ederler ve kodlayarak yaratırlar… Yerkürede bunu anlayabilmek kolay değildir.
Diri Yarınlar, Yüce İnsanlık için tohum olabilir… Her insan, bu yoğunluğa vardığında, yarını tohumlayacak ve yolu açacaktır. Yaşam, Zaman Sayfalanışı ile kodlanırken; insanlık, bu sayfalanışta, kelam ummanlarında, kodlamalar yaparak kükrer. Bu kükreme, sessiz ve sesli olarak gerçekleşir… Sessiz olan, Yerin İlmi ile olur. Sesli olan ise Yarının İlmi ile olur.
Hülasa, sizlere; “her insan için bir cennet kurulur” deriz ama cenneti kuran, İlim Kapısı’dır. O kapıyı açmayan, yarını hak etmeyen; cevherinde, cennetinde olamaz…
“Yüksek sır” diye bilinen bir sır vardır. Bu sır, İlmin Sırrı’dır. İnsan Sırrı’nı bilenler, İnsanlık Kalemi olabilirler ama Yaşam Sırrı’nı anlamayan, Yer ve Gök olsa bile, Kul olamaz ve yolu bulamaz.
Cennetten, Cevheri İnsan’ı kodlayanlar vardır. Onlar da Kök Gök olarak çalışırlar. Cennet Kapıları’nda hasat olurlar; Bilgi Kapısı’nı açıp yarını hak eder ve yüreklere varırlar. Onlar için çok önemli olan bir meseledir yaşam.
Üzerinde Güç Kayıtlayıcılar olan planetler vardır. Bu planetler, İlmin Kalemleri tarafından tohumlanır ve kontrol altına alınırlar. Her insan, kelama vararak Işık Tohumlaması yapabilir. İlmin Kelamı, Kaynağın Tınısı iledir. İnsanlık ailemiz, kendi yolunu bulmadan, kontrol kuramaz. Kendi yolunu bulması, yarın içindir.
“Cennet” dedikleri, ilimdir. İnsanın İlmi’dir… Kelamın Tınısı ile o ilim, hak edilir. Eşya Zamanlar, İlmin Kapıları’nda kodlanmadan, yerküre yaşam sayfalamadığında; kantar, ilmi tartar ve der ki “HO Zİ RA… Yar İlmi’nden, Kalem İlmi’ne varmak için size, bir kod verdik. Bu kodu, hak edin; hasat olun; Kuran olun ve kaleme, kervan olun… İnin kaynaktan, sır olan Levhi’ye ve bilgiyi açın…”
“Bulurum yarınları!” deyin. “Oğullarımı tohumlar korurum!” deyin. “İlmin Kapısı olurum. O kapı, ilimle hasat yapar… Her insanı o kapıdan geçiririm!...” deyin.
Dinleyin! Ben dünyayım… Hepinizde olan; bütün kütleyi hak edip kodlayan Dünya… Sizim ben… Siz olan insanlığım. Beni dinleyenler, beni hak ederler. Ben, dünyayı hasata kodlayan yaşamım… Adım, insan soyudur benim… Umut olur ki bu dünya sizi, Hakk İlmi ile anlatabilir…
Tükenen herkesi hak ilmi ile kodlayabilir… Dilleyebilir… Dinleyebilir… Sevgililer, ben dünyayım. Aha bu!… Şimdilik!…
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ
