KARANLIĞIN TINISI OLAN İNSANLIK (1/5)
28.01.2016
Aracılar koymayın artık dünyaya… Siz, sizi hak edin… Aranan, kin ve nefreti aştığında bulunur… Arzın Gücü olun; yarın olan; hasat olun… Aracılar koymayın; Siz, sizi hak edin… Evinizin; kil, kum olmayan nefesini, hak edin!… Kare, Küre değil ilim olun… Unutmayın ki ölü dünya, yaşam olmakta… Ölümlü dünya, artık dirilmekte… İnsanlık, biliş haline ulaşmakta… İnsan soyu, Kuran olmakta…
Ana Kapılar’ın hepsi açılıyor. Ruhun Kuranı olan yaşam, diriliklere iniyor. Dünden dünlere varan kim varsa, yarını tohumluyor…
Murat ilimdi. Halik olan insanlaştı; yarınlaştı ve birleşti… Yarın, İmanın İlmi ile hak edilecek. İnsanın kalemi yazacak ve Dünya, Tanrı olacak. BİZ olacak.
Sultanlar, insanlık yenilendi… İyi ki hak ettik!...
Vermeyin insanı kendi yoğunluğuna!... İnsanı, Halik olana da vermeyin!... İnsanı, kelama verin!... Kendine verin!... Her kelam, Levhi’de hastır. İnsanın kelamı, hakimdir… Huzurlu bir yarın vardır… O yarını, hak edin!...
Din körleri vardır. Dincidirler; Kuran’dan çıktılar; kırıldılar; kendilerini hak etmediler. Kördürler!… Öz Kökler’ini hak etmediler. Kuran’dan çıktılar… Karanlık, Işık İlmi’nde onları kodladı ve yoğunluklarını hak ettirmek istedi… Şimdiye kadar, nefese varmayan, yalın Hakk’ı ve hakimi bilmeyendi… Arz Gücü, Hak Güç oldu. Aktı ve Hakk oldu… Hakk’a varan insan oldu; öldü ve dillendi; yaşadı, hasat oldu… Öksüz kalmadı… Şimdi, dara düştüler… Dediler ki “hak edelim. Eşya yenilensin ve bizler, cennet olalım.” Aha bu!…
Muradımız şudur Canlar, tinler ve tenler tek bir yarın olsunlar… İnsanlık, kelama ve Hakk’a varsın. Cennet, ölüyü diriltsin ve kendini, Kelam Tohumlaması ile çürüklerden ayırsın… Çürüyenler, kontrol edilsinler ve yol açılsın!…
Sar dünyayı ana!... Sar!… Kanat ger yaşama; geç ve bizi koru!… Sar dürümleri dillenen insanlığı!... Sar ki hasat ol!... Ölme; yaşama Gök Sözü vermeden!… Göçme yarına; Kalem İlmi’ni dillemeden!... Has Tını’yı, Hakk Kelam’a indirmeden; geçme tükenen yarınlara!...
Kantar olma Sanal Boyutlar’a. Kati Hakim ol; bizi koru!...
Kör müşüz!... Yok anam!... Yok!... Gözümüz görmekte!... Seni; senden sana senleşen yürekleri, görmekteyiz… Ana, bizi hak et ve bizi koru!...
Şok!... Şok!... Şok!… Aşk sarardı!... Yar yürür; zamanla sararır!... Biz sararanlar, yerküreye ilimle gelenlerle, yeşeririz… Bizi koru ana!… Bizi koru!…
Söze gerek varsa; söz, ses olsun!… Koku, yol olsun!… Aşk, cevheri olsun!… Aksın ışığına…. Bizi hak et ana!… Sana, sığ bilgimi dillettim!… Ben dünyayım!… Beni koru ana!… Beni koru!... Koru beni ana!... Beni koru!...
Uzak, İnsan Sessizlikleri ve cevher… Her dere ve zürriyetin ve yüreğin insanlık!… Aha bu!… Şer yaratma be ana!... Aha bu!... Süper İnsanlık Kelamı, Levhi’de has insan; o insan, cennet ve kelam, Sistem!... İnsan, kul ve biz, Kuran olan yaşamız… Açtırdın ağzımızı; akıttın yolumuzu… Otak Kapısı, İlmin Kalemi!... Yarınlar, bizim… Geldik!…
Şimdi kimiz biz diye sordun… İlimiz… İlim… Hah! İşte bu!… Seni tanıdık ana!... Sen Havunya Yaşam!… Şimdilik!… Aha şimdi!…
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ
