Canlarım, hepinizi hepimiz kucaklıyoruz. Burayı sardık, donattık. Neyle donattık; bilir misiniz? Kalemle donattık. Ben ve ben ve ben ve ben ve ben ve ben…ama hep ben olan beden; İlim. hakkın kapısı, aklın tahtı olan insanlığın hakiki bedeni. İşte; biz o bedendeyiz.
Sanmayın ki bedenimden söz ediyorum. Ben her andaki tek bedenden söz ediyorum. İşte; o beden nefesimiz. O beden yüceliğimiz ve biz hakim olan İlim Kalemi olan ve bitmiş, tükenmiş her anı yetkin olarak kodlayan insan soyu bedeniyiz.
Korkmayın, burada dünya var. Korkmayın, bu dünya Nuh’tan beri Kuran okur ama Nuh’la okur. Yer küreyi yıktı Nuh….ama yeniden yaptı; bilirsiniz.
Tanrı dedi ki “sen o, o sen ol.” “Yok” dedi Nuh. “Ben o olmam.” Ama tanrı dedi ki “sen o, o sen ol.” “Yok” dedi Nuh. “Olmam.”
Öfkesi çoktu Nuh’un. “Ölüleri diriltemem ki ben” dedi. Ve dedi ki “insanlık; sen kelam et.” “Yok ki kalemim” dedi. “O halde, hakim ol.” “Aklım yok ki..” dedi. “Haşrı dille..” “Diriliğim yok ki..” dedi. Öfkeyi aş. “Öfkemi çokladım..” dedi. “Öfkemi çokladım….” Canlarım, işte dünyanın durumu buydu.
Öfke dünyayı kırdı. Ama nüve olanın öfkesi, dünyayı kırdı.
Bugüne geldi dünya. Gelişti…hak teknikle tohumlandı. Hasat yaptı. Aşka vardı ama dünya yine öfkede. Neden bilir misiniz? Cellatlar yaşıyor yaşamda da ondan. Yeri; yalın, hakim saymadan, Hakkın Kapısını kırmaya gelmişler. Neden? Çünkü bu çalışmaya dahil edilmemişler. Kırıp gideceklermiş. “Vah yavrularım vah…” Sadece “vah” diyorum onlara “vah!”
Bilgi, Allah’ın levhi kapısını açanda olur. Yarına varanda, hakkın kalemi olur. Hakkın tınısını duyansa, haşrı dilleyen olur. Önünü kapatmadık ki girer, gider ama bilmeye gelmesi, bilginin hakikiyetinde hakka varması olur. Ki hakka varan, sıhhatli olmadıkça, halik olduğunda yolu kapar. Yoksa, yoksa o da mı Nuh olur? Oldurtmayız artık canlar. Oldurtmayız!
Çöktü dünyaya yaşam için ama yoktur ki levhide kaydı. Bizi hak tınıyla dillemek için değil, kırmak için çırptı. Ölüydü ama ölmediğini sandı.
Çorbası, kıranın çorbasıydı. Kısırdı. Aşksızdı. Yıldızların sırrında yığınları yoktu ama kayıtları vardı. Öfke… öfke… öfke…Davayı kaybetti canlar.
Şeytana aşkla girdi. Hakkın kapısında kil oldu. Yıldızların sırrında kırıldı. Yaşamdan telif hakkını alacak gücü olmadığından çıktı. Şimdilik size vereceğim budur.
Bundan sonra dünyamızı ziyaret edenlerin, dili hak olanlar olması, hakka varanlar olması, ölüleri diriltenler olması dileğiyle, öz geçişlerini yaptırmayı dileriz. Şimdilik size vereceğim budur.
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ
https://vimeo.com/208627246
