“Az bilgim var!.” “Yok bilgim!.” “Hiçbirşey bilmem!” dediğimde; diyen, değersiz kalır diye düşündünüz… Ama ben, bilirim de bildirmem. İyi anlayın!.... Siz, sizi anlayın ki herkesi anlayın… Size, sizin cevherinizden dillendiğimde; beni anlamazsınız… Ziya olan yaşamlardan dinlettiğimde bilgimi, anlayamazsınız!…
ZAMAN SAHRALARI’na inip tohum ektiğimde; beni, anlayanlar olacaktır… İşte bugün bunu yapıyorum. Dünyadayım ve İLİM SAHRALARI’nda kodlamalar yapıyorum.
DORMAN SAHRALARI, AŞK KALEMİM’le kodlanırken; MAYA olan ben, MESİH olanlara, DİRİLİK kattım… AŞK SAHRALARI’nda kulluk yaptım… Dilledim, dinledim ve DOĞANIN KURANI olarak kodladım yaşamları…
BARIŞ’ın, İLMİ vardır… YARINI vardır… KULLUĞU vardır… Başka başka yaşamlar da vardır. hepsinde, cevherim vardır…
Etimde dilim vardır…Ve bende; beden olan, yarınları kodlayanlar vardır… hepsiyim ben…
“Vasi gerekmez yaşamlara.” Dediğim zaman; SAHRALAR, SAHRALIKLAR’ını kodlayamadılar… Dillenemediler… Ziya olacaktılar olamadılar…
Sordum; “yolları yok mu!?” dedim. “AK SAHRALAR’da yol olur. Bu yoğunlukta, yol yok” dediler… “O halde” dedim. “Ekmek (İlim Ekmeği) yapsınlar!...” Baştan beri her biri, çörek (ilim olmayan bilgi) pişirmiştiler ama ekmekleri olmamıştı…
Biz; doğanın, insana NEFES olduğu bir yaşamdayız ve doğayı dinleyen hiç kimse yok!... Bunları, artık insanlık öğrenmelidir.
Doğanın, NEFES olduğunu insanlık anlamalıdır. Doğanın, ağır yükü hafifleteceği anlaşılmalıdır…
Tertip!... Tertip!... Tertip!... Bilginin tertibidir yaptıkları. Ne var ki!, ne yazık ki HALİKİYET’i yok YAŞAM SAHRALARI’nda o bilginin…
Bina inşa etmişler! Ne var ki binada, NİSA yok; İSA yok!... YARADAN YAŞAM, yaşamlar kodlarken; RUH yok!... MUKADDİME yok!... Ve SİSTEM yok.
BİR TEK SAHRA İSA, “OH Sİ HA” diyerek KALEM’e indiğinde; işte o zamanmasaya İLİM oturdu… Sordum “KELAM’ı var mı!?” dedim. Dedi ki “var!.” Müthiş bir SİSTEM olduğunu farkettiğimde; dinledim onu ve sordum: “Yarınlara, aklın TAHT kurdu mu?” diye. Dedi ki “ben senim ya KAHA!” “Senden, sana varan insanım ben!” dedi.
“Ölülerin; sözü, sesi olur ama yarını yoktur!” dedim. Dedi ki “Yaradan, yaşama inerse; yarınlar kodlanır ve hepimiz yaşarız.” Bunu dediğinde, “iş bu!” dedim.
Yerde, GÖREV aldık; İLİM aldık ve YOL aldık… Yerde, KURAN aldık. KUTSAL SAHRALAR’ı kodladık ve YAŞAM’ı kodladık… Yer, BİZ oldu; biz O olduk… DOĞAL DÜRÜMLER, DİRİLDİ…. Bugün, DÜNYA DİRİLDİ… Hepimiz mutluyuz!... Dünya ölüydü; dirildi… İş buydu!...
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ
