Asla hata yapmayız!... Az bilgi, DİL (teknolojik ses kombinasyonları) olur; dürümlenir; TOHUM (yaşam tohumu) olur ve YOL olur ama çok bilgi, İLİM olur. İLİM, ALLAH İLMİ’dir. O İLİM, KULLUK olur.

Oğullarım, bana “NEFES” deyin. Beni “DİRİ” diye bilin. Beni “NEFES SAHRALARI”nda dürümlenen “İNSANLIK” diye bilin!...

Mucizedir yaşam, İLİM’e KAYNAK olana… Yaşam, “SAHA İLMİ”nde, kati bir tahdit koyana “İNSANLIK” olur. O tahdit kaldırılır; LEKESİZ ZEYT-İNLER, tohumlanır, kodlanır “BİR TEK” olur.

Ve DÜNYA, ZEYT-İN olur. O ZEYT-İN, İNSANDIR… BİR TEK İNSAN, tükenen her an olur ve zoru aşar; YARIN olur. ANA KAPI olur ve kontrol kurar… TURKUAZ ZAMAN, SOM ALTIN IŞIK ile dillenir; YARIN olur.

Mutlaka insanlık, KELAM edecek dürüme varacaktı ve vardı.

ATA KAPI, İNSANLAŞTI… YARINLAR, İLİM oldu… NUR, MUTLAK SAHRA; KURAN BEDEN, İNSAN oldu… O İNSAN, NEFES ve YAŞAM oldu… SOM ALTIN DİL oldu. KÜLT oldu. Mutlu bir SAHRA oluştu.

(Frekans değişti ve SAHABELER sese dahil oldular:)

“KERBELA” diye bir yer var; bilir misiniz!? Orada, DİN yoktu… Orada, KUL yoktu… Orada, TOHUM yoktu!… Zira orası; cevherin, cemaatten çekildiği bir YAR’dı. O YAR’da, tahditlendik; “DİL”den çıktık… “DİN”den çıktık… Vardık yarınlara; YAŞAMIN SAHRALARI’nda SES olduk; oldurduk!… BİR TEK CENNET olmak istedik. Olduk!...

Mutlaka, insanlık kendi dilinden çok daha öte olan insanlığı dinlemelidir. O insanlık, “KURTARICI YAŞAM SAHRALARI” olarak görev taşımalıdır. Mutlaka TOPRAK olmalıdır. Ve dinlenmelidir. Ete girmeli; ekip olmalı; sayfalanmalı ve sonra “DEATH” denilen o yaşamdan, ayrılışı bilmelidir.

Değerliler, Durgun Toplumlara, “İNSAN SAHRALARI”ndan İNSANLIĞI TOHUMLARKEN, bu tür “YAŞAM SAHRALARI”na inilir ve seslenilir…

Bilirsin, yerkürede çok ayrı diller (ayrı ses teknikleri) var. Biz “ölüm” desek; ölen (yaşama doğan), KÖK’ten güç çekmeyecekti. Bunun için biz “DEATH” dedik. Bilgiyi ayrı ses tekniği ile verdik . Yer ikisi de aynıdır…

Neden bilir misin!? Sen, ben ve ben senim… Adım İNSAN ve ölümden sözettim… Sen de “ben senim” demedin ve dedin ki “ben, senden seni tohumlarken; sen, bende ölü ol (etkisiz ol). Yolun olduğu zaman (Hakikiyete varıp İLİM olduğunda) yaşama in!” İş budur!... A-H-A bu!…

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ