02.MAYIS.2018 TARİHLİ TURANLARIN KURANI (10)

AV.NEZİRE SELÇUK ÖZ BİLİŞ 4.AKIŞ - 1.BÖLÜM

Tayinler yapılıyor, yoğunluğumuzda. Muhakim ve hakim olanların, tayinleri… Tayinler; lekesiz olanlardan yapılacaktı ve bizler, lekesiz olanları, toprağa, toplum olarak ve tohum olarak, çektik.

Hepimizin yoğunluğunda, kelam vardı. Ve bu kelamı mutlak kuran olarak, kodladık.. Çürüyen, kil ve kumdan ibaret kalan ve ruhsuz olanları da kodladık… Hepsi beste oldular, yaşama. Ve tüm insanlığın, kontrolü sağlandı.

Kontrol dışı bilge, kodlanmış teknikle tahditsizliği kayıtlayacak diye dillenenler, insanlığın hakikiyetini anlamaya çabaladılar ve hak ettiler ve başarabildiler.

Dünya; ölü bir planet değil artık… Bu dünyada yoğunluğumuz var ve tahtımız var.. Bu dünya mutlak bir sahra haline dönüşüyor.. Biz, bu sahraya, kul olduk.. Murat ederiz ki tüm insanlık, bu yoğunlukta kodlanabilir ve kontrol edici yoğunluğunu tohumlayabilir.

Kardeşlerim, düzeni kurarken, herkesin dünya kutsal tınısını duymasını diledik.. Bu tınıyı, herkes duymadı, duyamadı ama duyabilenler, kelama hakim oldular ve kendi ruhlarıyla muktedir oldular.

“Muktedir insan, kök gerçekliğini anlayana” denir. Herkes, kendi kök gerçekliğini anlatabilir ama hasatını da hak edip, hak olup, yapmalıdır.

Dümene ilmi oturtmak, kolay olmadı.. Bugün dünya topraklarında, insanlık kelamı var.. Ve insanlığın kendi yoğunluğu var.…Bu topraklar, doğanın kültü olarak yetkinleşti ve bütüne hizmet için Medine kutsal tahtından öte kelama, kaleme vardı.

Hürmetle dünyayı izliyoruz. Dümene ilmi oturttuğumuz günden, bugüne dünyanın ruhsal kalemi olmaya çabalayanları da izliyoruz….Hepsi kendi yolunu ve kendi yüceliğini dilliyor… Maya olmaya çabalıyor. Kontrol dışı hiçbir insan olmamalıdır... Ve oğullarını tohumlayacak yoğunluğa varmalıdır.

“Deliler, diriler”, dedim, hep. “Kendi rüya boyutlarında kodlama yapanlara, ben deliler, diriler”, dedim...

Dar boğazda geçti insanlık, bunları iyi anlayın. Bu dar boğazda mutlak kalemlerimiz, kök gerçekleriyle güçlendiklerinde, her şey yetkinleşti ve yeryüzü, kervan oldu, bütüne.

Çok mutluyuz ki dünya ruhu, akıl kodlamalarıyla mutlak oldu. Çok mutluyuz ki doğanın gücü kodlandı. Çok mutluyuz ki sahrada; Sistem Nizam ve Düzenin gücü, arttı….Çok mutluyum ki altın ışığın gücü bütünün kübra olan kelamıyla dillendi.

Doğanın ilmini anlamakta gerekir... Doğanın ilmi, nedir? Kelamdır. Her şey, kelamla oldu. Kalem ilim ama kelam mutlak kuranla kodlanan, teknik kervan... Bu kervana, sahrayı koyduk, biz. Bu sahraya, kalem olanları, koyduk. Bu sahraya, tohum olanları koyduk.. Bilgi kalemi olmak yetmez. İnsanlık gerekir.. Biz, bu sahraya insanlığı koyduk.

Çok huzurluyuz ki dünya ruhu mutlak kuranını kodladı ve bugün burada her şey yetkin. Çok mutluyuz ki din kelam mutlak kalem oldu. Hepimizin insana kelamı var ama yasalar var.. Yasa koyduk. Dümene ilmi oturttuk ve tohumları kodlayacak gücü, mükafat olarak, bilişe kalem yaptık.

Merdiven kurduk zamana, her ana vardık.. Tüm insanlığı, tohumladık. Deliler, diriler ve bizler, ilim kapılarını kodlayanlar, kuran olduk.. Öz gerçekliği kodladık.

Çan çaldığında, dönem başıydı. Develer kalkmıştı, yolculuk için. Herkes o develere, kodlanmış olarak, insanlık ilmiyle inmeliydi. Ve biz, o deveye, merdiven kurmadan, indik.. Merdiven; insandı. Biz, insanlığın kelamı olup, indik. “Ve deli, diri” dedik.. “İnsanlık kelamında muktediriyet “dedik. Biz, o deveye, insanlığı indirdik.

Ve insanlık, sonsuzluğa umman olmak üzere yolculuğa başladı.. Herkes, o deveye, diri olup, bindi ama ilim olup, binen, Mikail’di.. Mikail; insana kervandı.

Korkmayın canlarım, arzı arşla dilliyoruz, biz.. Ve murat ettiğimiz kelam mutlak olanın kervanında, mutlak kaynak olarak, mevcuttur. Korkmayın, burada yapılan, bu çalışma, halikiyetin, hakikiyetin tahditsizliğiyle yapılmaktadır ki rahmi kapıda, kelam olanların mutlak olup, bu çalışmaya dahil olmalarıydı, beklentimiz.

Evrenler, sessizce bizi dinler. Ve biz, aklın kalemleri, ekmek oluruz, tüm yaşamlara ve evrenlere sesleşiriz.

Dağlarım, toy olmayan bir zamana kapı açtık. Dürtülerin örtüsü vardır. Biz, dürtülerin örtüsün örtmeden mutlak kuranımızı tohumladık ve yasaları koyduk.

Yanar tutuşur, bir zaman… Yaradan’ın tahtında ilim ve o ilmin mutlakıyetinde, kübra olan kelam. Artık dünya, yaşam sahrasına inmiştir. Bu sahraya, kutsal tını, kutsal taht ve kutsal kalem gerekir.

Meziyet; ilim.…Kelamı halik kılan, mutlakiyeti kodlar ve der ki “ben, tüm insanlığım”. “Kontrol dışı bilgim yok”, derim.. Erkek, kadın tahditsizdir… Ve kati olarak hakikiyetin tahditini koyar ama toprak olarak koyar….Kervana, ilmi kodlar…. Ve kalemi tohumlar, oraya….

Ama o kervan, kaynak ışıkla dillenir. Mikail’in kelamı mutlakiyetin tahtidsizliğinde insanlık içindir. Ve biz, bu dünyayı kontrol altında tutmaya geldik…. Biz, bu dünyayı kodlamaya ve tohumlamaya geldik. Biz, bu dünyayı kodlayıp tohumlayıp tahtidsiz biçimde şevkle, şavkla, aşkla, sahraya, kalem yapmaya geldik….Ki dünya mutlak ve kutsal bir sahra olarak tüm yaşamları kodlayacak tekniğe sahip, yerkürenin gözüdür. Göksüz, köksüz, hiçbir ilim olmaz. Ve biz, görevi kodlayarak, mahrekte muktedir olanları kurtardık.

Unutmayın, dağlarım, rahim olmak, kelam etmek için yeterli değildir. Rahman olmanız gerekir ki kelam olabilesiniz. Rahman olmaksa, kaynak olmakla mümkündür. Kaynak olmanız, savaşın sahrasında, kaynağı tahditsiz şekilde, dinlemenizle mümkündür.

Rahman olup, kalem olup, mutlak olduğunuzda sahraya inilir ve orada kelamınız mutlak kuranınızla dilleşir… Ve işte o zaman, Sistem; Nihan olur, kürzi kapı açılır ve mahrek olunur.

Kelamı halik olanlar, görev taşırlar.. Kelamı hakim olanlar, Tanrılık kaleminde mutlak olurlar.. Kervanı kodlayanlarsa, aha, bir tek olurlar. Onlara, biz, safha, safha, şafak oluruz ki hepsi görev taşıyabilsinler, diye.

Kendi ruhunuzu kodlayarak mutlak olamayacağınızı, bilin. Özerk bir çalışmada, kendinizi tohumlayacak gücünüz, olamaz. Ama mutlak olmanız toprak olmanızdan çok daha farklıdır.

https://youtu.be/_hvpcGNZL2g
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ