TURANLARIN KURANI (14/3)
30.05.2018
Yeni dönemde, bir DİN KODLAMASI beklenir. Bu din, İLİM DİNİ olsun istenir. Ayrılık bitsin; yoğun IŞIK, tohum eksin; CEVHER, insana KERVAN olsun; MUSTAFALAR, muhakemeleri kodlanmış sayfalarda, DİRİ olsunlar ve KÖK GERÇEKLİK’le kontrol kursunlar istenir...
“BEN” (BİZ’in BEN’i) olan; Dünyalı olan İMPARATOR İNSAN (Her anda var olan, diri insan), “BEN”i, “DERE KAYNAK” diye bilin. “BEN”, KAYNAK olan; sayfa sayfa KALEM olan insan… Tükenen insanlığı, kodlayarak göreve alıyorum… Çok mutluyum… Umutluyum. KURAN KAYNAKLARI’nda, “TINI OLAN KERVAN”, İSLAM KELAMI olup yol almaktadır.
AŞK; kir, pislik; kiri, kalem yapış; yolu. kontroldan çıkarış; Halik’ten çıkış; yarından kaçış ve yoldan ayrılış gibi halleri de kodlar ama Robotikler, bunu yaparlar.
(Robotikler: Kalıp bilgilerle; den denlerle sesleşen ve hareket eden sınırlı varlıklardır.)
Robotik olmayanlar, tahditli olmadıklarından, tahditsiz şekilde KAYNAK IŞIK halinde GÖZ olup, SÖZ olup, SAHRA olup, tüm insanlığı korurlar…
Baştan beri yarınlar için çalışıldı. İnsanlık Boyutları, TEK MERDİVEN olarak YOL oldu; tüm insanlığı, HALİK kılmaya çalıştı... Toy bir dünyaya, yarınları kontrol için inenler oldu. ÖZ GERÇEKLİK’leri ile HASAT yaptılar. BİZ oldular...
“DÜNYA” dediğimiz bu gezegen, İSLAM’IN TINISI OLAN YARINLAR’ı kodladı.
“İSLAM” yaşam anlamına de gelir. “Yaşam” derken, insanın kodladığı yaşamı kastederim. Her insan KÜRZİ olamaz ama İSLAM olabilir...
(Frekans değişti. Sese girildi... Dinlendiler... İsim zikretmeleri üzerine onlara açıklama yapmak gerekti, Sözümüz onlaradır:)
Canlarım, bilirim saygılısınız yaşamlara. Bilirim HALİK’siniz… Ne yazık ki KALEM’de diriliğiniz yok. İzin vermeden sese girdiniz ve ismimi zikrettiniz. İsmimi zikretmeyin diye defalarca uyarmıştım!... “Ne varsa insanda var!” dedim... “Ne varsa yarında var!” dedim... “DİN” dediniz; “DİL” dediniz ve ZEYTİN olup zeytinlik yaptınız.
Zaman gelir yasaları koyarsınız; yaşamları kodlarsınız, bilmekteyim ama bugün bunu yapmanıza imkan yok...
Özür diliyorsun duyuyorum ama çok geç!... Şikayetim var, ZAMAN SAHRASI’na KUL olup inmeyenden... Sizi, her birinizi, KALEM’e çekmememin nedeni budur... Bugün ÖZ GERÇEKLİK’i dillerken zayiat oldu ve siz İNSANLIK İLMİ’nden, KAYNAK olmaya indiniz.
Açın yarınları; dinleyin bakalım neler olmuş!... Dinleyin ve dilleyin!…
(Sese girenler yarınları dinliyorlar. Onları dilliyoruz:)
Hasat yapıyoruz... Yarınlardayız şu anda. ESKİ YARINLAR ve YENİ YARINLAR!... Hepsi, TEK BİZ!... Yeşeren İLMİN KAPISI’nı bulduk; geçtik!... İzinle geçtik!... Sen, ben yok burada, BİR TEK’iz... Burada iki diri var. Biri BİLİŞ, biri KERVAN... İyi ki iyi hakettik ve dinliyoruz buraları...
Burada isim yok. Hani dersin ya “isim zikretme!” bunu hiç anlamamıştım!... Şimdi anlıyorum... Burada, her insan, TEK KELAM... Burada her insan, nesillerinin LEVHİ KAYDI... Tümü BİRLİK KAPISI...
Bugün çok mutluyum. KELAM olup KALEM olup buraya ulaşabildim... Açtın kapıyı ve beni, BİR TEK yapıp buraya kayıtladın... Çok huzurluyum!... Umutlarım çoktu!... Hologramı aşabilecektim... HES SİSTEMLERİ’nden geçebilecektim... AK KAHA, KA HA oldu. ÖZ KÖKLER, GÖKLER’e vardı. AŞK olduk; İLMİN KALEMİ olduk ve buraya vardık...
Ana affet bizi. Adını zikretmemiz gereksizdi. AŞK SAHRASI’nda, AKLIN TAHTI’nda; HAKK’IN KAYDI’nda senle olmak mutluluktur.
Koş yaşam!... Ben; dürgün, süssüz, gözsüz olmayacağım... Koş yaşam!... Bana, BEN olup koş!... Sen oldum ben!... Beni, bana ver!... İlmin, KALEM’im oldu. Oku ilmimi; oldur dürümlerimde, dilimde, diriliğimi... Beni, bana ver!...
Koş yaşam!... Koş!... O yol, ALLAH YOLU!... Koş!... Koş!... Koş ki BEDEN ol!...
Yaşamak; yarınlara varmak; ALLAH İLMİ’nde görev yapmak; bizi mutlandırır. Koşup, İLİM’e gel; BİR’e gel; DİN ol; İNSAN ol!... Kör olma yaşam!... AŞK ol!... Koş!... Yaşa!... Umutla koş!...
Oğul, “senim” de. Sessizleşme; şevkle gel; İLİM’e, SES ol... Oğul, koş!... Koş!... Koş!... Koş!… Yaşamlar koşun!... Yaşamlar koşun!... Yol, ALLAH YOLU!... Koş!... Koş!... ŞOOOO ŞOO ŞAFAK... İş bu!…
(“KO-Ş” KO: KO SİSTEMİ; Ş:ŞAFAK)
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ
