TURANLARIN KURANI (13/1)
23.05.2018
Canlarım, RAN’a KALEM olan, RAN olduğunda, KURAN olur. RAN, Mesihlerin Kaynağı’dır. O yoğunlukta; kin, nefret yoktur; İşçilik vardır!... Hangi işçilik!? KELAMIN İŞÇİLİĞİ!...
Ben, ZEYTİN’im!... Ya ben, İNSAN olursam ne olacak!? Bunu sormam gerekti!... Her insan, bir zeytin tanesidir. KELAM’a HAKK olup varır ve kendinde, KAYNAK olur ama o, kini aşmadan KURAN olamaz.
“BİR’e hizmet” derken; ben sorgularım; kimdir hizmeti alan diye!... Kimdir dini kodlayan diye!... Sorgularım, RAHMAN olan, KURAN oldu mu acaba diye!...
DORMANLAR, İNSANLIK İLMİ’nde KALEM’i HALİK kılanlardır. Kendi yaşamlarını hep kodladılar ve kendilerinde, TOHUM oldular… Kontrol kurdular… “OL!” dedik oldular!... Oldurduk onları!… Ne var ki kaynaklarında TINI yoktu. O TINI’nın olmaması, sofra olamamalarındandı… Sofra olmaları, KELAM olmalarından çok farklıdır… Her insan, kodlanabilir ama SAHRA’da; şafak, İLİM’le söker… Şafağın sökmesi, SAHRANIN TAHTI’nda, insanın kodlanmasına bağlıdır.
Bugün, SÜYUN KALEMLERİ, kodlama yapacak. Bu kalemler, itibarlı olanların kayıtlarıdır. SÜYUN, sofrayı hasata kodlayanlarındır… Ocaklarında, tahtları olanlardır onlar… Her biri, BİR TEK olur… KÜLT olur; YOL olur… Unuttuklarını anımsar ve SAHRA’da CEVHER olur. İşte bu oğullar, bizi dillerlerken, kendilerini dillerler.
Onlar, eleklerini alıp gelirler yaşama… Her insanı, kontrol etmek isterler… Onlar, RUHLAR KAPISI’nda GÜÇ KODLARI olarak görev taşırlar… Herkesi kontrol etmek ve onları elemek görevleridir…
Biz onları, toy olarak dilleyenlere sorarız. Toylukları, sizi kodlamak için olabilir mi!? Size öyle görünüp sizi sınıyor olamazlar mı!? İşte her insan, kendinden ve kendi yüreğinden kodlanmalı ki bilişi hak etsin ve geçip gelenleri anlasın…
Korumak; insanlıkta, “GÜÇ KODLAMASI” yapmakla olur… Korunan ise kodlanamayandır… Bunu anlatırız çoklukla insanlığa… Deriz ki “korunma istiyorsan; KELAM ol ve dinle yüreğini… O yürek; sana, seni anlatacak… Sen, sana kodlandın mı!? Hologramı aştın mı!? Halik oldun mu!? Yoksa! yolunda KÖK GERÇEKLİĞİN HALİKİYETİ’ni, HAS TAHT’ında dürümledikten sonra muhakemen kontrol kuramadı mı!?
Bir çeşit elemedir olan… Seni tanırlar ve seni kodlarlar… Senle olurlar ve seni HAS TAHTI’nda, KAYNAK IŞIK’la sınarlar… Neden ete girdin!? Neden cevherini hak etmedin!? Neden tohumların kontrol kurmadı!? Bunlar, sana senden anlatılır… Sen, seni sana anlatırken; sana, seni dilleyenler de KELAM’da kendilerini dinlerler.
Bu, çok özel bir dünya görevidir… Hepimiz, bu görevde BİLİŞİN HAKİMİ’yiz ama bilişi hak etmeyenler; bilişi hak edenleri anlamazlar. Asla anlamazlar ve sorarlar!... Dediklerini hiç anlamadık!... Nedir anlatılan!?... İşte bu sorulur!... Hep sorulur… Ama sorgu sualde; sual, sana değil kendinedir… Bunu anlasa, KELAM’ı hakkedecek…
“KURAN, İNSAN’dır!” derim. Sorarlar; “insan, nesillerinde kontrol kurmuş da KURAN mı olmuş!?” diye… Sordukları; sorulan, KELAM olandan, KELAM olana dürümlenen, İNSANIN IŞIĞI’dır… Her insan, bilmek ister; bilir, bilinir, BİRLİK kurar; TOHUM olur… Ama TOHUM olması; SAHRA olmasına engel değildir.
Kimli, kiminli, kimlerle ve kimlerden, kim olunur!? “OL” deriz; herbiri, BİR TEK olur ve kimlik, yoğunlukta yok olur. O yokluk; toprağın, topluma KURAN olmasıdır.
HAŞR, Sessizlikte SAHRA olsa da asla SAHRA’yı HALİK kılmaz… Şafaktır… HAŞR, aşkla kontrol kurar ve SAHRA’da ASA olur!… Şafkı, HAKK olan diller… İSLAM’a KURAN olur…
“Ölüm döşeği” dedikleri bir döşek vardır SAHRA’da. O döşek, SAHRA’yı kayıtlarken; SAHRA olan; sessizliğin sese geçmeden önceki HAKK SAHRASI’dır… Oraya, umman olanlar; olgun SAHRALAR’la, olgun yaşamlarla inerler. İşte o yoğunluk, bir ÖLÜ KOD için kontrol kurar… Oraya, bilmek isteyenler indiklerinde, orada has olan sayfalar oluşur… O sayfaları herkes, “İNSAN” diye bilir.
Her insan, bir SAHRA ve her insan, bir SAYFA olur orada… O sayfalarda; dirilik, KELAM olur; MUTLAK olur YOL… MUTLAK olur KURAN ve MUTLAK olur SOFRA… İşte o SOFRA, İNSANLIK SOFRASI olur.
KURAN İNSAN’a CEVHER olmak bizleri mutlandırdı. Sizleri kucaklıyoruz… Şimdi!... Şimdi!…
SÜPER İNSANLIK REALİTESİ
