21.03.2018 TURANLARIN KURANI 4
AV. NEZİRE SELÇUK ÖZ BİLİŞ 4. AKIŞ 2. BÖLÜM
Ben bütün ilim kalemlerinde varım, onların ilmiyle dillenmekteyim ve onlar bende beden alıp dürümlerde dillenmektedirler.
Ve dünya mutlu çünkü ben mutluyum. Çünkü dünya kul ve ben o dünya kulunda kulum. O ben, ben oyum…
Öyle çok görev taşıdık ki bu dünyada, nakar dahi bizi kıramadı bilir misiniz? Eh yaşam eh, nasıl yarınlara varacaktın bu yoğun ilim olmasaydı? Bunları düşün…
Boşlar, boşluklar; toprak toplumda kodlanır ama boştan öte boşluklar vardır. Ki o boşlukları kimse dillemez, dinlemez.
Kelama Halik olmayan, yaşamı kodlamayan, ruhu olmayan Medine’yi anlar mı? Netice şu; beden insanın Rahman olan kaynağıdır. Ama hangi beden? Bütün insanlar ben bedenliyim diye düşünürler değil mi? İnsanın bedeni kelamıdır, bunu iyi anlayın. Sanmayın ki giysiniz bedeninizdir, sadece kelam olan giysi size beden olur aksi halde bedene sahip olamazsınız. Bütün kötülükleri yapanlar beşer olanlardırlar ama beden sahibi olanlar, ki beden hakimde kelamdır demiştim, onlar asla yıldızların kısırlığında dahi kırıcı olmazlar.
Sofra kurmuştuk insanlığa, “buyurun” dedik, sofraya ilmide koymuştuk. İnsanlık sofraya oturdu baktı, nedir yiyeceğimiz diye insan kendini yemeyi seçti. Biz ise annene kelam koymuştuk, yaşamı koymuştuk, muktedir olması için kulu kul yapan Lütfi kapıları koymuştuk o sofraya.
Ne yaptı!?... Kendini yedi… Bütün amaç ilimdi oysa ama ilmi dilleyen olmadı. Bugünde dünyada çorba var, yoğun ilim var, sahradaki yarınlar var ama insan sahrada kendinden başkasını yemek istemiyor. Bunu iyi bilin!
Ve biz diyoruz ki; “yediğin kendin, yedirdiğin kendin ama yaşamında kelamın kendi ruhundan ayrı ve sen kontrolsüz bir kısır kaynak ışıksın. Senden nesiller ilim öğrenemeyecekler, senden ruhsuz kalanlar kulluk olgunluğunu hak edip anlayamayacaklar. Senin nefesin yok, çanın çalmasıyla birlikte ruh kalem kelam olduğunda sen o kuranda olmayacaksın ve olmadığında masamızda bulunma imkanında olmayacaktır”!...
Peki bu masa neden kuruldu?... İzah edeyim… Tertiplenmek için, tahditlenmeden yarını kodlamak ve mutlak kuranları korumak için. Yoğun ışığın kaynağa girmesini ve Rahman olanların kardeşliği için… Etkiyi yükseltmek ve bütünü Kübra kelamla korumak için ve kontrol için.
Çorbada ilim olsun diye bekledik… Herkes kendini o çorbaya katsın diye hep bekledik. Tanrının tahtında ilim olsun diye bekledik ve mutlak olanlar kuranda kontrol edilebilsinler diye bekledik. Ve arzın arştaki kulluğunun kontrollü biçimde gerçekleşmesi için bekledik. Darın bolluk ilmiyle kodlanışı, yoğunluğun artışı ve Lütfi kalemde mutlak olanların kontrol edilişi için bekledik ve bugün buradayız.
Çok mutluyuz çalışmalardan çok mutluyuz… Bu çalışma öyle bir çalışmadır ki; karşı karşıya kalacağınız her meselede ses sizi koruyacak dürümdedir. Ki o ses sizin sistemli olarak kodladığınız sesten başka bir şey değildir. Sizin için her kim kontrol dışı diyorsa eğer, bunu diyen kontrolsüz olandır.
İyi anlayınız ki; çalı, çalı olduğunu dillerse o çalı kalem olduğundan doğan bir haldedir ki; “çalıyım” der… Ama size, sizlikle gelmek için der bunu. Ve eğer siz çalı iseniz, size çalılıkla gelir. Ama siz Rahman iseniz, size Rahmanla Rahman olup gelir.
Kocaman bir dünyasınız siz ve biz bu dünyayı hak olup, hak etmek üzere buradayız. Bu dünya nurdur, yok edici olmayacak bir görevlidir, bu dünya mutlak bir sahradaır ve bu dünyayı hak etmemiz hak teknikle mümkündür.
Kaçıp gidersek, kaçan; kelamdan çıkmayacak ama dünya hakkını kaybedecek. Bunun için kaçmayacağız bu yaşamdan bunu iyi bilin. Kaçmamız, kaçmak diye bildirdiğimiz bu hal tüm zamanlardan kaçmak denilen haldir ki; herkes kendinden kaçacaktır bu halde. Ve biz kaçmadan yarınları kodlayacağız.
Şu andan itibaren bu çoban kelamsız olandır, biz onda hakimiz canlar bilinsin! Onun adı İslam, bizim adımız kalem… Ve biz bütün köklerimizle düzeni kurduk, dümen ilim ve biz ilmin hakiki insanlığıyız. Bizim islamın kaleminden öte sahramız var, bu sahraya ruhlar kuranı olan insanı koyduk. O insan kevserin sevgisidir, şimdilik…
https://youtu.be/_SoByknO1aY
Süper İnsanlık Realitesi
