Buluştuk bugün, buluştuk… Ama “hakkın kalemi” olmalarını beklemiştik. Olmadan buraya gelenleri kontrol ettik ve yoğunluğumuzdan, hakikiyetimizden, kayıtlarımızdan çıkarttık. Neden yaptık? Gerçek kodlamada öz köklerin gücü olmalı.

Bu kodlama mutlaktır. Buraya varan, muktedir olmalıdır. Burada olmak hulusi kalemde, mutlak oluştur. Onları “ruh” diye bildik ama kürzi kapılarında hasatları olmamışsa, Yaradan olamazlar. Yaradan, yaratılan olmak kolay ama yarattığında halik olup, yarattırılmak sorumluluktur.

Bunda sonra da bu çalışmalara herkes dahil edilmeyecek, kesindir. Kim “soyu sonsuz olsun da buraya gelsin” diye düşünürse, o soy som altın olmalı… Yasalarla kodlanmalı… Hologramı aşmalı ve koruma güdüsü değil, hakikiyet kültü olmalı onda.

Ben korurum insanlığı… Acaba o insan “kelam” olamaz mıydı? O insan koruyucu değil de kontrolcu mu olmalıydı? Hangisi?

Canlarım, insan korunur ama o insan hakim olduğu zaman, kendinden öte olur. Buna mani olur onu korumak… Onu koruyabilmek, onu kontrol etmek, o yoğunluğu hakikiyetten ayırır. Bunu kimse kavrayamıyor… Biz, “zaman kalemi” olurken, bütün bunları hep dilledik.

Bugün de büyük kötülükleri önlemek için bu çalışmayı, sistemden çok ama çok net bir biçimde bildirmek istedik. Bugün burada olan her kim varsa, kendini anlayacak ama bu yoğunluğu hakedip de anlatabilmek, farklıdır.

Dert değil insan bize. Bunu da anlayın, dert değil. Bize hakim gerekir. Bize hasat gerekir. Bize “hakkın kapısı” gerekir. Ki herkes kendini anlayabilsin.

Biz insana göz verdik… Söz, ses olsun diye “görev” verdik. Nerde o insan? Nerede bugünkü insan? Hadi buyurun anlayın.

(Sesleşmeye geçildi.)

SÜPER İNSANLIK REALİTESİ

https://www.youtube.com/watch?v=J_wYRKXy-A8&feature=youtu.be